Wat een gedonder was dat vorig jaar rondom Fear Factory. Waar Burton C. Bell en Dino Cazares na jaren de strijdbijl begroeven, diende zich opeens een conflict aan met (bas)gitarist Christian Olde Wolbers en drummer Raymond Herrera. Zij mochten niet meer meedoen met de nieuwe heropstanding van de band. Maar uiteindelijk is daar toch het nieuwe album gekomen: Mechanize. Een album dat zich zou moeten meten met klassiekers als Demanufacture en Obsolete.

Als je weer een ongecontroleerde bak agressie zoekt in Fear Factory, dan ben je bij Mechanize wederom aan het juiste adres. De hele plaat ademt het typerende geluid waar de band zo bekend om is geworden. De strakke staccato riffs van Dino Cazares vormen weer de absolute boventoon. De furieuze Burton C. Bell spuugt wederom weer al zijn woede uit op een grandioze manier, waarna hij deze weer afwisselt met zijn melancholische cleane zanglijnen. Beiden hebben er goed aan gedaan om Gene Hoglan te strikken als opvolger van Herrera, wat natuurlijk de enige juiste optie is als je vooral strak en snel drumwerk wilt hebben.

Natuurlijk is Mechanize vooral een feest van herkenning. Daarom zijn er ook nul komma nul verrassingen te tellen op deze plaat. Maar Fear Factory bleek natuurlijk vaak finaal door het ijs te zakken als ze ‘iets anders’ probeerden. Daarom kan de ware fan zijn hart ophalen met typische Fear Factory-nummers als de titeltrack, Industrial Discipline, Fear Campaign en Oxidizer.

Minpunten zijn er eigenlijk niet aan te wijzen voor deze plaat. Fear Factory bewijst, ondanks het vele gezeik, nog altijd een band van wereldformaat te zijn. Hoewel het Dino-loze album Archetype een topper was, is het toch prettig om zijn aanwezigheid weer terug te horen. Met Mechanize heeft de band een fantastische nieuwe plaat op zak. De toekomst is opeens weer een stuk helderder voor Fear Factory. Al weet je het natuurlijk maar nooit.

Tracklist:
1. Mechanize
2. Industrial Discipline
3. Fear Campaign
4. Powershifter
5. Christploitation
6. Oxidizer
7. Controlled Demolition
8. Designing the Enemy
9. Metallic Division
10. Final Exit

Score: 85 / 100

Reviewer: Matthijs
Toegevoegd: 15 februari 2010

[ Terug naar de Album Reviews ]

gewoon geniaal

Ik ben ook zeer verrast en blij met deze nieuwe plaat!

Fans van de meeste cd's van deze band kunnen tevreden zijn, maar voor mij is het de eerste cd van Fear Factory die mij echt een heel album weet te boeien. Wat mij betreft dus niet alleen terug van weg geweest, maar beter dan ooit.

Leuk geprobeerd, album nummer 87 dat hetzelfde klinkt. Ik kan ook niet snappen dat mensen zeggen aangenaam verrast (??) te zijn met deze plaat. al voor deze uitkwam kende je de zanglijnen en zelfde saaie bla bla riffs.. Deze zijn niet slecht, zeker niet als je het vergelijkt met arkaea, dit neemt niet weg dat hetgeen we hier horen totaal niet origineel is en inwisselbaar voor (bijna) elk ander FF album.

Ik ben dus ook totaal niet verrast, en vind de aandacht rondom dit album en de band ronduit belachelijk! Tis cheesy en een herhalings formule!

Ik vind 'em ook tegenvallen. Behoorlijk saai, en veel van het zelfde.
Nee, geef mij dan Archetype maar.

ik vindt deze plaat WEL verrassend ik had de hoop eigenlijk een beetje opgegeven met deze band laatste 3cd's waren gewoon bagger maar wat mij betreft is dit de beste sinds demanufacture !!!

zeer OK plaat en blij dat ze uit hun dieptepunt zijn.
(dit is voor mij de U2 cover op transgression :P)

maar hoe kan het ook anders als je bijna de helft van strapping young lad in je band heb :)

! Zooooo blij dat ze terug zijn !
Met hun laatste cd's waren ze de koers een beetje kwijt geraakt maar met deze staan ze er weer. Hopelijk komen ze naar graspop. Thanks to be back FF !!!!

saaie boring shit, zo voorspelbaar. Je hoort 1 nummer ken je ze allemaal. wa dit is dus echt de U2 of Coldplay van de Metal hehehe

Genialiteit zal nooit vervelen!

Deze plaat biedt een soort nostalgisch gevoel dat direct teruggaat naar Demanufacture. Tevens zit er ook nog wat van de complexiteit en spannende songwriting van Obsolete in. Van die albums daarna vind ik niets terug, geen ramp. Als kers op de taart is Fear Factory inderdaad eindelijk een vol album boeiend.

nooit echt een fan geweest van fear factory,ze haden best wel goede songs maar een ganse plaat konden ze mij niet boeien
nu van dit nieuw album werd ik gwn omvergeblaze wat een wereldschijf hebe deze manne in elkaar gepropt dit album knalt van het eerst tot het laatste nummer!

@ chaos, die er blijkbaar een probleem mee heeft dat FF albums op mekaar lijken: Iron Maiden, Manowar en consoorten brengen bij elk album ook steeds dezelfde bagger uit.

Goede plaat, natuurlijk is het niet verrassend want dit is niet het eerste FF album in deze stijl. Wat ik dan wel raar vind is dat iedereen wilde dat FF terugging naar de Demanufacture stijl, doen ze dat een keer is het weer niet goed. Waar niemand het dan wel over heeft zijn de lyrics van dit album en die zijn retestrak, regelrechte kritiek op de hedendaagse maatschappij waarin het meerennen met de horde en het zielloze bestaan in een wereld die alleen om rijkdom geeft aan de tand gesteld word. FF is weer terug, Hoezee!

BAM JONGE, dit is de FF die ik wil horen! rampampamam dagadagadaga boem boem boem prrrrt <3