Bedankt voor je felicitaties. We hebben al veel reacties gekregen uit binnen- en buitenland. Nog voor de officiële release stroomden de reviews al binnen. En ze gaan vrijwel allen van goed tot uitstekend. Ondertussen blijven de reviews nog altijd binnenkomen en krijgen we verschillende aanvragen om interviews af te leggen. Dit voelt natuurlijk allemaal heel goed aan. Ons harde werk wordt zo reeds grotendeels beloond. We zijn momenteel een tevreden band.
Nog geen jaar geleden was ik al erg verrast door jullie mcd Ruins 2K5. The True Face Of Human Nature volgde al snel, hadden jullie al een hoop nummers geschreven of zijn jullie gewoon vlotte gasten?
We hadden zeker al voldoende inspiratie om nieuw materiaal te schrijven, maar echt uitgewerkte songs waren er nog niet. We vonden het vooral een logische en noodzakelijke stap om redelijk snel met die full-length op de proppen te komen. Het was voor ons belangrijk om als debuterende band ‘in the picture’ te blijven. Vandaar dus dat we snel zijn overgegaan met de planning en voorbereidingen van The True Face Of Human Nature.
Sindsdien zijn jullie opgepikt door Shiver Records. Was dat dankzij de mcd of was er al langer contact?
Ik denk niet dat het zozeer met de mcd te maken had, hoewel die natuurlijk van belang zal geweest zijn. Het had inderdaad eerder te maken met de goede contacten die we reeds hadden met de betrokkenen van het label. Zo hadden we al een goed contact met Filip en Dirk van Deathmetal.be. Zij hadden ons reeds goed geholpen met onder meer posters, flyers en stickers als promo voor de band en ze hadden ons ook al een paar shows bezorgd. Met Carl van de LSP-Company in Vosselaar hadden we ook al geruime tijd contact omdat we bijna allemaal klant zijn in zijn winkel. Wij zijn op die manier te weten gekomen dat hij repetitieruimtes verhuurde, achteraan in zijn winkel. Af en toe gingen we dan een volledig weekend bij hem repeteren. De contacten met deze mensen zijn van in het begin steeds vlot verlopen. Muzikaal voldeden we aan hun eisen en het sprak hen aan dat we een hardwerkende band zijn. En zo is onze samenwerking uiteindelijk tot stand gekomen. En we hebben er nog geen minuut spijt van gehad want we zijn zeer tevreden over het label.
Op Ruins 2K5 vond ik de stukken gesproken tekst soms ietwat overbodig. Bij het nieuwe album zie ik in dat ze duidelijk bepaalde boodschappen verwoorden. Waarom is het gebruik van stukken gesproken tekst zo belangrijk voor jullie?
Op zich zijn ze niet van cruciaal belang. We vinden het vooral belangrijk dat we kunnen experimenteren en dat iedereen zijn persoonlijke ‘touch’ erin kan verwerken. Meestal heeft Wim, onze zanger, op voorhand al goede ideeën die hij dan in de studio uitprobeert. Zo ontstaan er dan soms leuke combinaties die bruikbaar zijn. Bovendien zijn wij als band voortdurend op zoek naar originaliteit en eigenheid. En dan probeer je dingen uit om niet te clichématig te zijn. In onze zoektocht naar originaliteit vonden we dit dus een goed idee. Het is voor ons een manier om, naast de screams en grunts, nog meer afwisseling in de zang te krijgen.
Wat kan je vertellen over de, wat mij betreft, opvallendste nummers Martyr Vs. Terrorist en In Flanders Fields.
Leuke vraag. Martyr Vs. Terrorist is het kortste nummer van de cd. We hadden nog ideetjes om een nummer te schrijven maar de tijd begon te dringen. Daarom had Kristof het idee om een kort maar krachtig nummertje te schrijven, eentje dat zou opvallen tussen de andere langere nummers. Sigi, onze drummer en ik hadden reeds de basisstukken voor dit liedje uitgewerkt en Kristof had al een tekst klaar. Nu, het leuke aan dit nummer zijn de verschillende tempowisselingen die extra worden geaccentueerd met behulp van de tekst. De wisselwerking tussen Wim en Caro zorgt ervoor dat de tekst goed in de verf wordt gezet zodat het nummer een extra dimensie krijgt. En tekstueel is het momenteel natuurlijk een ‘hot item’.
