Pitfest
Enquête

Wat is jouw favoriete song van Hatebreed?

A Call For Blood
As Diehard As They Come
Defeatist
Destroy Everything
Doomsayer
Empty Promises
Everyone Bleeds Now
Honor Never Dies
I Will Be Heard
In Ashes They Shall Reap
Instinctive (Slaughterlust)
Last Breath
Live For This
Looking Down The Barrel Of Today
Perseverance
Proven
Serve Your Masters
Seven Enemies
Smash Your Enemies
Tear It Down
This Is Now
To The Threshold
Weight Of The False Self
When The Blade Drops
een andere Hatebreed-kraker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    28 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Doodseskader
  • Embrace Your Punishment, Diaroe, Subvergence en Man As Plague
  • Reformist, Abyss Above en Zubzero
  • 29 maart:
  • Braces, Serve en Torn From Oblivion
  • Phil Campbell and The Bastard Sons en Lucifer Star Machine
  • Syberia, Omega Sun, An Evening with Knives, Scorched Oak en Dunes
  • 30 maart:
  • Blackbriar en Solarcycles
  • Cult-Art Tattoofest
  • Dance With Dragons en Arluna
  • Dynamo Metalfest Band Battle
  • Hammok
  • Heilland festival
  • Interstellar Solar Fest II
  • Pierce The Veil, Dayseeker en Holding Absence
  • Red Rum en Mourning Wood
  • Seein Red, Ancestral Sin, Abusive Forms en Days of Desolation
  • Terneuzen On Fire V
  • Vengeance, Diggeth en Junkyard Dogs
  • Vloek Van Twenthe III
  • 31 maart:
  • Cult-Art Tattoofest
  • Festerfest
  • Ggu:ll, Onthou en Ter Ziele
  • 1 april:
  • Bleeding Gods, Tribal Spirits en Black Silence
  • Terror, Nasty en Dying Wish
  • 2 april:
  • Terror, Nasty, Redemption Denied en Force
  • 3 april:
  • Malphas, Bedrängnis en Satanic Violence
    28 april:
  • Blasphemy, Wrok en Kerberos
  • FemME IX - Female Metal Event
  • Warkings, Hammer King en Victorius
Kalender
Vandaag jarig:
  • Ari Nissilä (Catamenia) - 52
  • Daniel Cardoso (Anathema) - 43
  • Douglas J. Sylvia (Fear Of God) - 59
  • Enrico Canu (Heimdall) - 38
  • Erick Avila (Six Magics) - 45
  • John Evan (Jethro Tull) - 76
  • Nathanaël "Nath" (Anachronia) - 40
  • Ol Drake (Evile) - 40
Review

Quiet Riot - Road Rage
Jaar van release: 2017
Label: Frontier Records
Quiet Riot - Road Rage
De Amerikaanse band Quiet Riot heeft in 1983 geschiedenis geschreven door de eerste metalband in eigen land te zijn met een nummer 1-album. Dat wist de band te bewerkstelligen met Metal Health, waarvan het titelnummer en de Slade-cover Come On Feel The Noise terecht zijn uitgegroeid tot klassiekers. Daarna ging het eigenlijk vrij snel bergafwaarts met de kwaliteit van de albums. Vooral de kwajongensstem van Kevin DuBrow houdt de simpele party metal overeind. Zijn wilde levensstijl heeft ervoor gezorgd dat de zanger in 2007 kwam te overlijden.

Drummer Frankie Banali maakte in 2010 de keuze om door te gaan met Quiet Riot. Sindsdien is het een komen en gaan van zangers. En ze hebben allemaal wel iets slechts te zeggen over Banali. Zo vernam Mark Huff, de eerste zanger van het herboren Quiet Riot, zijn ontslag via een persbericht terwijl hij in het ziekenhuis lag vanwege een hersentumor. En nadat Banali in een recent interview alle oud-zangers ervan langs gaf door te zeggen dat ze slechts klonen van DuBrow wilden zijn, sloeg Huff terug door te zeggen dat de drummer geen talent heeft en de muziek van Quiet Riot klinkt als shit. Dit zijn allemaal volwassen mannen waar we over spreken, hè?

Met de meest recente oud-zanger Seann Nicols was er al een nieuw album in kannen en kruiken toen Banali in al zijn wijsheid besloot om hem te ontslaan, omdat het persoonlijk niet klikte. Vervolgens onthulde Nicols dat Banali een ware nachtmerrie is om mee te werken. Het album Road Rage stond klaar om uitgebracht te worden, maar is opnieuw ingezongen door James Durbin. In de Verenigde Staten heeft hij het in 2011 ver geschopt in American Idol. Hij was de ‘metal-kid’ en trad in de show op met Judas Priest en Zakk Wylde.

Nu mag de rest van de wereld genieten van het loepzuivere stemgeluid van Durbin middels Road Rage. Helaas heeft hij niet dat speelse wat DuBrow zo uniek maakte. Bovendien schrijft hij teksten die geforceerd rebels zijn, zoals in Can’t Get Enough, waarin Durbin zingt over zijn ouders die maar moeten accepteren dat hij graag naar rock luistert. Ik raak daar niet van onder de indruk.

De muziek stelt ook niet zoveel voor. De term party metal geldt niet meer voor de muziek. Bluesrock is tegenwoordig een betere omschrijving. Banali legt een lekkere groove neer met zijn relaxte drumspel. Maar zonder echte uitschieters gaan de nummers het ene oor in en het andere uit. Road Rage is vooral geschikt als achtergrondmuziek.

Nieuwere bands zoals Rival Sons, Inglorious en Graveyard maken dit soort muziek tegenwoordig veel beter. Van die bands spat de energie en het spelplezier ervan af. Quiet Riot maakt op Road Rage een uitgebluste indruk. Het vorige album 10 uit 2014 werd vanwege de slechte recensies en verkoop teruggetrokken uit alle streamingdiensten en online-verkooppunten. Ik ben benieuwd wanneer dat met Road Rage gaat gebeuren.

Tracklist:
1. Can’t Get Enough
2. Getaway
3. Roll This Joint
4. Freak Flag
5. Wasted
6. Still Wild
7. Make A Way
8. Renegades
9. The Road
10. Shame
11. Knock Em Down

Score: 65 / 100

Reviewer: Rene
Toegevoegd: 17 oktober 2017

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl, en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.