Vorige maand ging Martyr terug naar Japan. Dat is voor de meeste Nederlandse bands geen dagelijkse kost, dus de mannen besloten er optimaal van te genieten. En ze hielden voor ons een tourdagboek bij!

11 november – Schiphol → Shanghai → Tokio
Op 11 november verzamelen we met zijn zessen rond 17:00 uur in vertrekhal 2 op Schiphol. Iedereen (Rop / zang, Vinnie / basgitaar, Ed / drums, Rick & Justin / gitaar en Koen / tourmanager & Grim Reaper) is excited tot op het bot. Het is veel voorbereiding geweest, maar de sfeer is direct goed: dit wordt wederom (voor de vierde keer) een keiharde, onvergetelijke trip naar het Land van de Rijzende Zon. Na het inchecken van de koffers, de gitaren en de flightcases is het tijd voor het eerste vaste ritueel: bier. Proosten op een gave tour, goede shows en een mooie week in Japan. Om 20:00 uur stappen we op MU772 van China Eastern Airlines. Via Shanghai vliegen we door naar Tokio. Slapen lukt voor geen meter... Totaal een uur of veertig wakker, maar de adrenaline houdt ons overeind.

12 november – Aankomst Tokio, Asakusa
We landen op 12 november om 20:50 uur op Haneda Airport. Met de Keikyu Line rijden we rechtstreeks naar de wijk Asakusa. Althans, dat is de bedoeling. Gelukkig geen overstap nodig met al die zware koffers denken wij, ware het niet dat we de trein de verkeerde kant op pakken. Ja, het Japans lezen behoeft nog enige verbetering. Toch een overstap dus voor de trein terug, nu wel de goede kant op. Na aankomst met de laatste trein op Asakusa station en een kleine wandeling komen we aan bij COB Hotel Asakusa. Maar eerst: ramen en bier! We vinden een klein tentje met uiterst vriendelijke bediening en koks die hun etablissement een uurtje langer open houden voor de dorstige en hongerige Hollandse horde. Na zo'n reis smaakt alles goddelijk en geeft ook weer energie. Pas daarna duiken we het bed even in om verder bij te tanken.

13 november – Tokio sightseeing & vrienden
De volgende ochtend trekken we er vroeg op uit. Senso-Ji, de oudste en bekendste tempel van Tokio, blijft indruk maken, zelfs bij onze tweede keer hier. In Asakusa komt onze trouwe Japanse vriend Nobu, die we kennen van True Thrash Fest (Osaka) ons tegemoet. Hij zal de komende dagen onze gids zijn tot en met de eerste show in Tokio, in GODZ.
Na de tempel duiken we Asakusa verder in voor Kobe Beef Sushi en een paar koude Asahi Dry. Daarna zoeken we de chaos in Shinjuku en Kabukicho op. De smalle, volle barstraatjes van Golden Gai in Tokio blijven ongeëvenaard. We bezoeken ook Ochanomizu Guitar City, de gitaarwijk met o.a. de ESP guitar workshop en vele andere shops met vooral ook veel vintage parels. Gitaren kopen slaan we over — nu al te veel bagage — maar voor vinyl en cd's vinden we altijd wel een plekje. Want ja... we blijven ook suckers for Japanese metal.
's Avonds ontmoeten we oude vrienden zoals Willem Stapelbroek, die al twintig jaar in Tokio woont. Zijn Japanse vrouw Rie heeft een stroopwafel- en pannenkoeken foodtruck in hartje Tokio staan en maakt speciaal voor Martyr stroopwafels met ons logo. Perfecte cadeaus voor onze promotors, gidsen en bookers — iets wat in Japan enorm gewaardeerd wordt. Bassist Vinnie deelt daarnaast kleine Nederlandse klompjes uit: een groot succes. We verdwalen nog wat in Kabukicho, drinken in een izakaya, eten veel te veel, en eindigen in de metalbar GODZ om alvast rond te kijken voor de show van morgen.
Slaap? Nauwelijks.

14 november – Showday #1 – GODZ, Tokio
We wisselen van hotel: Royal Hotel Shin-Okubo, en verkennen de wijk. Om 16:00 worden we daar opgehaald door Tai Syouda, de drummer van de fantastische band Seventh Son, welke alle 3 shows met Martyr meespeelt. Tai is verantwoordelijk voor de organisatie van deze tour in Japan. Een gouden kerel, minder goed in engels misschien, maar daar komen we met hulp van Nobu als gids en met wat handen- en voetenwerk ook wel uit. Met alle apparatuur ingeladen in de auto's gaan we richting Godz in het hartje van Shinjuku. Nog geen 10 minuten van ons hotel vandaan.
We worden verwelkomd door de crew en eigenaar. De soundcheck klinkt geweldig. De tent is packed zodra de deuren opengaan. Hoewel dit gepland stond als een meet & greet met mini-show, worden we overrompeld door de energie: we spelen tóch de hele 50 minuten. Fans gaan compleet los, zingen mee, geven cadeaus — zoals altijd in Japan.
Na afloop: foto's, merchandise signeren, een afterparty en... eten en drinken. We nemen tijdelijk afscheid van onze vriend en gids Nobu die helemaal uit zijn fontanelletje is gegaan tijdens de gig. Nobu heeft dat weekend zijn eigen festival georganiseerd en kan zodoende niet bij de rest van de shows zijn.
We'll sleep when we are dead...

