Dat is nooit onze intentie geweest om het zo te brengen. Voor ons was het wel redelijk duidelijk wat we wilden gaan doen. We hadden toen nog niks uitgebracht, dus wellicht dat er daarom wat mysterie omheen hing. Volgens mij was dat nog zelfs voor de clip.
Met Mischa en Job in de gelederen en Farida af en toe als gastzangeres zoeken mensen snel naar het geluid van The Devil's Blood. Kun je je dat voorstellen?
Ja. Ik denk dat mensen dat ook wel graag willen horen. Het gemis is groot. Ik ben zelf ook aardig fanaat geweest van die band. Nog steeds eigenlijk, maar je kan het een niet met het ander vervangen in het leven. Alles is anders en het is ook echt niet onze intentie om dat gat op te vullen ofzo. Ik bedoel; de thema's zijn anders, de nummers zijn anders en de benadering van de muziek is anders. De invloeden zijn er zeker wel. De ritmesectie heeft een aantal jaren bij The Devil's Blood gespeeld. Ik heb het zelf ook veel geluisterd en heb alle platen thuis. Dus ja, de invloeden zijn zeker terug te horen, maar er is zoveel meer waardoor we ook beïnvloed zijn en dat laten we horen, weet je wel. Er is geen intentie om een vervanger te zijn. Ik zou niet eens durven om dat te pretenderen.
De nummers komen vooral van jou toch?
Ja, ik schrijf het meest. Eigenlijk bijna alles. Ik heb wel met Nick het een en ander geschreven. De invulling van de muziek, de liedjes die ik schrijf, worden wel gewoon met z'n allen in de oefenruimte gedaan. Iedereen gooit daar wel zijn eigen saus overheen, zijn eigen energie en benadering van dingen. Ik kom vaak met een skelet: een paar riffs, de zanglijn en de tekst. Nou ja, de tekst misschien niet eens. Die doe ik vaak op het laatst. We kijken altijd wel hoe het gaat klinken, dus laten we gaan spelen, weet je wel. We hadden ook niet van tevoren een sound bedacht. Zoiets van: "We willen zo klinken".
Dat is ook de slechtste manier om een band te beginnen.
Ja, dan kader je jezelf gelijk in. Toen we net begonnen, hadden we zelf eigenlijk ook geen idee. Ik had wel een paar nieuwe nummers, maar we hadden zoiets van: "we kijken wel waar het eindigt". De sound is wel heel natuurlijk ontstaan. Misschien dat je er daarom ook wel wat van The Devil's Blood in terug hoort. Die jongens speelden ook vanuit hun eigen energie. Dat is misschien wel dezelfde energie van de ritmesectie van The Devil's Blood.
Maar wat veel mensen niet weten, is dat Job en Mischa al meededen toen je Elle Bandita was.
Ja, Mischa speelt al sinds 2008 met ons mee. Reinier, onze gitarist, ook trouwens. Ik had een tijdje een break genomen van 2010 tot 2012 ofzo. In die periode is Mischa bij The Devil's Blood gaan spelen en toen dat ten einde kwam, is hij weer bij mij teruggekomen, omdat ik toen weer zin had om muziek te maken. Ik had nieuw materiaal en had toen een bassist nodig. Toen is Job meegekomen. Ik heb in die periode Nick leren kennen. Die speelde bij Gold. Dat voelde goed met hem. Hij ging ook vaak mee met optredens van Elle Bandita om te rijden, of gewoon te zuipen. Met de soundcheck gingen we soms wat jammen en dat voelde altijd goed. Iedereen heeft bewondering voor hem als gitarist. Hij is een leuk persoon, maar ook muzikaal creatief, dus voor ons was het heel logisch om hem erbij te vragen.
Vanwaar eigenlijk de overgang van Elle Bandita naar DOOL?
Dat is meer een groepsonderneming geweest. Tenminste, ik heb dat wel voorgesteld aan de jongens. We stonden op een gegeven moment te spelen met Bandita toen de laatste plaat uit was. Iedere keer stonden we op het podium en er gebeurde iets anders. Ik stond er niet meer de hele tijd met mijn grote bek. Nou ja, dat doe ik wel natuurlijk, maar niet meer de hele tijd. Ik was steeds meer muziek aan het maken. Ik voelde ook veel meer de beweging en energie om me heen en voelde ook steeds sterkere aura's ofzo om me heen. Ook de dynamiek. Ik was steeds meer bewust van de band. Ik voelde me heel erg goed en er gebeurde ook meer op het podium. We hadden jamstukken en dan ga je al automatisch meer naar elkaar luisteren enzo.
