Maar gelukkig heeft de metal u en mij geleerd niet de ogen maar de oren goed de kost te geven, want niets is minder waar. Psychopathic Terror komt uit Finland en geeft geen muzikaal lesje anatomie, maar enkel een dikke fuck aan vriend en vijand aan de andere kant van de schijf. Het album Fucker is een rebels death/thrash-exemplaar geworden, die enkel uit is op het jennen en opfucken van volk. Kortom, krijgt u allen maar zeer (on)vriendelijk de tering.
Zonder aankondiging steekt de opener Let There Be Revenge van wal, een nummer dat net zo goed midden op de cd had kunnen staan. Een snelle start van een zeer rauw en grimmig album vol klanken van afgunst en misgenoegen. Op grotendeels hoge snelheid, die voor death noch thrash vreemd is, banjert de band op Fucker door de 8 nummers heen op een zeer barbaarse, maar gecontroleerde manier. Snelheid mag er zijn, echter zijn er eveneens voldoende reducties daarin aangebracht zodat de nummers een zeer wispelturige, maar door de toegepaste ritmes toch een goed volgbare structuur krijgen.
Zodra het nummer Renaissance of Your Life (a Bloodbath) inzet, komen ook de gierende solo's plots aan het licht, want ook daar draait Psychopathic Terror de hand en snaar niet voor om. Daar ook de solo's uitstekend bijdragen aan de zeer vinnige sfeer, zijn ze een welkome toevoeging aan de grillige klanken die het karkas van de muziek vormen, en de zeer inhumane vocalen die zich manouvreren tussen een hese grunt en schor gekrijs. Ook de mate waarin ze worden aangedragen is met beleid overwogen. Spaarzaam en doeltreffend. Alles met mate. De muziek moet bol staan van de gruwelen, niet van een overheersende muzikale factor.
En nu dat punt toch aangesneden wordt, kunnen de nummers This Society is Full of Shit en Fuck the Police ook niet onbesproken blijven. De eerstgenoemde is een traag, haatdragend en zeer neerslachtig nummer waarin muzikaal teruggegrepen lijkt te worden naar de blackmetalachtergrond van vocalist en snarenplukker Petri Ilvespakka. Alles in de death-jas, zonder meer, maar de sfeer is onmiskenbaar.
Fuck The Police tenslotte is een bijna 4 minuten durend muzikaal kraakfestijn waarbij zowel de muziek alswel de stem van de heer Ilvespakka onaangenaam krassen, knarsen, schuren en knarpen. Een nummer dat de luisteraar met het gemak het bloed onder de nagels vandaan haalt, om over de politie al te zwijgen.
Al met al is Fucker een zeer pittige, rebelse en eigenzinnige schijf geworden. Voer voor de fijnproever, want niet iedereen zal warmlopen voor de stoffige klanken waarin ongekende toorn schuilt. Geen alledaagse verschijning dit, maar het feit dat dit soort muziek het levenslicht ziet is een onbetwiste aanwinst voor de kwaliteit van metal als zodanig.
Tracklist:
1. Let There Be Revenge
2. Bring Me the Head of the Prosecutor
3. Renaissance of Your Life (a Bloodbath)
4. Vengeance in Black
5. Dead Man Walking
6. Teurastus
7. This Society is Full of Shit
8. Fuck the Police
.jpg){kind=small}
