Tijdens een etentje in de zomer van 2010 met Joe Bonamassa en producer Kevin Shirley hadden we het al over een tweede album. Kevin vertelde dat Joe op tournee is voor zijn solo-carriere en vroeg mij of ik alvast aan songmateriaal wilde werken. Ik antwoorde, als dat je wens is dan zal ik daarvoor zorgen. Al mijn vrije tijd die ik had bracht ik door in mijn studio. Joe kwam er op het laatste moment bij om er zijn touch aan te geven, want zijn input is zeker belangrijk. De vlag van Black Country Communion is niet alleen van mij, maar van ons allemaal.

Dus vanwege een opmerking van Kevin zijn jullie met het tweede album begonnen?

Oh ja. Je moet wel begrijpen dat we niet aan konden komen met een cd vol slecht materiaal. Misschien waren er mensen die dachten dat het eerste album alles was dat wij konden, dat lukt ze geen tweede keer. Dus het moest gewoon 'fucking great' worden. En dat maakte me op een gegeven moment gek. Ik schreef en schreef en schreef maar nummers. Maar het was een goed gevoel.

Kevin wordt ook genoemd in de credits bij sommige nummers. Hij schreef dus ook mee?

Hij kwam niet met nummers, maar hielp ze af te maken. Ik kom met volwaardige songs en Kevin kwam soms met suggesties of verbeteringen. Kevin had gewoon goede muzikale suggesties, of kwam met ideeën voor nieuwe arrangementen. Officieel is er er inderdaad een verschil tussen songwriter en producer.

In de jaren '70 was het normaal om jaarlijks met nieuwe albums te komen. Komt daar ook een beetje het idee vandaan om al zo snel met de opvolger van jullie debuut te komen?

Vijftien jaar geleden konden bands om de vier jaar albums maken en daar twee jaar mee op tournee gaan, ondersteund door singles en videoclips. Vandaag de dag is dat al niet meer het geval en wordt de ene na de andere act uitgespuugd. Met behulp van de hedendaagse technologie kan iedereen in zijn kelder muziek opnemen. Het is voor mensen belangrijk om albums te downloaden en het te hebben. Voor mij is het juist belangrijk om het te schrijven, op te nemen en het dan live te spelen.

Ben je tevreden met het resultaat van het debuut?

Ik vind het openingsnummer Black Country een groot statement van ons. Als dat begint, laat het horen dat we een rockband zijn. Het is niet Joe die eventjes de blues speelt, dit is 'fucking' rock 'n roll!

Vandaar ook het snelle openingsnummer The Outsider op album 2?

Toen ik die riff schreef, wist ik ook dat dit de opener zou worden. De liveset zal waarschijnlijk beginnen met Black Country. Toen we dat nummer speelden, ging het publiek uit hun dak. Maar aan de andere kant, The Outsider is ook een goede opener.

Vertel eens wat over je bandmaten, om te beginnen Joe Bonamassa, vooral bekend van zijn solocarrière.

Voor mij is hij de beste rock- en bluesgitarist van dit moment op de planeet. Hij is vriendelijk en totaal niet aangetast door het succes. Hij wordt met het jaar populairder. Met hem heb ik het over roem, de slechte mensen in de business... ik waak zo'n beetje over hem en zijn manager waardeert dat van mij. Joe is verder een echte man van de wereld, totaal niet geïnteresseerd in vrouwen, drank. Hij wil gewoon gitaar spelen.

Over naar drummer Jason Bonham, de zoon van Led Zeppelin-drummer John Bonham.

Jason ken ik van toen hij nog een baby was. Hij mag nu met ome Glenn spelen en heeft dus iemand die over zijn vader kan vertellen... de hele tijd, elke dag vraagt hij ernaar. Vroeger ging ik veel met John om. En Jason komt dan met vragen als "wat gebeurde er die bepaalde avond?" of "heeft vader dat echt gedaan?"... dat soort dingen. Jason zoekt constant naar personen die zijn vader hebben gekend en nu is hij in de band met zo iemand.

En de hammondorgel-bespeler van de band, Derek Sherinian, die men nog kent van Dream Theater.

Ook ik ken hem van die periode, zelfs nog eerder van 1992. Een goede gast, geweldige keyboarspeler, groot bewonderaar van John Lord (Deep Purple). Hij speelt duidelijk met passie.

Op 2 krijgt Derek meer de ruimte dan op het debuut. Is dat met opzet zo gekomen?