Het was niet de muziek waar je klaar mee was?
Nou, dat ook wel. Maar het voelde ook meer als een groep. Dus ik had zoiets van: "Jongens, zullen we niet als band verdergaan?". Zo voelde het voor iedereen ook wel.
Ik heb de plaat inmiddels heel vaak gedraaid. Nu zijn we allebei geboren in de jaren tachtig en opgegroeid in de jaren negentig. Ik hoorde tijdens het beluisteren heel duidelijk het geluid van die tijd terug. Het deed me erg denken aan bijvoorbeeld Dirt...
Jaaa!
... van Alice In Chains
Jaaa! Die hoor ik veel voorbijkomen! Ik ben zelf echt een kind van de jaren negentig. Ik ben met grunge en metal begonnen. Ook de platen uit die tijd van de grote thrash metalbands. Roots van Sepultura, Undisputed Attitude van Slayer, maar verder Nirvana, Smashing Pumpkins, Sonic Youth, The Melvins, Tad, allemaal dat soort dingen. Leuk ja. Nu pas begin ik de plaat ook te begrijpen. Ik weet niet of dat normaal is. Ik denk het wel, want je bent dan aan het schrijven en je zit er zo in en op een gegeven moment heb je het opgenomen. Dan laat je het even rusten en ga je optreden. Nu beluister ik de plaat weer eens en nu pas begrijp ik wat ik op heb geschreven. Nu snap ik waarom ik sommige dingen heb gedaan zoals ze zijn.
Kun je een concreet voorbeeld geven?
Uhm, nee.
Goed, dan wil ik het even over de hoes hebben. Ik heb begrepen dat het om een dood paard gaat, maar hij ziet er wel erg levendig uit.
Mooi he?
Ja!
Wat wil je erover weten?
Ik neem aan dat je er zelf voor gekozen hebt?
Nee, we hadden dat niet besteld. We hadden eigenlijk iets heel anders in gedachten. We zouden naar een locatie gaan; wel op een boerderij. Toen bleek dat die nacht een paard dood was gegaan. De sfeer was ook een beetje rauwig, maar we mochten wel even gaan kijken. Hij lag daar zo in die ren, in de aarde. Er was een heel nederige stilte omheen met allerlei mensen. Zo'n paard is een heel persoonlijk ding. We voelden dat heel sterk, maar we hadden allemaal zoiets van: "Die leeft toch nog gewoon?" weet je wel. Het leek wel alsof de ziel van het paard er nog niet helemaal uit was. Ik wil het niet helemaal omschrijven, want ik denk dat de foto genoeg zegt, maar ik had wel zoiets van je moet het toch nemen zoals het is, ja. Uiteindelijk past het ook beter bij de plaat dan wat we voor ogen hadden.
Ik heb begrepen dat de bandnaam slaat op ‘het dolen' en dus het dwalen en het zoeken. Heeft die naam op jezelf betrekking?
Ja, heel erg. Iedereen heeft zijn eigen invulling van wie je nou eigenlijk bent. Ik voel me nooit ergens compleet. Niet in een scene. Niet in een bepaalde stroming of in mijn lichaam zelfs. Niet in mijn vriendengroep of weet ik veel wat. Ik wil eigenlijk altijd van alles wat. Ik voel me nooit ergens echt thuis; ook niet in mijn eigen stad. Daar slaat dat een beetje op. Dat ik altijd zoekende ben naar weer iets nieuws, een nieuwe uitdaging, een nieuw doel, een nieuw iemand te ontmoeten, een nieuwe band om te ontdekken of nieuwe plekken om te zien. Dat soort dingen. Iedereen binnen de band heeft zijn eigen invulling daaraan gegeven. Dat geldt ook voor de titel van de plaat.
Wat het dolen betreft, is er al iemand ver weg gedoold. Job vertrok deze winter. Wat vind je daar nou van?
Ja, wat moet ik daar nou van vinden? Ik support hem in zijn keuze. Wij allemaal trouwens. Dat is allemaal in heel goed overleg gegaan. Hij kreeg een kans en iedereen zag dat hij die echt moest nemen. Ik ga het niet hebben over zijn privézaken. Hij droomde er stiekem al jaren van en hij was echt toe aan wat anders. Wij staan volledig achter zijn keuze. Zoals je waarschijnlijk wel weet, hebben we nu wel echt een fucking toffe vervanger.
Hebben jullie hem snel gevonden?
