Dit nieuwe werkstuk is echter een behoorlijk stukje beter te noemen. Oké, het is geen moderne klassieker van formaat en nog steeds is de man achter de band geen genie op het gebied van songwriting, maar toch is er over de gehele linie wel progressie geboekt. Zo is de productie een stuk beter, maar dat zal door de mainstream liefhebber niet echt worden opgemerkt. Waar het vooral om gaat is dat de songs een stuk beter zijn uitgewerkt. De riffs liggen zelfs redelijk in het gehoor en hoewel het zagende kabbelende karakter voort bestaat, is een forse uitbarsting of tempowisseling wat vaker aanwezig. Het komt de afwisseling zeker ten goede.
Positief punt is ook het zangwerk. Weinig andere black metal zangers hebben volgens mij een dusdanig getergd stemgeluid.
Op het gebied van songwriting valt er echter nog wel heel wat te leren. Hoewel de passages nu een stuk beter lopen, verzandt men af en toe toch nog in veel te veel herhaling zodat de kracht van het nummer na enige tijd afneemt. Het matige nogal amateuristische drumwerk helpt ook niet echt mee om die kenmerkende pakkende fundering te leggen.
Voor de rest ben ik eigenlijk helemaal niet ontevreden over dit helse rauwe werkje.
Misschien is er dan toch nog licht (of juist meer duisternis) aan het einde van de helse tunnel die Striborg heet. Wellicht is men nog net teveel gestrand in goede bedoelingen op dit album, maar de goede weg lijkt een beetje te zijn gevonden. Na zoveel slechte releases mocht dat ook wel een keertje, maar we geven Sin Nanna toch maar het voordeel van de twijfel. Ben je dus liefhebber van de knarsende sferische black metal sound die door bands als Burzum, Draugar en met name Xasthur al werd beoefend, dan kan je deze eenmanshorde best een kans geven.
Tracklist
1. Bete Noirs
2. Wandering The Wilderness Of Eternal Misery
3. Light Anomalies In The Phantom Woods
4. With Animosity I Bequeath Thee
5. Sinister Scraping Of The Spectres
6. Ghostwoodlands
7. Descending Into Utter Despair
