Door de nogal pijnlijke, primair online uitgevochten persoonlijke conflicten bleef de historie van Amesoeurs steken op die ene full-length, maar sinds november 2019 is daar verandering in gekomen. Jours Pâles is namelijk in alle opzichten de logische opvolger van Amesoeurs. Mocht u nog twijfelen, dan geven de stilistische gelijkenissen in het artwork de doorslag. Het is niet voor niets dat het kleinschalige kwaliteitslabel Les Acteurs De L'Ombre Productions er als de kippen bij was om Asphodèle toe te voegen aan zijn catalogus. De grote vraag is echter of Jours Pâles de hoge verwachtingen kan waarmaken. Verdient het album een even bijzondere status als de zwanenzang van Amesoeurs?
Het antwoord daarop is ontkennend, maar dit wil niet zeggen dat Jours Pâles een vervelende plaat is. Integendeel: er staan genoeg goede tracks op het album. Vooral Gueules Crasses en Réminiscences vallen in positieve zin op. De combinatie van heerlijk verkilde riffs met de wat plechtige zang van Sylvain (die af en toe overigens ook verrassend rellerig uit de hoek komt), pakt sterk uit. Laatstgenoemde track is het meest divers: na een begin met fraai, dromerig gitaarwerk en een hoofdrol voor Sylvain, volgt een agressieve versnelling vergezeld van ijzingwekkend gekrijs. De band produceert vaker van dit soort rockende versnellingen, die erg prettig uitpakken (zoals in het titelnummer).
Niet alles wat Asphodèle doet, pakt echter even goed uit. Zo halen de cleane, Franstalige spoken word-gedeeltes van zanger Spellbound, die af en toe opduiken, de flow een beetje uit de muziek. Dat valt vooral op in het iets te doelloos voortkabbelende Nitide. Dan werkt zijn wanhopige gejammer en depressieve gekerm een stuk beter. De muziek krijgt er bij vlagen een Livelover- en Harakiri For The Sky-achtige vibe van. De tien nummers zijn voorbij voordat je er erg in hebt, maar wat Jours Pâles doet verbleken bij het debuut van Amesoeurs, is dat dit album eigenlijk geen echte uitschieters bevat. De ‘wow’-factor ontbreekt dus een beetje.
Desondanks is Jours Pâles nog steeds een aanrader voor de liefhebbers van kille, modernistische post-black. Wie naast Amesoeurs ook groepen als Lantlôs en Heretoir tot zijn favorieten rekent, zal goed uit de voeten kunnen met dit plaatje.
Tracklist:
1. Candide
2. De Brèves Étreintes Nocturnes
3. Jours Pâles
4. Gueules Crasses
5. Nitide
6. Refuge
7. Réminiscences
8. Décembre