Een samenkomst van klassieke en experimentele muziek, zo omschrijft Christos Antoniou het werk van Chaostar. Het project kwam twintig jaar geleden van de grond toen de gitarist/toetsenist van Septicflesh zijn ideeën, die hij niet in de metalband kwijt kon, wereldkundig wilde maken. Het gevolg is een grenzeloze samenkomst van klassieke muziek, trip-hop, ambient, wereldmuziek en andere elementen.
De avant-gardistische aanpak is vooral interessant. Opvallend is dat het nieuwste werk weliswaar experimenteel is, maar tevens helder, rustgevend en toegankelijker dan wat de componist op vorige releases laat horen. Zo is het triphoppende titelnummer makkelijk verteerbaar en datzelfde geldt voor het afsluitende, deels post-rockende Ying & Yang.
In laatstgenoemde schittert zangeres Androniki Skoula met haar theatrale zang en het blijft niet bij dat moment. Zo begint ze al solo in de openingstrack Tazama Jua (waarin ze aan Ofra Haza herinnert). Buitengewoon knap hoe ze de nummers verrijkt met haar grote bereik en emotionele voordracht. Liefhebbers van Diamanda Galás vinden hier beslist wat van hun gading. In Blutbad doet haar stem heel even denken aan Patrícia Andrade van Sinistro. In deze dynamische compositie zorgt Margarita Stadler met een Duitstalige kinderstem voor een memorabele bijdrage. Het nummer begint met getokkel en flageoletten en mondt uit in een samenkomst van blazers, klassieke zang, paukenslagen en een kerkorgelmelodie.
Elk nummer bevat wel een nieuw element waardoor het interessant blijft om te blijven luisteren. Het atmosferische Stones And Dust bevat dramatiek en interessant drumwerk van Nikolaos Velentzas, een Shirley Bassey-achtige twist in de zang, iets van Dead Can Dance en cinematische strijkers- en blazerspartijen. Behalve filmmuziek komen er ook met regelmaat oosterse melodieën voor die voor een spiritueel karakter zorgen, zoals in Mέμνησο. Daarin speelt Vahan Galstyan, net als in Ying & Yang, de Armeense doedoek, een blaasinstrument. Toch is het nummer een wat fragmentarische aangelegenheid, want de kalmerende muziek wordt een paar keer onderbroken door levendige, klassieke muziek. De overgangen in Silent Yard verlopen aanvankelijk soepeler. Daardoor blijf je als luisteraar makkelijker in de elektronische en folky ambient flow hangen. De laatste twee minuten van de tien sluiten stevig af en dat had niet gehoeven. Die move is moeilijk te begrijpen.
Zo zit je doorgaans te genieten en te ontdekken, maar ontbreekt bij vlagen een comfortabele flow. Wellicht met opzet, want avant-garde is natuurlijk nooit bedoeld geweest om toegankelijk te klinken, maar sommige overgangen laten de luisteraar wel met vragen zitten. Het is daardoor geen gemakkelijke release, maar een die de luisteraar heen en weer smijt tussen uitersten. The Undivided Light bevat aan de ene kant moeilijk te doorgronden passages en aan de andere kant intrigerende ambient met een spiritueel karakter en de knappe zanglijnen van de zeer vaardige Androniki Skoula. Antoniou is erin geslaagd om klassieke en experimentele elementen samen te brengen.
Tracklist:
1. Tazama Jua
2. Blutbad
3. Stones And Dust
4. The Undivided Light
5. Mέμνησο
6. Silent Yard
7. Ying & Yang