In Flanders Fields was een idee van Kristof. Tijdens een bezoek aan de stad Ieper leerde hij het gedicht kennen en het inspireerde hem meteen om een nummer te schrijven over de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog. Gelijktijdig ontstond ook het idee om met het gedicht zelf ook wat meer te doen. We wilden graag een rustpunt in de cd inbouwen, maar een akoestisch nummer met enkel gitaar zagen we niet zitten omdat vele bands ons dit al voor deden. Door er stem, drums en bas aan toe te voegen, kreeg het nummer meer eigenheid. De muziek is gebaseerd op een gitaartokkeltje dat Wim al geschreven had en dat ik verder heb uitgewerkt. In de studio heeft ieder van ons zijn eigen bijdrage aan de muziek geleverd en kwam er wat improvisatie aan te pas. Het gedicht zelf hebben we door een Amerikaanse collega van onze drummer laten inspreken. We wisten niet goed wat we ervan moesten verwachten. Het was voor ons een primeur om zoiets te schrijven en uiteindelijk vonden we het resultaat meer dan behoorlijk.
Jullie worden bijgestaan door Sven van Aborted en Caro van No Recess. Kun je eens uitleggen hoe deze samenwerking tot stand is gekomen?
We kenden Sven natuurlijk al van Aborted en Leng ‘Tche. Maar via zijn webdesign-bedrijf Dirge Design (nu Avernus Studios) zijn we met hem in contact gekomen om onze website door hem te laten ontwerpen. Omdat we tevreden waren over zijn werk besloten we ook om het artwork van onze debuut mcd Ruins 2K5 door hem te laten ontwerpen. Ook het artwork van de nieuwe cd werd trouwens door Sven ontworpen. Door het vele e-mail contact en gechat om dit alles klaar te krijgen, ontstond er een goede verstandhouding en dat heeft er uiteindelijk toe geleid om Sven te vragen om een bijdrage te leveren op het nummer Controle Alt Delete.
Wat Caro betreft, die samenwerking is vooral ontstaan via Wim. Hij had haar band No Recess aan het werk gezien en was positief verrast van haar zangcapaciteiten. Ondanks haar jeugdige leeftijd heeft haar stem heel veel kracht en intensiteit. Hij stelde voor om haar een bijdrage te laten leveren en we gingen akkoord. Zij stemde ook onmiddellijk toe en de samenwerking werd een feit.
'Ruins 2K5' handelde onder andere over de ziekte van Alzheimer, pesterijen op de werkplek en persoonlijke emoties. Borduren jullie hier tekstueel op verder op 'TTFOH' of behandelen jullie ook andere onderwerpen?
Kristof schrijft het grootste deel van de teksten, op enkele na die door mij geschreven werden. We bespreken nooit op voorhand welke onderwerpen we gaan aankaarten. We proberen vooral interessante teksten te schrijven over onderwerpen die ons op dat moment boeien of bezighouden en die de lezer/luisteraar niet onbewogen laten. We borduren hier dus in grote lijnen verder op de teksten van de mcd. Alleen zetten we op deze cd nog een stapje verder en proberen we ook een positieve noot mee te geven, zoals bijvoorbeeld in Erase All Fear. We bekijken de zaken nu nog wat ruimer en kaarten verschillende aspecten van mens en maatschappij aan. We halen veel inspiratie uit die verschillende aspecten van de mensheid en daarom vermoed ik ook dat we hier in de toekomst op zullen verder werken.
Crimson Falls maakt een mix van metalcore, US death metal en moderne metal. Een ongebruikelijke, maar zeer aangename combinatie. Konden jullie niet kiezen tussen de genres waar jullie van houden?
Iedereen in de band luistert naar metal. Je hebt natuurlijk vele subgenres en elk lid heeft zo wel zijn persoonlijke voorkeur voor één van deze subgenres. We vinden het belangrijk dat iedereen vanuit zijn invalshoek zijn steentje kan bijdragen bij het schrijven van de nummers. We hebben hierover zeker veel nagedacht en gepraat. De conclusie is dus dat we ons niet beperken tot één enkele stijl. Het is veel interessanter en het vormt een grotere uitdaging om zoveel mogelijk stijlen te combineren en op die manier aan een eigen geluid te bouwen. Uiteindelijk hebben we onze sound wel gevonden denk ik en ondanks onze verschillen voelen we er ons allemaal goed bij en dat vinden we nog steeds het belangrijkste.
Sven Janssens heeft de baspartijen ingespeeld omdat Maarten van Houdt de band heeft verlaten. Jullie hebben inmiddels een nieuwe bassist. Had Sven geen interesse in die vacature?
