De duivel vermaakt zich kostelijk. Satan weet namelijk niet van ophouden de laatste jaren. Twee studioplaten en een live-album in twee jaar tijd; dat gaat lekker. Beter dan in de jaren tachtig, toen de Britse band geplaagd werd door maandelijkse bezettingswisselingen, naamswijzigingen en tegenvallende verkoopcijfers. Aan de muziek ligt het wat mij betreft niet. Ik zet net zo lief Court In The Act als Suspended Sentence op.
De muziek van de laatste twee schijfjes wijkt niet zoveel af van het illustere debuut uit 1983. Dat geldt eveneens voor deze nieuwe single. The Doomsday Clock vormt een voorproefje op het in september te verschijnen Cruel Magic en Satan doet weinig anders dan de afgelopen jaren. De band rond het immer briljante gitaarduo Russ Tippins en Steve Ramsey speelt ouderwetse Britse metal, zij het wat complexer en technischer dan de meeste NWoBHM-bands die nog actief zijn. Dat komt vooral door het gitaarwerk van de genoemde heren. Tippins en Ramsey behoren in gitaartechnisch opzicht tot dezelfde buitencategorie als de snarenplukkers van Iron Maiden en Judas Priest, maar etaleren die kunst net iets meer. Dat leidt tot progressievere en drukkere composities dan die van de grote namen. Waarschijnlijk direct de reden voor het gebrek aan echt succes, samen met de bandnaam natuurlijk.
Dit op vinyl geperste werkstukje telt twee songs. De titeltrack prijkt eveneens op het nieuwe album en b-kant Catacombs zoek je tevergeefs op de tracklist van Cruel Magic. Leuk voor de fans dus. Muzikaal mankeert er weinig aan de twee liedjes. Met name The Doomsday Clock springt eruit. Lekker gitaarwerk en de beperkte doch passende zang van Brian Ross domineren, terwijl de ritmesectie de gaatjes vult. Het is een compositie die sterk in elkaar steekt en weinig afwijkt van de liedjes van Life Sentence en Atom By Atom. Helaas bedient Satan zich ook nog altijd van een Spartaanse kutproductie. Een ouderwetse, analoge sound is tot daar aan toe, maar de sound heeft iets onnatuurlijks. De producent en mastering-engineer hebben het volume van alle instrumenten bovendien weer lekker tegen het plafond gedrukt, waardoor elke vorm van dynamiek ontbreekt. Vreemd genoeg klinkt alles wel erg dun.
De songs lijden er gelukkig niet echt onder, want daar zijn de muzikale verrichtingen gewoon te indrukwekkend voor. Maar dit singeltje draai je niet tien keer achter elkaar. Dan slaat de luistermoeheid gewoon toe. Hetzelfde gedoe als bij de laatste twee albums dus. Onbegrijpelijk dat een authentieke band als Satan zich tot zulke luide taferelen laat verleiden. Bij deze nog eens een oproep. Houd muziek gewoon natuurlijk en zet niet alle schuiven zover open tot de muziek kraakt. Eén Death Magnetic lijkt me meer dan genoeg. Buiten dat, leuk voorproefje met aardig b-kantje. Het cijfer bewaren we wel voor de volledige plaat.
Tracklist:
1. The Doomsday Clock
2. Catacombs
