Pitfest
Enquźte

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquźtes ]

    29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • 4 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
  • Thy Catafalque en The Answer Lies In The Black Void
  • Vandenberg
    29 april:
  • Coroners, Gravery en Born Infected
Kalender
Vandaag jarig:
  • Attila Csihar (Mayhem) - 53
  • Chris Kalandras (Fear Of God) - 52
  • Christiaan Crouwers (Another Messiah) - 44
  • Erhan Karaca (Heretic Soul) - 37
  • Fabio Marin (Internal Suffering) - 46
  • Finn Zierler (Beyond Twilight) - 52
  • Jimmy Work† - 100
  • Patrick Johansson (Stormwind) - 48
  • Perry Farrell (Jane's Addiction) - 65
  • Vegard K. Thorsen (Theatre Of Tragedy) - 47
  • Vincent (Yorblind) - 36
Review

Queensr˙che - Q2K
Jaar van release: 1999
Label: Atlantic Records

Queensr˙che - Q2K

De Duitse filosoof Hans-Georg Gadamer stelt in zijn magnum opus Wahrheit und Methode (1960) dat in een werkelijk gesprek tussen twee mensen, beide personen met een veranderde visie zullen eindigen. Om je gesprekspartner goed te willen begrijpen is de goede wil echter een vereiste, omdat een mens anders in zijn eigen horizon (visie) blijft steken. Stel je een verhitte discussie voor tussen een verstokte liberaal en een militante communist, waarbij beide personen hun eigen standpunten en visies verkondigen zonder zich te willen verplaatsen in het standpunt van de ander. Het resultaat is een hinderlijk over en weer gooien van statements, zonder dat er een verandering in de sprekers ontstaat. Zouden beide personen hun vooroordelen opzij zetten en luisteren naar wat de andere spreker te zeggen heeft en hierdoor hun eigen visie op een bepaalde manier veranderen, dan zou iets ontstaan wat Gadamer horizonversmelting noemt. De verandering begint op het moment dat jij het punt van een ander vanuit zijn visie begrijpt en er hierdoor een verrijking ontstaat in jouw mening: slechts dan heeft een gesprek echt zin gehad.

Dit is een nogal bombastisch begin voor een recensie, maar het voorbeeld is noodzakelijk om de discussie over Q2K in een bepaalde context te zetten. Samen met bijvoorbeeld Megadeth’s Risk, Virgin Steele’s Life Among The Ruins, Kreator’s Endorama en Metallica’s Load en Reload staat het album voor velen voor een vaarwel aan een muziekstijl waar zij zo van houden en het is daarom ook niet gek dat het zoveel kritiek over zich heen heeft gekregen. Laat me eerlijk zijn: ik begrijp de frustraties, maar heb het idee dat veel mensen ook weinig goede wil hebben om het album te begrijpen.

In het geval van Q2K is er niets meer te vinden van de heerlijke progressieve US power metal die Queensr˙che op klassiekers als The Warning, Operation: Mindcrime en Empire speelde. Geen hoge uithalen, geen twinsolo’s, geen maatschappijkritische teksten en een groot gemis aan Chris DeGarmo: deze zaken zorgden voor een complete vervreemding van deze eens zo grootse Amerikaanse band. De nieuwe stijl (die overigens met DeGarmo op Hear In The Now Frontier al begonnen was) klinkt weinig ‘metal’ en neigt meer naar het grunge genre, dat rond 1999 qua populariteit ook al afnemende was.

In de voetnoten van de heruitgave uit 2006 stelt Geoff Tate, dat als hij vandaag de dag terugluistert naar Q2K, hij een band hoort die hard bezig was zichzelf muzikaal te herdefiniėren in een zeer stressvolle tijd. De band kreeg namelijk met het vertrek van Chris namelijk een zware klap te verduren, terwijl het ook financieel gezien een stuk minder ging. Ondanks deze zaken is hij trots op wat Queensr˙che in deze zware periode bereikt heeft. Het kostte me even wat moeite, maar ik begrijp wat hij bedoelt en beluister het album nu heel anders dan ik eerst deed. Q2K bevat namelijk een aantal zeer sterke rocksongs die er zeker mogen zijn.

Opener Falling Down heeft bijvoorbeeld een heerlijke groove en een zeer aanstekelijk refrein, terwijl When The Rain Comes… een uitstekend emotioneel en toch krachtig nummer is. Breakdown heeft daarnaast een fantastische brug, waar we weer een glimp van de oude, melodieuzere Queensr˙che kunnen horen. Qua solo’s zijn er dan wel geen prachtige duo lead-partijen zoals vroeger te horen, maar de bluesy solo’s die er bijvoorbeeld op Liquid Sky of The Right Side Of My Mind te horen zijn, passen uitstekend bij de rauwe songs. Dit rauwe karakter bereikt men niet alleen met de ietwat simpele songstructuren, maar ook door de uitstekende productie en mix. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het jaren ’90 Rush album Test For Echo met een zwaar basgeluid, een zompige en volle gitaarsound en een basic drumgeluid.

