De Italiaanse thrashformatie Game Over wist te overtuigen met het debuut For Humanity (2012), gevolgd door het uitstekende Burst Into The Quiet (2014) en Crimes Against Reality (2016). De platen die volgden, Claiming Supremacy (2017) en Hellframes (2023), maakten op mij weinig indruk. Een wijzigingen in de bezetting kan een signaal zijn van een andere aanpak of tactiek. Juist dat is het geval voordat het zesde album Face The End recent verscheen.
Zanger/bassist Renato Chiccoli stond met gitaristen Alessandro Sansone en Luca Zironi aan de wieg van Game Over. Drummer Anthony Dantone kwam na het debuutalbum bij de formatie, waarna de bezetting tot vorig jaar ongewijzigd bleef. De plek van Renato is ingenomen door frontman Danny Schiavina (Demolition Saint) en bassist Leonardo Molinari (Plagued Birth). De eerste single Lust For Blood klinkt veelbelovend en vooral de agressievere zang van Danny blijkt een aanwinst.
Ouderwetse Bay Area-thrash in de stijl van Exodus en Testament, met een vleugje Megadeth, is nog steeds een goed recept voor de gemiddelde thrasher. Het onberispelijke Lust For Blood wordt ingeleid door het instrumentale The Final Hour. De derde single Neck Breaking Dance is een uitstekend eerbetoon aan Anthrax. Na het stuwende Grip Of Time gaat het tempo wat omlaag Lost In Disgrace met hints naar Metallica. Het gaspedaal wordt weer ingetrapt met Veil Of Sanity en opnieuw klinkt de invloed van Metallica door.
In Gateway To Infinity weet Danny Schiavina minder te overtuigen en afgezien van de solo is het geen sterke track. Na het instrumentale rustpunt Tempesta doet Crimson Waves mij een beetje vreemd aan. Het is een soort ballad die nogal botst met de rest van het album en doet denken aan Metallica uit het "black album"-tijdperk. In tegenstelling tot Engelse thrashmetalband Evile weet Game Over niet de juiste snaar te raken, maar gelukkig herpakt de band zich met de venijnige afsluiter Weaving Fate.
Face The End bevat een aantal sterke nummers. De zang van Danny Schiavina is een aanwinst, de ritmesectie speelt strak en de gitaristen kennen hun vak. Toch weet het album als geheel niet te overtuigen. Gateway To Infinity en Crimson Waves bevatten de juiste elementen, maar slaan de plank mis. Als het gaat om agressievere tracks doet Game Over niet onder voor stijliconen als Exodus, Testament, Metallica en Anthrax. Daar waar die bands met succes langzamere nummers spelen, weten de Italianen niet echt te overtuigen.
Tracklist:
1. The Final Hour
2. Lust For Blood
3. Neck Breaking Dance
4. Grip Of Time
5. Lost In Disgrace
6. Veil Of Insanity
7. Gateway To Infinity
8. Tempesta
9. Crimson Waves
10. Weaving Fate