Orchid [1995]	2.01 %
Morningrise [1996]	5.48 %
My Arms, Your Hearse [1998]	5.48 %
Still Life [1999]	12.61 %
Blackwater Park [2001]	36.93 %
Deliverance [2002]	7.86 %
Damnation [2003]	4.75 %
Ghost Reveries [2005]	12.98 %
Watershed [2008]	6.76 %
Heritage [2011]	5.12 %

[ Stem | Andere Enquêtes ]

Geplaatst door KoenM op 29-08-2012 om 11:07

---

Moeilijk, moeilijk. In den beginnen was MAYH favoriet. Daarna lange tijd Deliverance. Nu neig ik eerder naar Still Life. Al komen Damnation en Blackwater Park daar vlak achter. Eigenlijk vind ik Still Life t/m Damnation ''The Golden Years'' van Opeth. Ghost Reveries en Watershed vind ik in retrospect net niet sterk genoeg om zich te meten met die 4 daarvoor. Heritage is weer heel iets anders, die is nog altijd aan het groeien bij mij.

Geplaatst door Een Metalfan op 29-08-2012 om 16:18

---

Still life....before die commerciele crap!!

Geplaatst door P. Oepgat op 29-08-2012 om 18:04

---

geen

Geplaatst door KW op 29-08-2012 om 18:46

---

Blackwater Park, op de hielen gevolgd door Still Life.

Eigenlijk vind ik elk album te gek behalve Heritage. Goed album, niets meer niets minder. Ik snap echter wel dat Mikael niet nog een GR of Watershed wilde maken. Hopelijk is het weer helemaal raak met de volgende plaat.

Geplaatst door Een Metalfan op 29-08-2012 om 20:26

---

Ik begrijp nog altijd niet waarom blackwater park zo''s succesvol album was. Van alle Opeth albums vind ik deze het minst sfeervol. Still Life overtreft Blackwater Park op vrijwel alle vlakken.

Geplaatst door KW op 29-08-2012 om 21:25

---

Grappig, daar ben ik het niet mee eens. Ik vind op Blackwater Park de sfeer terug die op de albumhoes te zien is. Vooral de ambient stukken die te vinden zijn in de titeltrack reflecteren dat mooi.

Het is wel een hele andere sfeer dan de eerste vier albums, welke sowieso meer een soort old school death metal sfeertje hebben vaak door de passende, black metal achtige productie (Morningrise, MAYH). Still Life vind daar precies een mooi midden in, maar ik vind Blackwater Park met z''n iets meer hi-fi productie toch uiteindelijk vetter klinken.

Geplaatst door Metal Meepy op 29-08-2012 om 22:47

---

Ok, ik ben groot fan van o.a. progressive en dark metal, vooral met grunts, maar met clean vocals erbij is nog beter. Ik hou ook heel erg van lange nummers, vooral met een mooie opbouw, en sfeer- en tempo-wisselingen. Soms (snoei)-hard met daarbij akkoestische stukken... yup... top! Dissonanties... ook prima. En uiteraard moet de instrumentbeheersing van alle bandleden excellent zijn.

Opeth voldoet aan al deze kenmerken... En toch: waarom is het me dan nooit gelukt Opeth echt te waarderen?

Geplaatst door Jasper op 30-08-2012 om 17:38

---

Mijn keuze valt op Still Life. Op de een of andere manier spreekt die plaat me de laatste paar jaar toch iets meer aan dan het alom bejubelde Black Water Park. Na Ghost Reveries heeft Opeth naar mijn mening steeds minder interessante albums gemaakt. Ik heb geprobeerd om Heritage te laten ''groeien'', maar ik blijf het een oersaaie plaat vinden. Als ik folk wil luisteren zet ik wel een artiest op die er meer gevoel in kan leggen dan Dhr. Akerfeldt...

Geplaatst door Tim op 30-08-2012 om 19:55

---

De statistieken zijn wel duidelijk: 1. Blackwater Park en 2. Ghost Reveries. Ik had op GR gestemd maar kan de overduidelijk meerderheid voo BP wel billijken.

Geplaatst door CTGX op 30-08-2012 om 20:06

---

Orchid natuurlijk.

Geplaatst door Maarten0402 op 31-08-2012 om 14:27

---

Still Life vind ik de gaafste plaat. Hier zit voor mij alles in.
Black Water Park, Ghost Reveries en Watershed komen daarna.

Geplaatst door GraafTel op 02-09-2012 om 11:34

---

Kut bandje

Geplaatst door Een Metalfan op 02-09-2012 om 18:53

---

RUKBAND

Geplaatst door Arjan op 04-09-2012 om 18:12

---

Metal Meepy, precies datzelfde probleem heb ik ook altijd bij Opeth gehad. Een van de weinige prog/death bands die ik niet zo heel erg kan waarderen.

Geplaatst door Metal Meepy op 06-09-2012 om 22:06

---

Arjan: rest de vraag waar dat nou aan ligt. Ik ben er na al die jaren nog steeds niet helemaal uit. Ook dit jaar weer een top plaat ontdekt die door veel reviewers als Opeth-achtig wordt omschreven: Ne Obliviscaris - Portal of I. Inderdaad veel van dezelfde kenmerken (en meer), maar naar mijn mening over de hele linie veel beter dan Opeth ooit geweest is.

Ook de nieuwe plaat van The Faceless (Autotheism) heeft Opeth-trekjes (geloof het of niet), en ook die draai ik grijs. Is me bij Opeth zelf nog nooit gelukt... Not even close...