Enquête

Zou jij voor een losse zaal- of stadionoptreden van jouw favoriete band(s) speciaal naar een land reizen buiten de Benelux, als die groep Nederland en België overslaat?

Ja, dat doe ik regelmatig
Ja, dat heb ik al eens gedaan
Nog niet, maar dat ga ik dit of volgend jaar wel doen
Nog niet, maar voor een speciale gelegenheid zou ik het overwegen
Nee, niet voor een losse show, maar ga wel naar festivals buiten de Benelux
Nee, ik ga niet naar concerten of festivals buiten Nederland en België
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 17-10-2025.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ahrue Luster (Machine Head) - 57
  • Bill Black (Elvis Presley)† - 99
  • Edin "Vihor" Cehovic (KRV) - 46
  • Geyner Valencia (Crimson Death) - 49
  • Günter Werno (Vanden Plas) - 60
  • Hank Williams† - 102
  • Keith Flint (The Prodigy)† - 56
  • Marcin Urbas (Sceptic) - 49
  • Rafał T. Piotrowski (Decapitated) - 40
  • Steve Karrer (Messiah) - 56
  • Tony "Abaddon" Bray (Venom) - 65
  • Ty Tabor (King's X) - 64
Review

Red to Grey - Admissions
Jaar van release: 2008
Label: Bad Land Records

Red to Grey - Admissions

Het Duitse Red to Grey bestaat dit jaar tien jaar, en dat viert de band met hun derde album Admissions. Hun stijl omschrijven ze als klassieke bay area thrash metal, maar daar lijkt het eigenlijk helemaal niet op. Bands die het referentiekader moeten vormen, zijn volgens de biografie Death Angel, Exodus en Nevermore. In die laatste band kan ik me nog wel een heel klein beetje vinden, hoewel dat geen bay area thrash is, en ware het niet dat Nevermore op eenzame hoogte schittert in hun eigen ontzettend toffe metal niche. Toch zit er een kern van waarheid in de bewering dat ze wel het een en ander overeen hebben. Buiten het feit dat beide zangers in het bezit zijn van een lange bos blonde haren, lijkt Red to Grey inderdaad wel wat op Nevermore, maar dan wel de Nevermore van jaren geleden, en dan houdt de vergelijking al snel op. Red to Grey bezit namelijk niet over de kwaliteiten die Nevermore wel heeft.

Ze doen een aardige poging, maar de songs zijn niet zo heel overtuigend en sterk, en zijn te slecht om echt te blijven hangen. Hier en daar zit er wel een aardig moment tussen, en dat is voornamelijk op het instrumentale gebied tijdens de vele gitaarsolo’s. Wanneer de zanglijnen van Andy Pankraz er bij komen, houdt het al snel op en vervalt het in clichés. Geen van de nummers blijft echt hangen, en daar komt ook nog eens bij dat de zang niet alleen niet zo heel erg goed is, maar daarnaast ook nog eens constant weg valt tussen al het instrumentale geweld. Wellicht dat dat met opzet is, maar nu irriteert het alleen maar dat de vocalen nooit goed te horen zijn.

Tien jaar ervaring zou toch wel wat beters op moeten kunnen leveren dan een middelmatig schijfje als dit. Muzikaal zit het op zich wel goed, maar de groep zou er enorm bij gebaat zijn een andere zanger in dienst te nemen, er vervolgens voor te zorgen dat op een volgend album die zanger ook te horen is, en dat de songs wat interessanter zijn.

Tracklist:
1. Intro
2. Admissions
3. Cast the First Stone
4. Free
5. The Armour Piercing Dread
6. In the Darkest Corner
7. Sweet Suffering
8. The Fall of God
9. Celebration of the Cult
10. The Cheated One

Score: 60 / 100

Reviewer: Walter
Toegevoegd: 15 november 2008

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.