Als je weer een ongecontroleerde bak agressie zoekt in Fear Factory, dan ben je bij Mechanize wederom aan het juiste adres. De hele plaat ademt het typerende geluid waar de band zo bekend om is geworden. De strakke staccato riffs van Dino Cazares vormen weer de absolute boventoon. De furieuze Burton C. Bell spuugt wederom weer al zijn woede uit op een grandioze manier, waarna hij deze weer afwisselt met zijn melancholische cleane zanglijnen. Beiden hebben er goed aan gedaan om Gene Hoglan te strikken als opvolger van Herrera, wat natuurlijk de enige juiste optie is als je vooral strak en snel drumwerk wilt hebben.
Natuurlijk is Mechanize vooral een feest van herkenning. Daarom zijn er ook nul komma nul verrassingen te tellen op deze plaat. Maar Fear Factory bleek natuurlijk vaak finaal door het ijs te zakken als ze ‘iets anders’ probeerden. Daarom kan de ware fan zijn hart ophalen met typische Fear Factory-nummers als de titeltrack, Industrial Discipline, Fear Campaign en Oxidizer.
Minpunten zijn er eigenlijk niet aan te wijzen voor deze plaat. Fear Factory bewijst, ondanks het vele gezeik, nog altijd een band van wereldformaat te zijn. Hoewel het Dino-loze album Archetype een topper was, is het toch prettig om zijn aanwezigheid weer terug te horen. Met Mechanize heeft de band een fantastische nieuwe plaat op zak. De toekomst is opeens weer een stuk helderder voor Fear Factory. Al weet je het natuurlijk maar nooit.
Tracklist:
1. Mechanize
2. Industrial Discipline
3. Fear Campaign
4. Powershifter
5. Christploitation
6. Oxidizer
7. Controlled Demolition
8. Designing the Enemy
9. Metallic Division
10. Final Exit
