-
7 december:
- Lord Vulture, Shuulak en Vexation
- Mouflon, Bad Omen en Messor Falce
- Ter Ziele, Oltas en Dodentocht 8 december:
- Cradle Of Filth, Butcher Babies en Mental Cruelty 10 december:
- As I Lay Dying, Decapitated, Caliban en Left To Suffer
- Eihwar 11 december:
- As I Lay Dying, Decapitated, Caliban en Left To Suffer
- Eihwar
- Obituary en Sadus 12 december:
- Eindhoven Metal Meeting Warm-Up Evening
- Obituary en Sadus
- Tusky 13 december:
- Eindhoven Metal Meeting
- John Coffey
- Obituary en Sadus
- Tusky
- Anthony "T-bone" Tabone (Crimsonfire) - 52
- Christophe "Kristof" Gérardin (Kronos) - 46
- Dominic Howard (Muse) - 47
- Fredrik Norrman (Katatonia) - 50
- James McIlory (Cradle Of Filth) - 47
- Maarten de Brauwer (Consensus) - 40
- Nita Strauss (Alice Cooper) - 38
- Greg Lake (Emerson, Lake & Palmer) - 2016
- Jacques van Oevelen (Picture) - 2016
En dan krijg je op een dinsdagavond een appje, "Hey pik, zaterdag 26-9 wat te doen? Ik heb iets gaafs..." Het blijk te gaan om een luistersessie van het nieuwe album van Epica, waarbij een select groepje journalisten de plaat een keer mag horen. Bij de vorige albums vonden deze sessies meestal plaats in de studio, maar omdat we nu niet gezellig met 25 man in een klein hokje mogen zitten, is ervoor gekozen om de muziek door de speakers van de kleine zaal van Poppodium 013 in Tilburg te draaien. Bij binnenkomst krijgen we een stoel toegewezen. De mijne is de beste plek in de zaal, mits er iets te zien zou zijn op het podium. Ik zit namelijk frontrow in het midden. Helaas kijk ik wel de hele "show" tegen een gordijn en de rand van het podium aan. Veel te zien is er niet. Veel te horen wel.
Na een kort voorwoord door zangeres Simone Simons en bassist Rob van der Loo begint de muziek. In lijn met vorige albums opent Omega - want zo heet het album - met een korte, filmische intro, waarbij een John Williams-gevoel me bekruipt. Je zou bijna denken dat iemand Duel Of The Fates kort voor het schrijven geluisterd heeft. Diverse elementen lijken er wel wat op, net als enkele fragmenten in de eerste single Abyss Of Time. Deze single is een lekker uptempo nummer, waarin grunts van gitarist Mark Jansen en cleane zang van Simone elkaar uitstekend afwisselen.
Een onheilspellende piano-intro opent de song die achteraf het verrassendst blijkt te zijn, The Skeleton Key. De coupletten bevatten timide, bijna fluisterende zang van Simone, er is een gevoelig middenstuk gevolgd door een regulier koor, een kinderkoor en een heerlijke gitaarsolo, om tegen het einde van het nummer weer onheilspellend te worden. Het koor is sowieso veelvuldig aanwezig op het album, zoals ook bijvoorbeeld te horen is in Seal Of Solomon en Freedom.
Het klapstuk van dit album is ongetwijfeld het derde deel van Kingdom Of Heaven, met als subtitel The Antediluvian Universe. Net als - ik gok - de meeste mensen heb ik ook moeten opzoeken wat "antediluvian" betekent en met de eerste twee delen van Kingdom Of Heaven in mijn achterhoofd was ik niet verbaasd wat ik aantrof. Maar bij deze eerste kennismaking heb ik niet echt veel op de tekst kunnen letten, want er gebeurt heel veel in dit nummer. Wind, strijkers, epische koorzang en dan ineens gaat de band er vol gas tegenaan. Tijdens de coupletten gaat het er iets rustiger aan toe, maar zodra Mark zijn keel weer opentrekt, wordt het donkerder dan ooit tevoren. Net als in het echt gemeen klinkende middenstuk, waarin zijn grunts smeriger klinken dan voorheen.
Maar er staan nog meer pareltjes op die vaker beluisterd moeten worden. Bijvoorbeeld Code Of Life, met z'n uitgestrekte, Arabische intro met fluit, tribal drums en weet ik veel wat voor instrumenten nog allemaal. Of het mooie Rivers, dat je echt het gevoel van een rivier geeft. Het begint als een prachtige ballad, maar wordt in de tweede helft toch groots, zoals Canvas Of Life op een vorige plaat. Als je een album begint met Alpha moet je natuurlijk afsluiten met Omega. In de titelsong komen alle aspecten samen die Epica Epica maken. Prachtige zang, een epische opening, felle drums en riffs, heerlijke melodieën, venijnige grunts; de afsluiter heeft het allemaal.
Dit album slechts één keer beluisteren is te weinig om het te kunnen doorgronden. Er gebeurt simpelweg te veel. Wat opvalt is dat het geluid opener is dan van het vorige album The Holographic Principle. De instrumenten krijgen wat meer ruimte om te ademen, waardoor het niet klinkt als een muur van geluid. Wel voelt het alsof het album meer grunts van Mark Jansen bevat dan vorige platen. Natuurlijk staan er weer diverse prachtige solo's op. Ik kan eigenlijk alleen maar concluderen dat Omega precies klinkt zoals je wil dat een Epica-album klinkt. Nu is het lange wachten begonnen totdat ik hem weer kan horen.
Na de luistersessie is er uitgebreid tijd om met de bandleden na te praten over het album. Een interview met Mark en toetsenist Coen Janssen kun je op een later tijdstip lezen, maar het antwoord op de vraag of Omega als titel gekozen is omdat dit het laatste album zal zijn, kan Mark gelukkig negatief beantwoorden: "Het staat niet gepland als laatste plaat, maar je weet maar nooit met deze rare corona-tijden."
-
6 december:
- Among These Ashes - Embers Of Elysium
- Svarttjern - Draw Blood
- Valdaudr - Du Skal Frykte 13 december:
- Helloween - Live At Budokan
- Injector - Endless Scorn
- Mörk Gryning - Fasornas Tid
- Nordein - Bergart
Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.