Alcatraz
Enquête

Marco van Basten vond het maar niks dat Linkin Park voor de aftrap van de Champions League-finale op 31 mei een optreden verzorgde. Wat vind jij van de Amerikaanse gewoonte om grote sportwedstrijden op te vrolijken met een concert?

Geweldig, ook voor aanvang van de wedstrijd
Prima, maar niet voor het duel wanneer de spelers zich willen opwarmen
Dat is iets voor pop-acts, niet voor heavy bands als Linkin Park en Gojira
Zo’n muzikaal optreden is onzin, het publiek komt voor de sportwedstrijd
Sport is kut, laat die band elders een eigen concert doen voor hun fans
Van mij hoeft het niet, maar ik gun zo’n band wel de extra exposure
Normaliter vind ik het een goed idee, maar Linkin Park was echt slecht
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    10 juni:
  • Whitechapel
  • 11 juni:
  • King Diamond, Paradise Lost en Angel Witch
  • Myles Kennedy
  • W.A.S.P.
  • 12 juni:
  • Man as Plague, Gallamesh en Everything Decays
  • 13 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague en The Unslain
  • 14 juni:
  • Into The Grave
  • Man as Plague
  • Sorcerer
  • 15 juni:
  • Into The Grave
Kalender
Vandaag jarig:
  • Adam "Nergal" Darski (Behemoth) - 48
  • Ernie C. (Body Count) - 66
  • Howlin' Wolf† - 115
  • Johan Ericson (Draconian) - 46
  • Juhana Karlsson (Amoral) - 42
  • Magnus Rosén (Hammerfall) - 62
  • Marko Paasikoski (Sonata Arctica) - 47
  • Martin Orford (IQ) - 66
  • Mickey Curry (Bryan Adams) - 69
  • Peter Gale (Sweet Sorrow) - 45
  • Robert Hampson (Loop) - 60
Review

Dying Fetus - War Of Attrition
Jaar van release: 2007
Label: Relapse Records
Dying Fetus - War Of Attrition
Het geschreven woord kan het leven van prachtige tegenstellingen voorzien. Neem nou "Dying Fetus". Terwijl de literaire foetus nog altijd stervende is, waar deze overigens al sinds 1991 mee bezig is, is de spreekwoordelijke foetus springlevend. Sterker nog, niet enkel levend, maar ook zeer actief. De vulkaan uit Annapolis roert zich naar hartelust om op zes maart definitief uit te barsten, en uitputtingsoorlog is wat deze uitbarsting met zich mee gaat brengen.

Bijna vier jaar na de release van Stop At Nothing komt Dying Fetus met de opvolger waar halsreikend naar uitgekeken werd, want Dying Fetus heeft door de jaren heen veel stof doen opwaaien. Een band die zich tot een uniek exemplaar in de Amerikaanse deathmetalscène wist op te werken is de laatste jaren ook veelvuldig het mikpunt van kritiek geweest. En nu rijst de vraag of het nieuwe wapenfeit War Of Attrition de critici voor eens en voor altijd de mond kan snoeren en de metalheads kan bedwelmen met ongekend gewelddadige en doeltreffende nummers.

In mijn opinie is het anwoord zowel "ja" als "nee". War Of Attrition zal de kritieken niet ontlopen maar tegelijkertijd ook heel geschikt zijn voor wellicht een breder metalpubliek dan voorheen. Nee, Dying Fetus is niet zozeer toegankelijker geworden, want van toegankelijkheid is er bij deze bijtende band nog altijd geen sprake. Het is de aanpak van het ontoegankelijke doe 't 'm doet. Dying Fetus klonk voorheen nog wel eens als een razende doch logge hond die zich door een diepe moedderpoel een weg naar de kluif stormde. Van dit geluid is nu geen sprake. War Of Attrition klinkt op alle vlakken stukken opener en cleaner. Nog wel lomp, maar niet zó lomp als voorheen. Ook de vocalen klinken minder blafferig (hoewel dat element niet geheel geëlimineerd is, waardoor Dying Fetus dat vertrouwde ingrediënt nog altijd toepast om de stempel nog eens aan te drukken), de solo's scherper en de riffs stuiteren minder en zijn venijniger van aard.

Daar tegenin kan worden gebracht dat Dying Fetus, hoewel War Of Attrition zeker geen haastklus is geweest, het zich wel wat gemakkelijk heeft gemaakt. War Of Attrition is een lekker, goed wegluisterend en technisch prima album, maar geen unicum of bijstere bijzonderheid. Van een band als Dying Fetus zou men meer verwacht kunnen hebben. De band heeft reeds bewezen capabel te zijn tot hoogstandjes als Killing On Adrenaline en Destroy The Opposition en War Of Attrition is als "persoonlijkheid" niet zo excentriek. Hoewel er voldoende "Dying Fetus-elementen" in zitten, de snelheid en de riffs prima in orde zijn, is deze cd wat gewoner van aard. Een beetje voorspelbaar ook (zeker als je 'm vaker draait), de moordende grilligheid van Killing On Adrenaline is behoorlijk afgezwakt.

Hoe goed u tegen deze uitputtingsoorlog bent bestand zal spoedig blijken.

Tracklist:
1. Homicidal Retribution
2. Fate Of The Condemned
3. Raping The System
4. Insidious Repression
5. Unadulterated Hatred
6. Ancient Rivalry
7. Parasites Of Catastrophe
8. Obsolete Deterrence

Score: 78 / 100

Reviewer: Lana
Toegevoegd: 2 maart 2007

Meer Dying Fetus:

Dying Fetus - War Of Attrition
Reactie van DirkGrijs op 03-03-2007 om 12:08u

daar ging wat mis, overnieuw dan: Quote: Een beetje voorspelbaar ook (zeker als je 'm vaker draait) Is dat niet enigszins logisch? verder prima review

Dying Fetus - War Of Attrition
Reactie van satyr op 22-04-2007 om 09:46u
Score: 80 / 100

1van de betere death metal albums van de laatste maanden samen met grave,enige nadeel is dat het allemaal wel 1tonig gaat gaan klinken

Dying Fetus - War Of Attrition
Reactie van Bronnieponnie op 26-04-2008 om 16:03u
Score: 95 / 100

78 puntjes maar? Laat eens gauw je oren uitspuiten! "War of Attrition" is één van de beste deathmetal albums ooit, en met afstand het beste album van 2007. Een mijlpaal!!!

Dying Fetus - War Of Attrition
Reactie van Een Metalfan op 11-02-2009 om 05:39u

Pitfest Iron Maiden Rock Legends Special

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2025 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.