Het is Juha's belofte aan hemzelf om daarna geen aanpassingen in de composities te doen. Zo rauw als de emoties waren, zo moest ook de muziek klinken. Eerlijk, puur, recht uit het hart. Hij benaderde vocalist Tomi Joutsen (Amorphis) en drummer Gas Lipstick (ex-HIM), met wie hij eerder samenwerkte, en zij zegden toe graag hun bijdragen te leveren. Deze zijn vastgelegd op No Stars Upon The Bridge.
Wie de muziek van Trees Of Eternity kent, zal ongetwijfeld uit de voeten kunnen met de composities van Hallatar. De nieuwe entiteit is dan ook te zien als een voortzetting van Trees Of Eternity. Verwacht dus doom met veel breekbaarheid, zoals terugkomt in My Mistake, waarin Heike Langhans (Draconian) imponeert met haar fragiele stem.
Tomi Joutsen klinkt diverser dan ooit. In het Ahab-achtige, hartverscheurende openingsnummer Mirrors herken je hem aanvankelijk niet eens, zo getormenteerd klinkt hij met zijn gesproken screams. Pas als hij gaat grunten komt het herkenningsmoment. Hij wisselt op ongekende wijze verschillende extreme vocalen, melodieuze zang en bijna gesproken teksten af. En over gesproken passages gesproken: Raven’s Song en Spiral Gate zijn gedichten van Aleah die worden opgelezen door Heike terwijl op de achtergrond de gure wind klinkt. Deze intermezzo’s dragen nog eens extra bij aan de verdrietige schoonheid van het geheel.
Hallatar klinkt in fasen een stuk rauwer en grimmiger dan Trees Of Eternity, mede door de extreme vocalen. Neem nu het tergende, funeral doom-achtige The Maze. Het geweeklaag van het aanvankelijk dromerige Melt is een ander voorbeeld. Gas voorkomt met zijn manier van drummen dat de nummers hetzelfde gaan klinken. Zo presteert ieder bandlid op de top van zijn kunnen om samen met de anderen een meesterwerk te vormen. En of het nog niet genoeg is, komt alles bij elkaar in Dreams Burn Down, met tedere stem van Aleah.
No Stars Upon The Bridge klinkt zoals het verlies van een geliefde klinkt. Het emotionele aspect is dan ook de kracht van deze release, maar ook muzikaal is het dik in orde. Het is knap dat Juha de basis binnen een week in elkaar heeft gezet en Tomi, Heike en Gas in dienst van het geheel excelleren. Het verdriet van Juha is trouwens nog niet over, want volgend jaar komt er een solo-album van Aleah en er zijn nog demo’s die wellicht in de vorm van een ep wereldkundig worden gemaakt. Tot die tijd is er de muziek van Hallatar. Aangrijpend, vol onmacht, wanhoop en verdriet vanwege het verlies van “the whispering ghost”.
Tracklist:
1. Mirrors
2. Raven’s Song
3. Melt
4. My Mistake
5. Pieces
6. Severed Eyes
7. The Maze
8. Spiral Gate
9. Dreams Burn Down