Ik zal eerlijk zijn, ik ben geen groot keyboardliefhebber. Op het eerste album, nummers als Bigger Man en Stand waren echt gitaargeoriënteerd. Kevin zorgde ervoor dat er ook plek voor Derek was. Maar op het tweede album is de keyboard onmisbaar. Ik heb het trouwens natuurlijk over een hammondorgel. Op het moment zijn wij de enige band met een ouderwets hammondorgel. Op het podium zal er dan ook zeker een groot exemplaar staan. Zonder arrogant te klinken, Black Country Communion is gewoon een échte band.

Hoe beviel het opnameproces van het tweede album, nu de bandleden elkaar beter kenden?

Het was makkelijker en erg leuk. Het debuut deden we in vier weken, deze in tien weken. Er werd veel gelachen, veel grapjes gemaakt. Kevin vertrouwde me toe dat dit zijn grootste prestatie ooit was. Dit komt van iemand die met Led Zeppelin, Journey, Rush, Aerosmith, Iron Maiden, Black Crowes, enzovoorts, heeft gewerkt. Het is de beste opname van zijn leven, dat heeft hij gezegd. En dat vertel ik graag door, daar ben ik trots op.

Is Joe Bonammasa beschikbaar voor de komende liveshows, aangezien hij ook een succesvol soloartiest is?

Joe? Jazeker. We spraken elkaar laatst en hij vertelde me dat hij verliefd is op Black Country Communion. Zijn solocarrière gaat ontzettend goed, maar hij wil ook graag in een band zijn. Als dat niet zo was, dan deed ik nu iets anders. Ik wordt een dagje ouder en heb geen tijd om nog te wachten. Het is niet de bedoeling dat ik zes maanden heb gewerkt aan een album en er vervolgens niks mee doen.

Hoe verliepen de eerste concerten met de band?

Die waren fantastisch, de reacties waren overweldigend. De eerste was in een klein zaaltje in Londen voor honderd mensen uit de media. En die gingen uit hun dak.

Chad Smith (Red Hot Chili Peppers) speelt mee op jouw soloalbums en zit ook in Chickenfoot. Misschien is er een co-headliner toer met Black Country Communion in het verschiet, omdat beide rockbands ervaren muzikanten bevat?

(Denkt na) Dat is helemaal geen slecht idee. Chad is mijn beste vriend. Maar hij is nu ook bezig met de Red Hot Chili Peppers en naar mijn weten gaat Chickenfoot daarom zonder hem de liveshows doen. Dus wat dat betreft zou er geen connectie zijn tussen de twee bands.

Op de albums ben jij de hoofdzanger, maar Joe neemt ook een aantal nummers voor zijn rekening. Hoe wordt dat beslist?

Dat weet ik niet, daar gaat Kevin dan weer over. Hij wil dat ik de leadzanger ben. Ik had wel een aantal nummers aangeboden aan Joe om op mee te zingen, maar Kevin wilde dat toch anders.

Ben je zelf nog van plan om een nieuw soloalbum te gaan maken?

Dat weet ik niet. Kevin wil er volgend jaar mee aan de slag, maar ik twijfel daar nog over. Black Country Communion is momenteel mijn leven. En ik zal eerlijk zijn, ik kan niet zoals Joe een soloalbum doen en daarna meteen weer Black Country Communion. Niet zo snel in ieder geval, want het materiaal is me daarvoor te dierbaar. Kijk, ik kan vijfentwintig middelmatige songs schrijven, maar niet zoveel sterke songs. Dat is gewoon té moeilijk.

Jouw solomuziek is toch meer funk dan rock?

Dat klopt, maar ik wil nu weer rockmuziek maken. De funk ga ik verlaten. Het is waar, die stijl is mijn passie. Maar wat ook een passie is, is spelen voor zoveel mogelijk publiek. Ik kan in clubs spelen over de hele wereld met mijn funkmuziek. Maar ik wil nu grote zalen en arena's spelen met een rockband. Ik kan nog altijd terug naar de funk, maar ik denk niet dat ik dat nog wil.

Als je rockmuziek wilt spelen, dan moet je haar natuurlijk wel weer lang worden.

Nee, haha. Het groeit ook niet meer. Ach, dat heb ik niet geprobeerd. Maar ik denk niet dat lang haar me nog goed staat.

Tenslotte, ik ben groot fan van jouw werk met Black Sabbath-gitarist Tony Iommi. Zit er nog een samenwerking in tussen jullie in de toekomst?

Tony is een hele goede vriend van me. In 2005 toe we met Fused kwamen, waren we erg teleurgesteld dat de cd het niet goed had gedaan. Touren zat er daarom helaas niet in. De schuld lag bij de platenmaatschappij die ermee ophield. We zouden graag meer muziek willen maken... ik denk dat het er nog wel eens van komt.