Enquête

Wat is jouw favoriete studio-album uit de jaren tachtig?

AC/DC - Back In Black
Anthrax - Among The Living
Black Sabbath - Heaven And Hell
Death - Leprosy
Dio - Holy Diver
Exodus - Bonded By Blood
Guns N’ Roses - Appetite For Destruction
Helloween - Keeper Of The Seven Keys Part I
Iron Maiden - Powerslave
Iron Maiden - The Number Of The Beast
Judas Priest - British Steel
Megadeth - Peace Sells… But Who’s Buying?
Mercyful Fate - Don’t Break The Oath
Metallica - Master Of Puppets
Metallica - Ride The Lightning
Morbid Angel - Altars Of Madness
Motörhead - Ace Of Spades
Queensrÿche - Operation: Mindcrime
Rush - Moving Pictures
Savatage - Gutter Ballet
Sepultura - Beneath The Remains
Slayer - Reign In Blood
Testament - The Legacy
Venom - Black Metal
een ander album uit de periode 1980-1989

[ Uitslag | Enquêtes ]

Geen concerten bekend voor 27-08-2024.
Kalender
Vandaag jarig:
  • Abe Cunningham (Deftones) - 51
  • Rex Brown (Pantera) - 60

Vandaag overleden:
  • Mark Shelton (Manilla Road) - 2018
Review

Vitriol - Suffer & Become
Jaar van release: 2024
Label: Century Media Records

 -

Een sloophamer op muziek, zo zou je het geluid van Vitriol kunnen omschrijven. Het brute geweld stroomt vanaf de eerste seconden door de luidsprekers als ik Suffer & Become heb aangezet. De band uit Portland, Oregon maakt in elk geval het label “extreme metal” helemaal waar. De albumopener, Shame And Its Afterbirth, lijkt op een kruising tussen Marduk en Cattle Decapitation, furieuze death metal met een blackmetalvibe en een razende gitaarsolo. Het volgende nummer, The Flowers Of Sadism, begint rustig en schakelt vervolgens stapsgewijs door naar de hoogste versnelling, waarin de band het grootste deel van dit album blijft.

Het is moeilijk te zeggen waar Vitriol precies past in het extrememetallandschap. De nummers zijn voortdurend dreigend en onheilspellend, waarbij vaardige, melodieuze instrumentatie afgewisseld wordt met bruut beukwerk op hoog tempo en intermezzo’s voorzien van keyboardgeluiden die nu eens sfeervol, dan weer meer industrieel klinken. De riffs zijn soms pure death metal, soms neigend naar black, prog of tech, of soms zelfs een combinatie hiervan, en de twee zangers brullen, grommen en grauwen dat het een lieve lust is. De band lijkt voortdurend op zoek naar iets nieuws, alsof de heren zich vervelen zodra ze een lekkere riff langer dan tien seconden hebben gespeeld. Dat zorgt voor afwisseling en verrassing, maar de wisselingen komen soms zo snel dat het me duizelt.

Neem nu het nummer Weaponized Loss, waarin de zang heen en weer schiet van een klassieke deathmetalgrowl naar een grindcore-krijs en terug, over een blackmetalblastbeat en een op hol geslagen gitarist die de ene na de andere riff afvuurt, afgewisseld met snelle loopjes. Na vierenhalve minuut brullen, grommen, beuken en gieren is het ineens afgelopen en blijf je achter met piepende oren en vraag je je af wat je in godsnaam is overkomen. En dan moet Flood Of Predation nog komen.

Agressie, woede, intensiteit en technisch vernuft. Zo zou ik dit album willen samenvatten. Het is alsof je voortdurend op het randje van een hoge klif loopt, armen uitgestrekt om niet te vallen en ogen dichtgeknepen omdat je de oneindige diepte onder je kunt voelen. Dat is in elk geval het gevoel dat dit album bij me oproept. Het is duidelijk dat de band in elk nummer zijn hele ziel en zaligheid legt en dat valt zeker te prijzen.

Toch zijn het vaak de langzamere stukken die me het meeste bijblijven, zoals in mijn favoriete track The Isolating Lie Of Learning Another. Niet dat deze zonder snelle stukken is, maar er is een grotere variatie in tempo, waarbij de blastbeat wat minder dominant is dan in andere nummers. Ook het instrumentale Survivals Careening Inertia springt eruit omdat het tempo wat vaker fiks gedrukt wordt, wat de dynamiek ten goede komt en waardoor de melodieën van gitaar en keyboard meer ruimte krijgen om te ademen en er een sfeervol tapijt van ideeën ontstaat.

De band begon als een deathcoreband genaamd Those who lie beneath, die niet echt vaste voet aan de grond kreeg, waarna Adam Roehlisberger (bas en zang) en Kyle Rasmussen (gitaar en zang) in 2013 uiteindelijk verder gingen als Vitriol. Samen met gitarist Stephen Ellis en drummer Matt Kliner werd Suffer & Become opgenomen. De band heeft het deathcore-verleden zeker nog niet helemaal van zich afgeschud. Ondanks de vele melodieuze hoogstandjes op gitaar, de altijd aanwezige tempowisselingen en de atmosferische toevoegingen van de keyboards onderscheiden de nummers zich niet altijd voldoende van elkaar, iets wat in mijn ogen (al te) veel deathcorebands overkomt.

Maar na het beluisteren van het eerdere werk van de band is het in elk geval duidelijk dat er progressie zit in het geluid. Suffer & Become biedt meer afwisseling en verrassing, iets dat de nodige hoop biedt voor de toekomst. Zeker nu gitarist Stephen Ellis vervangen is door Daniel Martinez, die van 2019 tot 2022 bij de progdeathmetallers Atheist speelde, lijkt de band in te zetten op nog meer dynamiek en technisch vernuft. Een nummer als The Isolating Lie Of Learning Another toont aan dat de band het zeker in zich heeft.

Voor fans van Anaal Nathrakh, Cattle Decapitation en Ulcerate valt er in elk geval een hoop te genieten. En ik ben zeker benieuwd naar de volgende.

Tracklist:
1. Shame And Its Afterbirth
2. The Flowers Of Sadism
3. Nursing From The Mother Wound
4. The Isolating Lie Of Learning Another
5. Survivals Careening Inertia
6. Weaponized Loss
7. Flood Of Predation
8. Locked In Thine frothing Wisdom
9. I Am Every Enemy
10. He Will Fight Savagely

Score: 78 / 100

Reviewer: Jürgen
Toegevoegd: 25 januari 2024

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.