Het album begint zoals altijd bij een COF-album met een intro, genaamd 'Once Upon Atrocity'. Van alle albums vind ik dit persoonlijk toch de beste, het is heel dreigend en onheilspellend en zet gelijk de toon van het album.
Vanuit het intro knallen we door met 'Thirteen Autumns And A Widow'. Dit is een van de betere nummers van het album, en er vallen gelijk een aantal dingen op. Zanger Dani Filth krijst er nog steeds bezeten op los en de productie is ook opvallend. Deze heeft namelijk een beetje een underground-feel, omdat bijvoorbeeld de drums niet helemaal optimaal zijn verwerkt. Toch is dat misschien de reden dat dit album zo'n geweldig duistere sfeer uitademt.
Het nummer dat volgt vind ik de beste van het album, en ook eigenlijk de beste van Cradle Of Filth. Dit is het nummer 'Cruelty Brought Thee Orchids', een ongeveer acht minuten durend nummer (overigens geen uitzondering bij COF-nummers) dat je gewoon een keer moet horen om te begrijpen waarom .
En zo gaat het album door, met af en toe een kort instrumentaal nummer. Andere hoogtepunten zijn 'The Twisted Nails Of Faith', 'Bathory Aria' en de afsluiter 'Lustmord And Wargasm'.
Dit album is samen met 'Midian' mijn favoriete Cradle-schijf, dus als je van dit soort muziek houdt moet je het zeker eens checken.
Track-listing:
1. Once Upon Atrocity
2. Thirteen Autumns And A Widow
3. Cruelty And The Beast
4. Beneath The Howling Stars
5. Venus In Fear
6. Desire In Violent Overture
7. Bathory Aria
8. Portrait Of The Dead Countess
9. Lustmord And Wargasm