Het ging allemaal zeer snel. De breuk met Maarten kwam op een slecht moment. Maarten lag al een tijdje met die knoop in zijn maag en we voelden het aankomen. Desondanks wilden we er niet teveel over nadenken en hoopten we dat alles wel in orde zou komen. Maar dan gebeurde toch het onvermijdelijke en stonden we voor een voldongen feit. In de studio kwamen we dan met Sven in contact. Hij was tot dan toe een onbekende voor ons. We vroegen hem of hij interesse had om onze cd in te spelen en hij zag dat onmiddellijk zitten. Zijn bijdrage en zijn kwaliteiten hadden ons aangenaam verrast en iedereen zag het zitten om hem uit te nodigen als nieuwe bassist. Jammer genoeg voor ons had hij net een paar dagen voordien een overeenkomst aangegaan met Unleash The Fury, wat ik trouwens een coole band vind. We zochten naar iemand die Crimson Falls op de eerste plaats kan zetten en dat kon Sven ons niet garanderen. Voor de live shows werden we dan een tijdje geholpen door Kristof van Spoil Engine, nog zo’n toffe, opkomende band uit België! Ondertussen hebben we gelukkig een vaste en meer dan waardige vervanger gevonden met Tom Trancez. Hij is een geweldige bassist en vast en zeker een versterking voor Crimson Falls.
Wat vind je jullie sterkste punt?
Ons sterkste punt is ongetwijfeld onze vriendschap. We kunnen heel open en eerlijk met elkaar communiceren waardoor alles efficiënter en professioneler verloopt. We luisteren naar en hebben respect voor elkaars standpunt. Geschillen worden steeds op een volwassen manier uitgepraat. We zijn een hechte kliek gasten die eenzelfde passie delen: Crimson Falls! En natuurlijk is Kristof een grote troef voor onze band. Hij doet het management van de band en is een heuse promomachine. Zonder zijn inspanningen stonden we niet waar we nu staan.
En een logische vervolgvraag: op welk punt moet Crimson Falls in jouw ogen nog progressie boeken?
Ik denk dat we vooral als muzikanten nog kunnen en moeten groeien. We zitten nog bijlange niet aan het topje van ons kunnen. Onze speltechnieken en vaardigheden kunnen nog verfijnd worden en er kan zeker nog meer ‘feeling’ in het componeren gestoken worden. We werken er allemaal heel hard aan in onze vrije tijd en we zullen niet stoppen tot we zo ver zijn. We zijn allemaal wat dat betreft pietjes precies. We kunnen heel kritisch zijn en we zijn niet snel tevreden over onze eigen prestatie.
Is jullie doel zo veel mogelijk optreden nu het debuut uit is?
Zeker en vast, maar dat niet alleen. We spannen ons hard in om ook in het buitenland voet aan de grond te krijgen. En we willen met Crimson Falls op tour gaan. Verder proberen we onze muziek wereldwijd aan de man te brengen via het internet. Al deze inspanningen zouden dan moeten leiden tot een goede verkoop van onze cd. En natuurlijk zijn we op zoek naar en beetje erkenning en waardering want daar doe je het uiteindelijk ook voor. En tenslotte willen we blijven groeien, verbeteren. Zolang het maar plezant blijft.
Ellen van Sengir vertelde mij een tijdje terug dat het grootste probleem voor bands in België het ontbreken van plekken om op te treden is. Ben je het met haar eens?
Absoluut niet. Ik weet natuurlijk niet wat hun verwachtingen zijn maar wij mogen in ieder geval niet klagen. Momenteel kunnen we onze Belgische shows niet bijhouden. Elke week staan we wel ergens op een podium. Alle uithoeken van het land hebben we al gezien. Kijk, elk dorp heeft wel een jeugdhuis. Sommigen zijn kleiner dan een duivenkot maar andere hebben een capaciteit van 300 en meer. Het is maar hoe je het bekijkt denk ik. Nu, al die optredens komen aanvankelijk niet vanzelf. Je moet als band veel inspanningen leveren en flexibel willen zijn. Je moet bereid zijn om in de meest uiteenlopende omstandigheden te willen optreden. Het maakt voor ons niet uit of we nu in een klein café moeten spelen of in een professionele club en of er 10 of 300 man is. Het is belangrijker om een goede reputatie op te bouwen en dan komen de shows wel vanzelf.
Het einde van het jaar is in zicht. Wat zijn je drie favoriete platen van 2006?
Slechts drie?! Moeilijke keuze, er zijn veel goede platen uitgekomen, maar als ik dan toch moet kiezen zet ik The Price Of Existence van All Shall Perish op één, Suffocation van Suffocation op twee en tot slot Amon Amarth’s With Oden On Our Side op drie.
Zijn er verder nog zaken die de fan beslist moet weten over Crimson Falls?
Er zijn een paar shows op komst in Nederland. Check onze website, Crimsonfalls.com en onze MySpace-pagina om daarvan op de hoogte te blijven. Verder willen zo veel mogelijk shows doen, so organizers get in touch, we will rock your place! Mosh it up and horns up!
