De zevende full-length begint met Impulse, een flash-back naar Organic Hallucinosis (2006), dankzij de riffs en blasts bij aanvang. Maar er is meer. Er zijn ook wat gelaagde leads in verwerkt die voor diepte en sfeer zorgen. Verder zijn er de nodige Machine Head-grooves. Zo laat de openingstrack eigenlijk alle kanten van het moderne Decapitated horen. Toch pakt Anticult, dat met zijn 38 minuten is afgelopen voordat je het doorhebt, vooral groovy uit, met referenties aan Pantera, Machine Head en Hatebreed. Kill The Cult, één van de hoogtepunten en een logisch vervolg op Blood Mantra uit 2014, is zo’n nummer dat het moderne Decapitated laat horen.

Er is ook ruimte voor de vibe oude tijden. Het thrashende en blastende Anger Line is namelijk een stuk sneller dan de voorganger. De track werpt je terug in de tijd, al is de sound zeer modern en helder (mede dankzij de mix van Daniel Bergstrand, die samenwerkte met onder meer In Flames, Behemoth en Meshuggah) en zijn er net als in een paar andere tracks op interessante wijze progressieve accenten gelegd. Zo zit er veel variatie tussen de songs. Vernieuwend is het niet. Of je moet het al over het gave, Lamb Of God-achtige Earth Scar hebben. Hoewel het nummer grotendeels gevuld is met de bekende screams van Rafał ‘Rasta’ Piotrowski is er ook ruimte voor Gojira-achtige vocalen.

Alhoewel de plaat veelal leunt op grooves en sterke riffs (als in Kill The Cult), is er wat meer melodie terug te vinden in het gitaarwerk. Dat blijkt al in de albumopener met ambientklanken en een melodieuze solo. Aan de solo’s valt op dat ze niet zozeer snel zijn, maar als het ware meeveren op de compositie zelf en dat is beslist een vooruitgang op compositorisch vlak. Een mooi voorbeeld daarvan is Never, dat de meest memorabele riff van het album bevat als breakdown. Het doomy, instrumentale Amen is een reflectieve afsluiter.

Er zijn eigenlijk weinig minpunten te noemen. Je zou het basgeluid kunnen vermelden, dat nauwelijks hoorbaar is en alleen dient om de grooves wat vetter aan te zetten. Het geluid van de drums klinkt fris en agressief, evenals de riffs die veelal memorabel zijn.

Of je Anticult weet te waarderen of niet, ligt er vooral aan of je een fan bent van het oudere of het nieuwere werk. Het is een logisch vervolg op Blood Mantra met enkele vernieuwende accenten, zowel compositorisch als productioneel. De productie is helder en energiek en de songwriting van Vogg is gefocust op goede riffs. Dat levert een levendige plaat op die direct pakt. Het geheel luistert erg prettig weg dankzij de luchtige sound. Decapitated mag beslist trots zijn op deze nieuwe plaat.

Tracklist:
1. Impulse
2. Deathvaluation
3. Kill The Cult
4. One-Eyed Nation
5. Anger Line
6. Earth Scar
7. Never
8. Amen