Toch moet ik toegeven dat het album naar mijn mening met One Life en het in 2006 bijgevoegde Until There Was You ook enkele behoorlijk inspiratieloze rocksongs bevat. Als alle nummers op Q2K zo hadden geklonken, dan had ik er waarschijnlijk ook totaal niet van kunnen genieten, nu zijn de nummers slechts een kleine smet op een verder verbazingwekkend fris klinkend album. Tate klonk nergens op Hear In The Now Frontier zo gepassioneerd als hier op When The Rain Comes…, terwijl de songs zelf veel compacter en beter geschreven klinken dan op de voorganger het geval was.

Er is in het recenseren geen absolute waarheid over wat goede muziek is, er zijn slechts subjectieve uitspraken die we ontlenen aan heersende cultuur- en tijdsgebonden visies die door de jaren heen veranderen. Als ik zeg dat een album goed is, stel ik in feite dat ik het gerecenseerde album volgens de maatstaven van mijn horizon een status geef, die overeen zou moeten komen met wat andere mensen uit mijn directe omgeving (in dit geval de metalcultuur) goed zouden vinden. Ik zeg hiermee niet dat iedereen het album goed moet vinden, maar ik heb wel een lichte hoop dat men de discussie met Q2K opnieuw aan wil gaan.

Plaats het album eens buiten het progressieve metalvertoog en bekijk het nu, zo’n elf jaar na dato eens anders. Zijn de nummers op zichzelf echt zo slecht, of slechts in verhouding tot andere nummers? Zingt Tate vals of uitgeblust? Is de productie dan niet lekker stevig? Is het slecht, of was het gewoon een verkeerd album in een tijd dat we er niet op zaten te wachten? Nogmaals, ik verwacht niet dat iedereen het met me eens is, maar ik hoop wel deze recensie uiteindelijk tot een goed gesprek tussen lezer, schrijver en muzikant kan leiden en, indien de goede wil er bij de lezer is, een horizonversmelting kan worden.

Tracklist:
1. Falling Down
2. Sacred Ground
3. One Life
4. When The Rain Comes…
5. How Could I?
6. Beside You
7. Liquid Sky
8. Breakdown
9. Burning Man
10. Wot Kinda Man
11. The Right Side Of My Mind
12. Until There Was You (2006 bonustrack)
13. Howl (2006 bonustrack)
14. Sacred Ground (Live) (2006 bonustrack)
15. Breakdown (Radio Edit) (2006 bonustrack)

Score: 80 / 100

Reviewer: Lennert
Toegevoegd: 19 augustus 2010

Meer Queensr˙che:

Queensr˙che - Q2K
Reactie van Old Mhb op 19-08-2010 om 19:41u
Score: 30 / 100

Productie ... waren zoals bij de meeste albums van deze band dik in orde. Muzikaal gezien is het wel duidelijk dat ze gewoon wilden meesurfen met de trend van die tijd. Dit doet me nog steeds denken aan de mindere platen van Alice In Chains. Hoe ze het ook probeerden, het was hun stijl niet.

Net zoals Megadeth's Risk was dit puur verraad aan de trouwe fans. Just gelijk Metallica's Load en Reload waren aan de oude fans. Met dit verschil
dat die albums voor veel andere mensen wel goed waren. Virgin Steele heeft altijd al een eigen eigenwijze weg bewandeld zonder slechte doch controversiėle platen te maken. Endorado van Kreator vind ik nog steeds erg goed. Dat album geeft eens een andere kant van Kreator weer. Sertoe het titelnummer vind ik erg goed vanwege de samenwerking met Tilo Wolff. ( ik ben wel een Lacrimosafan)

Wat betreft dit album : De naam Queensr˙che niet waard.

Volgens mijn persoonlijke smaak.

Queensr˙che - Q2K
Reactie van @Old Mhb op 20-08-2010 om 22:37u

Risk is anders een geweldige plaat (uit de woorden van een trouwe Megadeth fan)

Queensr˙che - Q2K
Reactie van enchant op 22-08-2010 om 22:24u
Score: 81 / 100

Volledig eens met de recensent. Ik vond dit destijds al een goed album, ook al is het geen klassieker. Als Queensr˙che-fan durf ik toegeven dat er twee albums zijn waar ik niks mee kan. Namelijk Here in the Now Frontier en Mindcrime 2.
Ik vind Tribe overigens een zwaar onderschat album, met vele goeie songs.
Deze Q2K vind ik vooral goed vanwege de sterke zang van Tate. De nummers zijn zeker OK, met persoonlijke favorieten Sacred Ground, When the Rain Comes, How Could I, Beside You, maar vooral het heerlijke The Right Side of my Mind...
En ook vandaag de dag vind deze cd de weg naar mijn speler regelmatig...
Heel goeie review trouwens IMO.

Queensr˙che - Q2K
Reactie van Old Mhb op 24-08-2010 om 09:50u

@ @ Old Mhb : Tsja, Als Motorheadfan kan ik, ook niks verkeerd zeggen over mijn favoriete band. Daardoor ben ik niet objectief en das dan weer de reden dat ik erbij schrijf bij men commentaar dat ik een Lacrimosafan ben.

Queensr˙che - Q2K
Reactie van Metalen Ed op 29-09-2010 om 15:43u
Score: 70 / 100

Matige cd van Queensryche, op deze cd lijken ze meer op een grunge band.
Past totaal niet bij Queensryche, niet meer doen heren.

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.