Toegankelijk is eigenlijk een treffende beschrijving voor deze nieuwe schijf. Ik moest echt even goed luisteren toen ik de plaat voor het eerst hoorde. Zo kent Downfall Of The Epoch wel een heel catchy tempo (bijna popmuziek) en doen de riffs door de nogal losse speelstijl niet bepaald denken aan de agressieve gitaarpartijen van weleer. Bovendien kent Handful Of Stars een nogal cleane productie, waardoor op sommige momenten het Enslaved-effect ontstaat. Met andere woorden, de ruwe zangpartijen van Thurios passen er niet altijd even goed bij. Was zijn krakende stem op voorgaande albums meestal één van de attracties (doordat de zang vrij diep en galmend ingemixt was), nu is het vanwege het droge en ietwat kale totaalgeluid vaker een storende factor.
Ja, dat is even schrikken, want Drudkh stond toch altijd garant voor kwaliteit. Gelukkig is dat later op de plaat ook wel weer het geval. Twilight Aureole is bijvoorbeeld een fraaie compositie met verslavende riffs, subtiele tempowisselingen en smakelijke roffeltjes. The Day Will Come staat ook vol met dit soort krachtige elementen en hier doet Drudkh waar de band het beste in is, namelijk het scheppen van een oeroude sfeer door middel van interessante wendingen en akoestische accenten, waardoor je al snel wegzakt in de hypnotiserende gelaagdheid.
In vergelijking met Microcosmos is de muziek wel weer een stukje simpeler, maar aangezien de nummers in de basis genoeg fraaie momenten bieden, hoeft dat geen probleem te zijn. Het is alleen zo jammer dat de krachteloze productie de muziek niet dat kenmerkende epische tintje meegeeft. Het spel is goed, de nummers zijn meestal lekker, maar vanwege de vreemd ingemixte zang en het brave geluid blijft deze nieuwe schijf toch wat achter bij de voorganger. Een slechte plaat is Handful Of Stars zeer zeker niet, maar na het vorige meesterwerk ben ik toch een tikje teleurgesteld.
Tracklist
1. Cold Landscapes
2. Downfall Of The Epoch
3. Towards The Light
4. Twilight Aureole
5. The Day Will Come
6. Listening To The Silence
