Als je de cd opzet, is het eerste positieve wat opvalt het sterk verbeterde geluid vergeleken met de laatste cd Louder Than Hell. De gitaren klinken echt superheavy en de basgitaar klinkt nu eens echt als een basgitaar en is niet zo luid in de mix opgekrikt zoals de laatste twee albums. Ook de opbouw van het album is verassend te noemen. Er wordt stevig geopend met Call To Arms, waarna het album wat rustiger wordt qua muziek. Vanaf track 8 gaat het tempo weer omhoog en komt tot een climax in de laatste drie supersnelle nummers. Het is weer eens wat anders, maar je zit tijdens het beluisteren van de cd wel steeds op de wat stevigere nummers te wachten.
De teksten zijn dit keer weer wat je gewend bent, maar dit keer klinkt het wel erg ongeinspireerd. Op vorige albums was het wat gevarieerder en werd er nog wel eens gezongen over cowbys, indianen, motorrijden, een episch verhaal of zo'n debiele metal-anthem. Dit keer gaat elk nummer over vechten, vechten, vechten tot je neervalt! Een groot minpunt vind ik dit. Ik raad Joey DeMaio aan om eens wat boeken te lezen of wat films te bekijken voor wat inspiratie.
Het album bevat typische lekkere mid-tempo nummers als Call To Arms en Warriors Of The World United. The Fight For Freedom en het emotionele Swords In The Wind zijn wat rustiger, maar ook erg goed. Valhalla en The March zijn orkestrale instrumentale stukjes. De laatste is 4 minuten lang en geinspireerd door Wagner. Klinkt leuk, maar bands als Rhapsody en Kamelot doen dit beter. Nessum Dorma is een Italiaans operastuk. Als je van opera houd, is dit wat voor jou. Ik vind het niks. En An American Trilogy is een Elvis-cover. Weer een rustig nummer (eentje te veel naar mijn smaak), maar dit vind ik wel een geslaagde cover. Trouwens, als je de twee covers niet meeteld, heeft Manowar voor maar 40 minuten muziek geschreven. Beetje weinig eigenlijk na 6 jaar wachten.
Het beste komt als laatste. Eindelijk de snelle nummers waar je het hele album op zat te wachten! Hand Of Doom is het beste nummer van de cd en bevat veel variatie. De solo is echt genieten (elke solo op het album trouwens)! House Of Death is nog iets sneller. In het midden komt voor een paar seconden een acoustisch stuk voor om daarna nog sneller door te gaan. Prachtig gedaan! Fight Until We Die is het bruutste nummer. De hele tekst wordt na de solo weer herhaald, maar dit keer wordt er dan van hoog naar laag gezongen. Echt heel goed! Het is jammer dat er niet meer van zulke nummers op de cd staan.
Uiteindelijk is Warriors Of The World een prima album geworden en stukken beter dan de vorige. De heren van Manowar hebben alles weer erg goed ingespeeld (behalve de erg simpele drums). Jammer dus van de teksten en dat het album iets te veel rustige nummers bevat in het midden. De muziek van de echte metal-tracks is echter gewoon goed (het vette geluid helpt daar ook aan mee) en misschien dat zelfs de laatste drie nummers ook in de smaak zullen vallen bij niet-Manowarfans! Ik hoop echter dat er op de volgende cd wat meer muziek staat.
Tracklist:
1. Call To Arms
2. The Fight For Freedom
3. Nessum Dorma
4. Valhalla
5. Swords In The Wind
6. An American Trilogy
7. The March
8. Warriors Of The World United
9. Hand Of Doom
10. House Of Death
11. Fight Until We Die
