Enquête

Zou jij voor een losse zaal- of stadionoptreden van jouw favoriete band(s) speciaal naar een land reizen buiten de Benelux, als die groep Nederland en België overslaat?

Ja, dat doe ik regelmatig
Ja, dat heb ik al eens gedaan
Nog niet, maar dat ga ik dit of volgend jaar wel doen
Nog niet, maar voor een speciale gelegenheid zou ik het overwegen
Nee, niet voor een losse show, maar ga wel naar festivals buiten de Benelux
Nee, ik ga niet naar concerten of festivals buiten Nederland en België
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 17-10-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ahrue Luster (Machine Head) - 57
  • Bill Black (Elvis Presley)† - 99
  • Edin "Vihor" Cehovic (KRV) - 46
  • Geyner Valencia (Crimson Death) - 49
  • Günter Werno (Vanden Plas) - 60
  • Hank Williams† - 102
  • Keith Flint (The Prodigy)† - 56
  • Marcin Urbas (Sceptic) - 49
  • Rafał T. Piotrowski (Decapitated) - 40
  • Steve Karrer (Messiah) - 56
  • Tony "Abaddon" Bray (Venom) - 65
  • Ty Tabor (King's X) - 64
Review

Sicmonic - Somnambulist
Jaar van release: 2010
Label: Aural Music
Sicmonic - Somnambulist
Bij het vormen van een band is het bepalen van de stijl natuurlijk noodzakelijk. Vaak zijn hier urenlange jamsessies voor nodig om zo het passende genre te vinden. Het Amerikaanse Sicmonic kwam er waarschijnlijk zelfs helemaal niet uit. In plaats van de stekker eruit te trekken, besloten ze gewoon een mixvorm te spelen van de stijlen die ze in gedachten hadden. Daarom brengt de band op hun tweede album Somnambulist een mengeling van death metal, deathcore, metalcore, hardcore, punk, emo, screamo, doom, hardrock, poprock, rapmetal, nu-metal, thrash, progrock, heavy metal, stoner en power metal. Bent u daar nog?

Nu willen deze genres zich doorgaans net zo goed mixen als koffie met bier, maar Sicmonic bewijst het tegendeel. Het gaat zelfs heel goed samen, zolang je het maar goed aanpakt. Het resultaat is dat Somnambulist een zeer boeiende mengelmoes is van zoveel stijlen dat je bij elke luisterbeurt wel weer nieuwe elementen ontdekt. Nummers veranderen van epische doomtracks in brute death en cleane zang wordt omgetoverd in lompe grunts. Alles is uitvoerig en zeer zorgvuldig aangepakt, waardoor de overgangen vloeiend zijn.

Het gebruiken van zoveel stijlen is naast het sterkste punt ook meteen het struikelblok. Vaak komt alles net een beetje iets te chaotisch over en dat is niet prettig. Tevens is de kans groot dat veel mensen bepaalde stijlen simpelweg niet pruimen. In mijn geval gaat het om de volledig mislukte slappe ballad Requiem, dat geldt als de domper van deze plaat.

Desalniettemin is Sicmonic een band om in de gaten te houden. De meeste nummers zijn erg knap geschreven en zijn een bewijs dat we hier met een talentvolle groep te maken hebben. Daarnaast verdient de band lof voor het lef dat ze hebben getoond bij het maken van deze plaat. De aanpak is riskant maar zeer geslaagd. En daarvoor is een luid en duidelijk uitgeroepen ‘Hulde!’ wel op zijn plaats.

Tracklist:
1. To The Fiendz
2. Till The Morning Light
3. Somnambulist
4. Illumination
5. Of Blood And Grace
6. Requiem
7. Oxygen
8. No Conscience
9. Just How Far Down Do You Want To Go?
10. Paradiseum
11. Acidic Epiphanies
12. Fist To Throat (bonustrack)
13. Seven Inches Deep (bonustrack)
14. Hypnotic (bonustrack)
15. Devil Went Down To Georgia (bonustrack)

Score: 78 / 100

Reviewer: Matthijs
Toegevoegd: 27 augustus 2010

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.