Recent bracht het Australische Pestilential Shadows hun tweede album In Memorian, Ill Omen uit. Deze band met (ex-)leden van Naxzul, Ilium en Rift maakt een vorm van black metal die zowel treurig als melodieus van toon is. Er is nauwelijks sprake van zwaarmoedigheid op dit album. Pestilential Shadows heeft In Memorian, Ill Omen een relatief luchtig karakter meegegeven, ondanks de flinke vleug drama.
Over het algemeen hebben deze Australiërs een heel degelijk album afgeleverd, van voornamelijk zeer sfeervolle black metal, met een dramatische toon. In Memorian, Ill Omen bevat zowel langzame, mysterieus klinkende stukken als stevige versnellingen, maar die laatste zijn wat zeldzaam. Qua sfeer komt dit album meer overeen met de minimalistische en depressief klinkende black, dan de felle en agressief klinkende black die doorgaans uit Australië komt.
Dat laatste is enigszins jammer, want hoewel In Memorian, Ill Omen zeker geen slecht album is, blijft het niet de volle 45 minuten boeien. Afwisseling genoeg, dat is het probleem niet, maar qua sfeer is het eenheidsworst, waardoor je het rond For Man And Heaven’s Ruin wel gehad hebt met dit album. Zanger Balam weet ook niet bijzonder te overtuigen op In Memorian..., omdat zijn bereik hierop vrij gering is. Af en toe een uitschieter, maar voor de rest meer van hetzelfde.
Kort samengevat is Pestilential Shadows’ In Memorian, Ill Omen een degelijk album geworden, maar je moet een groot liefhebber van dit specifieke geluid zijn om alle facetten van hun muziek goed tot je te kunnen nemen. Dan zal je tot de conclusie komen dat er genoeg bands zijn die dit minstens zo goed kunnen, maar meer te bieden hebben.
Tracklist:
1. Weapon Against The Sun
2. Beautiful Demise
3. With Serpents I Lay
4. Of Loss And Suffering Inherit
5. For Man And Heaven’s Ruin
6. Sundered
7. Ecclesia Moriendi
8. Bathed In Ashes
