Hardrock en metal komen in allerlei soorten en maten. Wat veel subgenres met elkaar gemeen hebben, is een serieuze toonzetting. Een noemenswaardige uitzondering is de glamrock, waarin groepen als Mötley Crüe, Turbonegro en - recenter - Steel Panther met de nodige ironie, tekstuele spitsvondigheden en tongue-in-cheek-aanpak te werk gaan. Dat kan heel verfrissend en goed uitpakken, zeker als dergelijke frivole vulgariteiten gepaard gaan met solide instrumentatie en strakke nummers. Maar de scheidslijn tussen lolligheid en lamlendigheid is een dunne. Zoveel bewijst Steel Panther bijvoorbeeld wel met de steeds flauwere muziek op de latere langspelers.
Het uit Asheville (North Carolina) afkomstige Cam Girl zou getypeerd kunnen worden als een feministische versie van Steel Panther. Het viertal is met Flesh & Chrome aan de tweede full-length toe, twee jaar na het debuutalbum Untucked. Met een gezonde dosis humor (“If you’ve ever been intimidated by a woman who’s taller than you, wait until you meet one with a bigger dick!”), frivool gitaarwerk, de nodige bravoure en suikerspin-achtige popinvloeden (met een dikke kwinkslag) etaleert Cam Girl zijn vrolijke mengelmoes van glamrock, heavy metal en punk in elf puntige tracks.
Met name het eerste gedeelte van het album is erg sterk. Bij nummers als Girls...To The Top!!, Bubblegum Revolution en Girls Gotta Eat is het onmogelijk om stil te blijven zitten. Het zijn korte, frisse nummers vol glitter en glamour, voorzien van enorm catchy refreinen. Zangeres Lily Larceny zingt niet overal even zuiver, maar weet wel precies de juiste toon te raken door tegelijkertijd suikerzoet, vilein, ironisch en rellerig te klinken. Ook het weinig aan de verbeelding overlatende I Want Your Rock! (met een beklijvend meezingrefrein) blijkt bijzonder vermakelijk.
Af en toe schiet Cam Girl ietwat door in meligheid. Zo is Back Sabbath ondanks de geinige titel wat minder overtuigend door de rommelige riffs en de overdreven zang. En Sugar Rush is – zoals de naam wellicht al doet vermoeden – wel érg zoetsappig. De op een krioelende kat lijkende vocalen van Larceny zijn te overdreven en wekken in combinatie met de erg kinderachtige teksten zelfs wat irritatie op. Die overdrevenheid horen we ook terug in Ice Cream N' Soda Pop en met name Plastic Princess. Dat is jammer, want daardoor verdwijnen de frisheid en het spelplezier van de eerste helft iets naar de achtergrond.
Onder alle frivoliteiten schuilt overigens wel degelijk een serieuzere laag, die gaat over seksuele en persoonlijke vrijheid, een thema dat Larceny als transpersoon nauw aan het hart gaat. In die zin zijn de expliciete teksten zelfs als politiek statement te interpreteren. Maar uiteindelijk zijn het toch vooral de vrolijke, energieke composities en het speelplezier die Flesh & Chrome tot een leuk schijfje maken. Er lijkt bovendien nog wel meer in het vat te zitten, dus ik ben benieuwd hoe Cam Girl zich de komende jaren gaat ontwikkelen.
Tracklist:
1. Girls...To The Top!!
2. Bubblegum Revolution
3. Face The Facts
4. Stand Back
5. Girls Gotta Eat
6. Back Sabbath
7. I Want Your Rock!
8. Sugar Rush
9. Ice Cream N' Soda Pop
10. Plastic Princess
11. Flesh & Chrome
