Het in 2012 opgerichte Kardashev is niet het productiefste gezelschap. De discografie telt inclusief het onderhavige product slechts drie ep's, drie full-lenghts en een aantal singles. Dat is dan weliswaar niet veel, maar voor kwaliteit kun je bij de Amerikanen wel aankloppen. Daar komt bij dat de vorige langspeler, Liminal Rite, nog geeneens drie jaar oud is, dus wellicht zijn de progressievelingen uit Tempe, Arizona eindelijk op stoom gekomen.

Hoe het ook zij, Alunea gaat verder waar de heren ons met eerder genoemde plaat in 2022 achterlieten. Dat wil zeggen dat ook deze schijf een samenhangende mix van verschillende stijlen is, waarbij de zang Mark Garrett het meest opvallend is. Hij bedient zich wederom zowel van cleane zang in de hogere registers als van brute death growls. Wat dat betreft is er dus niets nieuws onder de zon.

En dat geldt eigenlijk over de hele linie. De trage, dromerige shoegazepassages lijken nog altijd af en toe op zichzelf te staan, al dan niet voorzien van spoken word of zang, in afwachting van wat komen gaat. En wat komen gaat, is uiteraard die brute deathcore met een melodieuze ondertoon die aansluit bij het begin. De zo gecreëerde coherentie is nog altijd de kracht van Kardashev, want hoewel de snelle en trage passages elkaar nogal eens abrupt afwisselen, passen ze perfect bij elkaar.

Deze extreme contrasten vinden we ook weer terug in de eerdergenoemde diverse vocalen. Zwevende kopstemklanken worden gecontrasteerd door zowel diepe putgrunts als black metalgrunts en alles wat daar tussenin zit. Regelmatig vloeien deze vocale technieken samen en/of in elkaar over. Een en ander is vakkundig - hoewel op typisch Amerikaanse wijze - aan elkaar gemixt, waardoor ook de contrasten met het instrumentarium sterk uitgelicht worden.

Zo is er dus in wezen weinig nieuws onder de zon, maar in een dun bezaaid hoekje van metalland is dat heel zo erg niet. Fans van de band zullen niet teleurgesteld zijn met deze voortzetting en bij gebrek aan concurrentie in deze uithoek hoeft het kwartet zich ook helemaal niet opnieuw uit te vinden. Er is genoeg ruimte om het terrein verder te verkennen en uit te diepen, en dat doen de mannen dan ook naar hartelust.

Tracklist:
1. A Precipice. A Door.
2. Reunion
3. Seed Of The Night
4. Speak Silence
5. Truth To Form
6. Edge Of Forever
7. We Could Fold The Stars
8. Below Sun & Soil