Gefeliciteerd met de release van Acoustic Adventures Volume One. Was het eigenlijk niet beter geweest dat het album vóór de kerst was uitgebracht? De sfeer is ideaal voor tijdens de feestdagen.
Nou, de release is al een jaar uitgesteld. Niemand stond er daarom bij stil dat het een kerstrelease had kunnen zijn. Uiteindelijk hakt de platenmaatschappij de knoop door. Daarbij wordt onder meer rekening gehouden met ons tourschema. De Finse Acoustic Adventures-tournee werd steeds uitgesteld, dus vandaar ook het album. Helaas gaat die tournee inmiddels ook niet meer door. De release van de plaat wilden we ditmaal niet meer uitstellen. De opnames stammen alweer uit oktober 2020. Eigenlijk zou rond deze tijd Acoustic Adventures - Volume Two moeten uitkomen.
De songs zijn dus alweer een flinke poos geleden opgenomen. Sta je nog altijd achter de opnames?
Er zijn altijd dingen die ik achteraf zou willen aanpassen, zoals dat met elke Sonata Arctica-release gaat. In dit geval ben ik erg tevreden met de arrangementen van de meeste songs. Misschien hadden we hier en daar voor een andere aanpak moeten kiezen, maar voor een artiest zijn dit normale gedachten. Het grootste euvel van Acoustic Adventures - Volume One is dat het live-gevoel hier en daar overheerst. Daar is bewust voor gekozen, want kleine foutjes dragen bij aan het organische gevoel. Uiteindelijk is dat ook goed, want anders zou de plaat té perfect hebben geklonken.
Klopt het dat vele jaren geleden de plannen voor een akoestische plaat al werden gesmeden?
Zo’n tien jaar terug begon het vooral als een droom. Pas in 2019 wilden we er echt voor gaan. In dat jaar stonden we in de Europese zalen met de Acoustic Adventures-tournee en waren we klaar voor de studio. We moesten alleen onze platenmaatschappij nog overtuigen. Dat hebben we kunnen bewerkstelligen tijdens een aantal shows. De mensen van het label waren onder de indruk van het werk dat we hebben verricht met betrekking tot het arrangeren van onze bestaande nummers. Ze zagen potentie en gaven toestemming om de songs vast te leggen op plaat.
Er zijn songwriters die altijd beginnen met het uitwerken van ideeën op akoestische instrumenten. Gaat dat bij jou ook zo?
In de meeste gevallen gaat dat op die manier. In de woonkamer staan een piano en akoestische gitaren, voor als de inspiratie plots opborrelt. Het geraamte van een nieuwe song ontstaat dan akoestisch. Pas daarna bekijk ik welke richting het beste is om verder te gaan. Een willekeurige melodie kan uiteindelijk van alles worden: een ballad danwel een snelle metaltrack. Dat wordt pas duidelijk als de basis is gelegd.
Hoe zijn jullie te werk gegaan om de originele nummers terug te brengen tot de essentie?
Door alle franje te verwijderen. Daardoor zijn sommige tracks eigenlijk weer geworden zoals ze zijn ontstaan. Van het hele proces heb ik enorm genoten. Van nature ben ik niet iemand die zich per se verbonden voelt met power metal. Ik geniet van alle soorten muziek waarin mooie melodieën voorkomen. Het was dan ook geweldig om onze songs om te zetten naar composities waarin uiteindelijk de melodie centraal staat.
Jij komt erg gepassioneerd over. Kijkt de rest van de band er net zo tegenaan?
Ze staan allemaal achter het project, hoewel ik je niet kan vertellen of ze net zo gepassioneerd zijn. Als ik moest kiezen tussen de rest van mijn leven alleen metal-optredens of alleen akoestische shows, dan kies ik voor dat laatste. Het is zoveel fijner voor mijn oren, de zang komt stukken beter naar voren en ik kan veel meer met mijn stem. Bepaalde nuances die verloren zouden gaan tijdens een metalshow komen dan beter tot hun recht.
Voor de luisteraar is het duidelijk dat de keyboardspeler en gitarist anders klinken met akoestische instrumenten. Wat heb jij gedaan om de zangpartijen anders te doen klinken?
Het zijn vooral de toonhoogtes die verschillen. Er zijn nummers waarin ik erg hoog zing. Nu zijn niet alle akoestische arrangementen erbij gebaat om lager gestemd te worden, maar we hebben wel per nummer bekeken hoe we dat het beste konden aanpassen. Hierdoor kon ik ook lekker variëren met mijn stem. Het was heerlijk om te mogen doen en er komt ongetwijfeld een vervolg.
Is een akoestisch project naast Sonata Arctica een optie?
Nee hoor, want ik kan mijn ei in dat opzicht al prima kwijt met Sonata Arctica. De hele band is het erover eens dat er in de toekomst meer van dit soort platen gaan komen. Een akoestisch project is dus niet nodig. Daar komt nog eens bij dat er nauwelijks tijd voor is. Bij een eventuele release wordt er verwacht dat je minstens een aantal keer gaat optreden. Het zal altijd ten koste gaan van de andere band en dat wil ik niet.
Ongetwijfeld wordt de standaardmedia voor rock en metal aangedaan voor de promotie van het album. De muziek is ditmaal uiteraard een stuk rustiger. Mikken jullie daarom nu ook op een breder publiek?
