Die kennismaking is een zeer aangename. Rare Field Ceiling is een intens en spannend album geworden, dat enerzijds bij vlagen hypnotiserend aandoet, maar anderzijds door zijn voortdurende tempowisselingen en zijpaden de luisteraar op het puntje van zijn stoel houdt. De muziek van het viertal is zeker niet makkelijk te doorgronden. Maniakaal zoemende riffs waaieren panisch uit elkaar, als een zwerm epileptische wespen op zoek naar een slachtoffer. Het rauwe en ongepolijste drumwerk stuwt de meanderende, koortsige composities voort. De muziek krijgt nog een extra lading aan intensiteit door de manier waarop frontman en bassist Will Skarstad de longen uit zijn lijf krijst. De productie is bedompt en drukkend. Het album klinkt alsof het in een grot of kelder is opgenomen, maar gek genoeg voegt de sound juist een extra dimensie toe aan de muziek.
Onder zijn dissonante en ondoordringbare pantser herbergt Rare Field Ceiling echter een aantal ijzersterk in elkaar zittende (post-)blackmetaltracks. Vooral No Dust ontpopt zich tot een waar meesterwerkje. De track begint met een abstracte en complexe, ‘Kralliciaanse’ riff, om vervolgens middels een norsige versnelling door te schakelen naar een stoer, rockend ritme, terwijl dissonante, Blut Aus Nord-achtige gitaarlijnen zich intussen als tentakels verspreiden. Nutrient Painting valt op door zijn intense en gevarieerde drumwerk, terwijl het titelnummer een aantal verrassend melodieuze momenten in de kolkende gitaarmaalstroom weet in te bouwen. De nummers eindigen steeds met een soort hallucinante, bedwelmende ambient-klanken, die het geheel een ritualistische ondertoon geven en voor welkome adempauzes zorgen. Het afsluitende Maritime Flare beslaat zelfs over de volle zes minuten dissonant, folkloristisch gefröbel doordrenkt met ‘noisy’ keyboardambient, maar zelfs dan weet Yellow Eyes te intrigeren.
Het zal duidelijk zijn: Rare Field Ceiling (de titels zijn even bevreemdend als de muziek) is geen plaat die voor iedereen is weggelegd. De muziek, die met wat fantasie klinkt als een mengeling van Blut Aus Nord, Krallice en The Ruins Of Beverast, is gelaagd en lastig te peilen. Wie traditionele songstructuren verwacht, komt dan ook bedrogen uit. De drukkende keldersound draagt eveneens niet bij aan de toegankelijkheid van het album. Toch verdient de plaat een aantal aandachtige luisterbeurten. Wie ervoor open staat om zich te laten onderdompelen in de ‘moeilijke’ en beklemmende sound van het album, zal ontdekken hoeveel schoonheid verstopt zit in de tegendraadse, hallucinante songstructuren waar Yellow Eyes ons op trakteert.
Tracklist:
1. Warmth Trance Reversal
2. No Dust
3. Light Delusion Curtain
4. Nutrient Painting
5. Rare Field Ceiling
6. Maritime Flare
