Thrash metal uit Enschede, waarom niet! Deadly Alliance is al sinds 2012 actief en bracht twee ep's en een full length uit. En nu is er dan een nieuwe ep, Mindweaver, die vijf tracks telt.
Laten we beginnen met het positieve nieuws. Gegen Die Wand is gewoon een goed nummer. Zowel de snelle hoofdriff als de riff in de break, met een eigenzinnig tegenritme, zijn gewoon interessant en boeiend, uitgevoerd met intensiteit en focus. Het is dus duidelijk dat er potentie in deze band zit.
De rest van de ep haalt deze kwaliteit echter bij lange na niet. Het instrumentaaltje Terminator lijkt wel het begin van een Iron Maiden-song, compleet met een duogitaarmelodie. Deze track duurt nog geen anderhalve minuut en is volkomen overbodig en saai. Daarnaast is de openingstrack niet meer dan een gesproken intro, bestaande uit een met een hoorbaar Nederlands accent uitgesproken tekst over wat sfeervolle synths, die gaat over de invasie van onze planeet door een buitenaards ras. Dat is wat te veel van het goede. Je kunt je ep dan wel in een concept gieten, maar dat ontslaat je niet van de plicht om elke track zo boeiend en interessant mogelijk te maken.
Dit alles betekent dat er drie “normale” nummers op de ep staan. Dat is nogal aan de zuinige kant, zeker als twee van de drie nummers ook nog eens behoorlijk tegenvallen. Om te beginnen, zowel Mindweaver als Dripping Souls missen intensiteit en agressie. Dit is thrash metal, de vonken moeten uit de boxen springen! De zang is relatief clean, wat op zichzelf geen nadeel hoeft te zijn (denk Anthrax), maar dat moet je dan wel compenseren in de muziek. Het gitaarwerk klinkt echter te vaak slordig en gehaast en de zang is bij tijden onvast.
Het grootste probleem zit echter in de composities, waar het gewoon aan kwaliteit ontbreekt. De tempowisselingen in Dripping Souls sluiten bijvoorbeeld niet altijd goed op elkaar aan en de uitvoering van de breaks is rommelig. De gitaarmelodie die na de trage break komt, is niet goed uitgewerkt en spannend noch origineel te noemen. Het vertraagde einde van Mindweaver is daarnaast volkomen misplaatst en haalt feitelijk het hele nummer onderuit.
Al met al valt deze ep nogal tegen, zeker in vergelijking met het eerdere werk. Zowel de enige full length die de band tot op heden heeft uitgebracht, Dehuminization (2018), als de in 2024 uitgekomen ep Into Depth, zijn constanter van kwaliteit en kennen minder zwakke momenten. Gegen Die Wand bewijst dan weer wel dat de band in staat is om een goed en spannend nummer te schrijven. Het is waarschijnlijk het beste wat de band tot nu toe heeft uitgebracht, zowel in uitvoering als qua songwriting. Het is dus duidelijk dat de potentie aanwezig is, maar helaas komt het er op deze schijf niet uit.
Tracklist:
1. Intro
2. Mindweaver
3. Dripping Souls
4. Terminator
5. Gegen Die Wand
