Alcatraz
Enquête

Marco van Basten vond het maar niks dat Linkin Park voor de aftrap van de Champions League-finale op 31 mei een optreden verzorgde. Wat vind jij van de Amerikaanse gewoonte om grote sportwedstrijden op te vrolijken met een concert?

Geweldig, ook voor aanvang van de wedstrijd
Prima, maar niet voor het duel wanneer de spelers zich willen opwarmen
Dat is iets voor pop-acts, niet voor heavy bands als Linkin Park en Gojira
Zo’n muzikaal optreden is onzin, het publiek komt voor de sportwedstrijd
Sport is kut, laat die band elders een eigen concert doen voor hun fans
Van mij hoeft het niet, maar ik gun zo’n band wel de extra exposure
Normaliter vind ik het een goed idee, maar Linkin Park was echt slecht
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    10 juni:
  • Whitechapel
  • 11 juni:
  • King Diamond, Paradise Lost en Angel Witch
  • Myles Kennedy
  • W.A.S.P.
  • 12 juni:
  • Man as Plague, Gallamesh en Everything Decays
  • 13 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague en The Unslain
  • 14 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague
  • Sorcerer
  • 15 juni:
  • Into The Grave
Kalender
Vandaag jarig:
  • Adam "Nergal" Darski (Behemoth) - 48
  • Ernie C. (Body Count) - 66
  • Howlin' Wolf† - 115
  • Johan Ericson (Draconian) - 46
  • Juhana Karlsson (Amoral) - 42
  • Magnus Rosén (Hammerfall) - 62
  • Marko Paasikoski (Sonata Arctica) - 47
  • Martin Orford (IQ) - 66
  • Mickey Curry (Bryan Adams) - 69
  • Peter Gale (Sweet Sorrow) - 45
  • Robert Hampson (Loop) - 60
Review

Hammerfall - No Sacrifice, No Victory
Jaar van release: 2009
Label: Nuclear Blast Records

Hammerfall - No Sacrifice, No Victory

Na het erg lekkere Threshold moest ik toch wel even slikken bij het idee een Hammerfall aan te treffen zonder Magnus Rosén en Stefan Elmgren. Misschien heeft het te maken met het feit dat ik de band pas leerde kennen vanaf Legacy Of Kings en deze twee personen daarom altijd bij het meubilair hebben gehoord, misschien was het de bühne-uitstraling die ze hadden of misschien waren het de niet geringe spelcapaciteiten. Punt is echter dat ik mijn conservatisme na enkele tientallen luisterbeurten van het nieuwe album No Sacrifice, No Victory overboord heb gezet en de ‘change’ heb aanvaard. Misschien was het toch de juiste tijd hiervoor.

De van The Poodles afkomstige gitarist Pontus Norgren is namelijk een ware gitaarheld die Stefan met gemak eruit speelt qua techniek en gelijk aan hem is qua melodieus aspect in de solo’s. Luister maar eens naar eens naar het prachtige instrumentale Something For The Ages wat ook meteen de beste instrumental uit de carrière van Hammerfall is geworden. Bassist Fredrik Larsson is daarnaast de meest logische vervanger van Magnus, omdat hij op debuutalbum Glory To The Brave al verantwoordelijk was voor het uitwerken van het groepsgeluid en ook hier naar hartenlust erop los ronkt.

De liederen zelf zijn lekker afwisselend: van stoere meezingmetal (Any Means Necessary) tot happy metal (Life Is Now), terwijl ook een ballad (het sterke Between Two Worlds) en een lekkere snelle kraker als Legion te vinden zijn. Absolute hoogtepunt is echter het epische en snelle One Of A Kind wat nog het meest doet denken aan een vervolg op de klassieker Steel Meets Steel van het debuutalbum. Op dit nummer smeedt de band zowel de snelle riffs als de melodieuze passages en fantastische solo’s samen tot een klein hoogtepuntje uit de lange loopbaan die ze inmiddels achter de rug hebben.

De productie is net bij Threshold geregeld door Charlie Bauerfeind, die weet hoe hij koren episch moet laten klinken, drums moet laten donderen en gitaren moet laten gieren. Daarnaast laat Joacim Cans horen dat hij per album beter en beter wordt, door zowel zijn hoge als lage zang steeds krachtiger en meer veelzijdig te gebruiken. Goed, de teksten blijven van lachwekkend niveau en echte verrassingen zijn er niet te vinden, maar ik vraag me al verscheidene malen af of dit ook echt een minpunt is.

Heavy metal heeft als genre dan in de tussentijd misschien wel tig, meer ‘geëvolueerde’ substromingen voortgebracht, maar de oorspronkelijke stijl is nog steeds populair bij een behoorlijk groot publiek wat gewoon lekker wil meebrullen over metal en vechten, headbangen op simpele maar pakkende riffs en daarnaast ook nog eens wil genieten van prachtige solo’s. Dat geeft Hammerfall ons op dit album wederom en zelfs een klein stapje beter dan op het uitstekende vorige album Threshold. Rest mij alleen nog te zeggen dat de cover van The Knack’s My Sharona het origineel overtreft!

Tracklist:
1. Any Means Necessary
2. Life Is Now
3. Punish And Enslave
4. Legion
5. Between Two Worlds
6. Hallowed Be My Name
7. Something For The Ages
8. No Sacrifice, No Victory
9. Bring The Hammer Down
10. One Of A Kind
11. My Sharona

Score: 86 / 100

Reviewer: Lennert
Toegevoegd: 14 februari 2009

Meer Hammerfall:

Pitfest Iron Maiden Rock Legends Special

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.