Zo heet de nieuwe cd van Apocalyptica. Het derde album alweer van dit Finse viertal. Het moet gezegd worden dat met de vorige cd Inquisition Symphony een meesterwerk is afgeleverd. Met covers van nummers van o.a. Sepultura en Metallica, maar ook eigen geschreven nummers.
Ik was eens aan het zoeken naar nummers waar Sandra Nasic in meezong. Dat bleken er nogal wat te zijn, waaronder ook Path vol. II van Apocalyptica. Als je een mp3-tje grijs kan draaien, heb ik dat met het bewuste bestand gedaan. Later ging ik op zoek naar de oorspronkelijke muziek van Apocalyptica, het werd mijn eerste uitstapje naar metal met sterke klassieke invloeden.
Inquisition Symphony, het tweede album, was mijn eerste cd van Apoc. Ik werd verliefd; sloot mijzelf op, luisterend naar de cd; verloor mijn vrienden; ik werd niet langer begrepen; ik hield van Apocalyptica. Apocalyptica bestaat uit vier Finse cellisten, die begonnen met covers van Metellica te spelen. Dat werd ook meteen het eerste album, 'Apocalyptica plays Metallica'. Over de derde cd van Apocalyptica, Cult wil ik hier wat meer vertellen.
Op het laatste album staan meer nummers met klassieke invloeden. Het ruige, het wilde en het metal van de tweede plaat is wat verloren gegaan. Daarvoor in de plaats wordt je overdonderd door prachtige composities, hemelse melodieen afgewisseld door toch wel wat heavy stukjes.
De cd luistert dan ook wat makkelijker weg, en dat kan jammer gevonden worden maar ik kijk daar toch zo positief mogelijk tegen aan. De wat milde, soepele melodieën zijn heerlijk om naar te luisteren, toch werd naast deze 'brave' composities ook gezocht naar wat meer vuur. Dit werd o.a. gevonden bij, het wordt een vast ritueel, Metallica. De muziek van Hetfield en Ulrich werd herschreven voor de vier cello's van Apocalyptica, en het resultaat mag er zijn, de laatste twee nummers van de cd: Until It Sleeps en Fight Fire With Fire.
Alle overige nummers werder door Eicca Toppinen (de voorman van Apocalyptica) zelf geschreven. Op nog één uitzondering na. Het nummer Hall Of The Mountain King werd oorspronkelijk geschreven door de bekende klassieke componist Edward Grieg. Twee nummers op de cd (In Memorian en Beyond Time) worden opgedragen aan Tapsa Vihersaari. Hij was de geluidstechnicus van Apocalyptica, maar verongelukte in 1999. Deze prachtige twee nummers in mineur zijn absoluut een van mijn favorieten op de cd. Ze staan in zo'n groot contrast met Inquisition Symphony, maar zijn op een eigen manier verschrikkelijk mooi.
Waar op de vorige cd de cello's nog ruw en kaal klonken, lekker 'metal' om het zo maar te zeggen, klinken ze op deze cd vol, kleurrijk en harmonieus.
Dit is een nieuwe vorm van muziek, menig cello liefhebber zal bij het horen van Apocalyptica een beroerte krijgen, een andere zal het kunnen waarderen, bij een metalfan idem dito. Als er al een kloof was tussen metal en klassiek, wordt er met deze cd een serieuze poging gedaan een brug te bouwen. Ik ben er al overheen gelopen.
Cult is een hele goede plaat, zeker als je van wat melodischer metal houdt, of gewoon eens wat anders wilt. De nummers zijn wat minder zwaar, minder staccato dan Inquisition Symphony, maar de cello's en de mensen die ze bespelen staan nog steeds in de stand 'ga tekeer'. Live moet het een unieke ervaring zijn.
Tracklist:
1. Path
2. Struggle
3. Romance
4. Pray
5. In Memoriam
6. Hyperventilation
7. Beyond Time
8. Hope
9. Kaamos
10. Coma
11. Hall Of The Mountain King
12. Until It Sleeps
13. Fight Fire With Fire
Bonus tracks:
1. Path Vol. 2
feat. Sandra Nasic (Guano Apes)
2. Hope Vol. 2
feat. Matthias Sayer (Farmer Boys)
3. Nothing Else Matters
(live in Munich, October 2000)
4. Harmageddon
(live in Munich, October 2000)
5. Inquisition Symphony
(live in Munich, October 2000)
Bonus tracks alleen op special edition (2cd)