15 november – Showday #2 – Koshigaya Metal Bash
Vandaag staat de Koshigaya Metal Bash op het programma, een uurtje rijden buiten Tokio. We worden al vroeg opgehaald door Tai. Na een soundcheck in de ochtend ontmoeten we de andere bands. Promoter Veppy zorgt voor een warm welkom. Alles is strak gepland. 30 minuten soundcheck is voldoende, men weet van wanten in Japan. En in de middag de meet and greet met de andere bands en voorstel rondje en applaus ontvangen. Wederom een warm onthaal en onderling respect. Dit festival is voor ons erg bijzonder: we spelen samen met Sabbrabells (net als Martyr opgericht in 1982!), Sex Machineguns, Volcano en natuurlijk Seventh Son. Persoonlijk is Sex Machineguns één van de favoriete Japanse bands van Rick en Koen houdt het niet droog bij Sabbrabells want hij is fan van het eerste uur — en dan sta je er gewoon naast. De zaal is bomvol en de energie is waanzinnig. Fans van gister zijn er weer, plus oude bekenden van eerdere tours. Verder spotten we Martyr fans uit o.a. Duitsland, Noorwegen en Nederland in het publiek. Cadeautjes gaan over en weer: plectrums, merchandise, stroopwafels, vinyl, cd's... Het gaat alle kanten op. Zo gaat dat in Japan. Fans komen met zelfs met een gitaarpedal als cadeau. Waanzinnig. De show is strak gepland: rond 22:30 is alles klaar en gaan we terug naar het hotel. En ja: weer iets eten. Zelfs bij supermarkt 7-Eleven is alles heerlijk, vooral de zoete broodjes. Japanse whisky hoort er ook bij om in de hotelkamer nog wat bij te komen.
Slaap is overrated...

16 november – Naar Osaka (Shinkansen) & Showday #3
We staan om 06:30 uur op, checken uit, en reizen via Tokio Station naar de Shinkansen. Om 07:39 vertrekt de bullet train naar Osaka waar we met Seventh Son samen naartoe reizen.. De trein zet ons 2,5 uur later 500 kilometer verderop af. Onderweg hebben we een prachtige blik op Mount Fuji. Vlak voor vertrek komt Nobu overigens nog net op tijd afscheid op het station nemen: een mooi, emotioneel moment want het huilen staat Nobu nader dan het lachen. In Shin-Osaka komen we om 10:06 uur aan. Equipment meesjouwen, richting Namba — we kennen de route inmiddels. Het wordt immers de 3e keer dat we deze stad aandoen. In Osaka voelt alles toch weer net anders: net iets relaxter, vriendelijker, en nóg meer neon. We eten okonomiyaki en maken foto's en lopen rond in de wijk Dotonbori en richting America Mura. De show in Club Shovel is onderdeel van Japan Rising Festival, met bands als Raging Fury, Eleanor, Rokugo en opnieuw Seventh Son. De soundcheck gaat smooth en de venue gaat compleet uit zijn dak tijdens de show. Dark Believer wordt woord voor woord meegezongen. Onze meegebrachte CD's zijn inmiddels sold-out.
Na de show en een fantastische afterparty met kanpai en food duiken we met een delegatie van Eleanor en Seventh Son nog een kleine bar in op de derde verdieping van een gebouw, waar een van de leden van Eleanor de eigenaar van is. Typisch Japans trouwens, die achterafbarretjes in hoge gebouwen ergens op een verdieping, Niet te vinden behalve als je het weet. We vieren de laatste gezamenlijke avond voluit met gezang, bier, highballs, en Jagermeister. Onze wegen scheiden hier: Seventh Son rijdt terug naar Tokio, wij blijven nog twee dagen in Osaka.
Slapen doen we nog wel...

17 & 18 november – Osaka Days Off
We verhuizen naar Hotel Arashi Namba No002 en hebben afspraken met vrienden, fans en Mikitoshi Matsuo (onze voormalige labelbaas), en wisselen vinyl uit — wij brengen Martyr mee, zij Japanse pareltjes. We bezoeken onze oude vriend Meguru in het verpleeghuis. Meguru is Martyr fan in hart en nieren en heeft ons tijdens eerdere trips richting Osaka altijd van en naar het vliegveld gebracht. Ziektes en onfortuinlijke familieomstandigheden hebben door de jaren heen hun tol geëist bij Meguru, maar hij is overduidelijk blij ons te zien want binnen 1 minuut na onze aankomst post hij een foto van ons bezoek op social media. Het minste wat wij konden doen was Meguru met een bezoek vereren. Dat is een stukje respect teruggeven. Martyr is namelijk een band voor en door de fans! We bezoeken Osaka Castle, Dotonbori, America Mura, duiken shops en izakayas in en genieten van de stad en het neon. Ook worden er bij een enkeling Japanse tattoos gezet als herinnering aan een fantastisch avontuur. Osaka blijft één van onze favoriete steden op aarde.

19 november – Terug naar huis
Heel vroeg op: 05:15 uur check-out. We lopen 13 minuten naar Shin-Imamiya, nemen de Nankai-lijn naar Kansai Airport. Voor degene die ook Japan bezoeken, pak de subway en de trein, echt veel goedkoper dan een taxi en zo easy te doen. Even doorgronden hoe het hier allemaal werkt, maar dan komt het goed. De Japanse tekens zijn niet eenvoudig natuurlijk maar er staat op de stations ook Engelse tekst bij. Iets wat je overigens niet in elk restaurant tegenkomt, dus dan is het gokken haha
Om 06:30 zijn we op de luchthaven.
Om 09:20 vliegen we met MU730 terug naar huis.
Moe, brak, maar met een hart vol Japan.

Een tour om nooit te vergeten
Japan blijft een tweede thuis. De fans, de vrienden, de muziek, het eten, de cultuur — alles klopt. Drie succesvolle shows, oude vrienden teruggezien, nieuwe vriendschappen gesmeed, volop herinneringen gemaakt en we hebben opnieuw ervaren hoe warm en intens de Japanse metalcommunity is. Martyrkomt terug. Dat is zeker!

[ Terug naar de Artikelen ]