De melancholische (maar niet depressieve) nummers zijn heel coherent en bevatten invloeden van bands als Katatonia, Swallow The Sun (maar dan sneller gespeeld) en we kunnen bij vlagen zelfs wat Therion (op het einde van ‘Rapture’), wat Sentenced (‘Conflict’) en wat gothic horen. De verrassende goede productie laat de nummers tot hoge hoogten stijgen en de spanningsgraad krijgt nergens een inzinking. De groepsleden verzanden ook niet in lange instrumentale gedeeltes en de structuur is in elk nummer heel herkenbaar. Dit laatste gegeven maakt de band ook geschikt voor de beginnende metalliefhebber die eens een nieuwe stijl wilt leren kennen. De sterkte van Slumber is dat de liederen weten te ontroeren maar ook een positief gevoel aanwakkeren bij de luisteraar. Het leven is niet enkel rozeschijn en manegeur maar uiteindelijk wint het goede altijd en er is bijna altijd licht aan het einde van de tunnel.

De zeven nummers zijn overigens niet splinternieuw maar waren bijna allemaal al te horen hun tweede demo’s (‘Seclusion’ uit 2003 en ‘Dreamscape’ uit 2002) maar verdienden het om voor het grotere publiek nog een keer vereeuwigd te worden. Er is maar één groot minpunt aan dit album en dat is de veel te korte speelduur van 37 minuten. Het is geen blastbeat death metalcd! Albums die echt gericht zijn op sfeer mogen mijn inziens nooit korter dan drie kwartier duren. Maar genoeg gezeurd, dit is een goede start en ik hoop echt dat ik volgend jaar een opvolger van ‘Fallout’ in mijn handen zal hebben. Een potentiële topband voor de toekomst.

Tracklist:
1. Rapture
2. Conflict
3. Where nothing was left
4. Fallout
5. Distress
6. Dreamscape
7. A wanders star