Nee, daar hebben we totaal niet aan gedacht. Natuurlijk zou het geweldig zijn als we nieuwe luisteraars aan ons kunnen binden. Nu is Sonata Arctica sowieso al geen typische stereotype metalband en hebben we fans die normaal gesproken niet naar metal luisteren. Het is uitermate tof om liefhebbers van andere genres via onze muziek naar de metalscene te lokken. Het geeft me veel voldoening dat we ook andere soorten fans kunnen aantrekken. Het is regelmatig voorgekomen dat een hiphop-liefhebber middels een ballad onze muziek heeft leren kennen. Daarna ging het van Iron Maiden naar Metallica, om uiteindelijk uit te komen bij black metal. Andersom is het ook zo dat er veel metalheads zijn die niet met Sonata Arctica uit de voeten kunnen, haha.
Het komt erop neer dat Acoustic Adventures niet per se gemaakt is voor de huisvrouwen van de wereld.
Haha, nee. Uiteraard zou het geweldig zijn als deze plaat hen weet te bereiken. Hoe meer mensen in aanraking komen met onze muziek, hoe beter. Uiteindelijk zitten we in deze metalwereld allemaal in hetzelfde schuitje.
Het kan zijn dat er Sonata Arctica-fans zijn die niks met akoestische muziek hebben. Heb je al geluiden uit die hoek gehoord dat ze deze release gaan skippen?
Nee, maar er zijn sowieso nog maar weinig reacties binnengekomen. Veelal wordt er gereageerd op de eerste single The Rest Of The Sun Belongs To Me. Een persoon schreef een lange e-mail waarin uiteen werd gezet waarom deze versie momenteel zijn favoriete Sonata Arctica-song is.
De eerste akoestische concertreeks vond al plaats in 2016. Was je nerveus voor je eerste volledig akoestische set?
Eigenlijk ben ik dat altijd wel als we de eerste show gaan spelen voor een nieuwe release. Hoe worden de nieuwe songs ontvangen? Toch kan ik er tegenwoordig beter mee omgaan dan vroeger. We gaan immers alweer een tijdje mee en weten inmiddels wel wat we kunnen verwachten. Eenmaal op het podium verdwijnen de zenuwen als sneeuw voor de zon. En zoals ik al eerder vertelde, voel ik me erg comfortabel tijdens de akoestische shows. De intieme setting maakt me een stuk relaxter.
Met Acoustic Adventures laat Sonata Arctica zijn softe kant horen. Gaat het volgende studioalbum extra heavy worden?
Het idee is om weer eens een ouderwetse powermetalplaat te gaan maken, die afwijkt van ons recente werk. Begin 2023 duiken we de studio in voor album nummer elf. Ik heb dus alle tijd om songs in die stijl te gaan schrijven. Een nummer dat er niet bij past, gaat dan meteen de prullenbak in. De bandleden zijn geïnstrueerd om me hierbij te helpen. Meestal zijn ze wel tevreden met alles wat ik presenteer, maar in dit geval mogen ze extra kritisch zijn.
Dat is een aangename verrassing. Waarom kies je voor deze aanpak?
We willen graag weer terug naar het gevoel van toen we tot aan 2004 op het podium stonden. Toen stonden we nog flink te headbangen en ging het publiek extra uit zijn dak. Dit is het juiste moment om te doen, omdat we nog net de juiste leeftijd hiervoor hebben. Onze meest recente plaat Talviyö is langzamer en softer uitgevallen dan ik oorspronkelijk voor ogen had. Ook toen had ik graag meer snelheid in de songs gehad. Het is zeker geen slecht album, maar ik kan me voorstellen dat fans van ons oude werk er weinig mee konden. Dat gaan we rechtzetten met de volgende full-length.
Sonata Arctica zit tegenwoordig op het kersverse platenlabel Atomic Fire Records, opgericht door oud-medewerkers van Nuclear Blast. Er zijn meer bands meeverhuisd, zoals Amorphis en Helloween. Hoe is dat precies gegaan?
We zaten al een aantal jaren op een zij-label van Nuclear Blast. Markus Staiger, de oprichter van Nuclear Blast, had daar de leiding. Toen hij aangaf opnieuw te willen beginnen met diverse andere medewerkers van Nuclear Blast, wilden wij hem graag volgen. Markus en zijn crew hebben immers fantastisch werk voor ons geleverd. Die samenwerking wilden we voortzetten, ook vanwege onze loyaliteit naar hem toe. Wij houden niet graag van verandering en gelukkig is Sonata Arctica nooit gedropt door een label. In Japan zitten we al vanaf dag 1 bij hetzelfde platenlabel.
Voor Sonata Arctica verandert er dus niks?
Dat klopt. Tot nu toe merken we weinig, afgezien van de naamsverandering natuurlijk. De nieuwe naam is lastig om te onthouden. Ik betrap me er nog regelmatig op dat ik praat over Nuclear Blast, terwijl het nu natuurlijk gaat om Atomic Fire, haha.
Vorig jaar heeft de band weer een flink aantal optredens kunnen geven, zij het alleen in Finland. Voelt het vreemd aan om voorlopig alleen in je thuisland te kunnen spelen?
Tja, het is gewoon spijtig dat er momenteel niet meer in zit. En zelfs toen de Finse data waren vastgelegd, was het niet eens een zekerheid dat ze door konden gaan. Dat was vooral zo in de zomer, waarvan het een week van tevoren nooit zeker was of een festival alsnog zou worden gecanceld. Uiteraard waren we dolblij met de optredens die we uiteindelijk hebben kunnen doen.
De eerste show na de lockdown was vast de beste ooit, of niet?
Zo voelde het wel, haha. Of we nou echt van een topshow kunnen speken, dat weet ik niet. Het weer was namelijk erg slecht, met veel regen en een harde storm. Desondanks was de publieksreactie erg goed. Het moest voor de toeschouwers fijn zijn geweest om even gevoeld te hebben hoe het ook alweer was in die goede, oude tijd.