Nou, we hebben wel even wat lijntjes uitgezet, maar toen kwam JB weer op ons pad gewandeld en dat klikte meteen. Hij is sowieso een heel interessante gozer en een machtige bassist. Heel anders dan Job, maar tegelijkertijd voelt het ook heel vertrouwd. Nu al. De energie is natuurlijk anders. Ik zei al: "Je kan de een niet met de ander vervangen". De energie in de band is anders en misschien ten goede. Dat klinkt misschien lullig tegenover Job, maar zo bedoel ik dat helemaal niet. We hebben in zo'n vroeg stadium alweer een heel andere impuls gekregen dat er nu al extra energie om ons heen hangt en dat voelt goed. Job blijft gewoon heel close en een heel goede vriend van ons. We hebben bijna dagelijks contact. Het is allemaal heel mooi. Geen jankverhaal, sorry! Hij wilde ons niet in de weg zitten en wij wilden hem niet dwingen om te blijven.
Na vandaag (17 maart) hebben jullie er een korte tour op zitten en tussen de data zag ik ook enkele optredens in het buitenland. Hoe verliepen die?
Duitsland was echt vet joh! Het was sowieso al een doel om die kant op te gaan en daar leeft het allemaal ook veel meer. Het was echt bizar. We stonden op Hell Over Hammaburg, een tweedaags festival in Hamburg met twee zalen. Wij openden op de tweede dag in de grote zaal. Daar passen 1100 man in. We hadden al zoiets van "sjouwen, opbouwen en dan zal er wel weer niemand zijn". Nederland bijvoorbeeld, fashionably late. We hadden van tevoren aan de lichtman gevraagd of wij in het donker mochten beginnen. We hoorden wel een beetje geroezemoes, dus er stond wel wat volk in ieder geval. We begonnen met het eerste nummer, langzaam opkomend. De lichten gingen aan en heel die fucking zaal staat helemaal vol! Dat is natuurlijk wel echt vet! Heel veel mensen waren expres vroeg gekomen om ons te zien en, echt, je kon een speld horen vallen tussen de nummers door en de zachte stukken. Echt een ander publiek dan in Nederland. Dat was echt een warm bad, heel vet.
Hier kennen mensen je toch vooral van tv. Onlangs heb ik nog heel erg genoten van je afleveringen van het programma Geslacht! en vanwege dat programma was je ook te zien in een aantal talkshows. Behalve een losse vermelding over Elle Bandita werd er geen woord gerept over je muziek.
Nee, dat komt uit mijn hoge hoed. Ik wil dat graag gescheiden houden. Ik heb geen zin om zieltjes te winnen voor mijn band vanwege wat ik op televisie doe. Dat vind ik ook niet netjes. Als mensen mijn muziek willen horen, dan weten ze die wel te vinden. Degenen die een beetje moeite willen doen zijn ook de mensen voor wie we graag muziek maken.
Merk je wel dat je televisiewerk invloed heeft op het aantal mensen dat naar je muziek luistert?
Nee, een enkeling. En dat vind ik dan wel leuk hoor. Zo'n persoon die dan naar me toekomt en zegt wel wat van rockmuziek te houden. Ze kennen me dan van televisie en dan hebben ze later dus naar mijn band geluisterd en zeggen ze dat wel erg vet te vinden. Kijk, dat vind ik tof, omdat iemand dan zelf onderzoek gaat doen en niet dat het komt omdat ik bij Matthijs van Nieuwkerk van een hoge berg schaamteloos mijn band sta te promoten, terwijl het daar eigenlijk niet over gaat. Dan kan ik mezelf niet in de spiegel aankijken.
Wat vind je het grootste succes van DOOL tot nu toe?
Weet ik veel... Als we een goede show spelen, is dat een groot succes. Enne... dat zijn er best wel wat, haha. Ik wil geen veren in onze reet steken, maar het voelt heel vaak heel goed. Daar gaat het om; blijven spelen vind ik het allerleukst. Het is leuk dat de plaat goed ontvangen wordt, maar in principe maken we muziek voor onszelf.
Ben je alweer met nieuw materiaal bezig?
Ja, maar ik kan nu wel nieuwe nummers gaan omschrijven, maar daar heb je niet zoveel aan. We zijn voorzichtig al nieuwe muziek aan het schrijven en gaan op korte termijn vast wel wat nieuwe dingen live spelen.
Nou, dan wil ik afsluiten met een compliment en wel dat je voor Geslacht! een interview hebt geregeld met Genesis P-Orridge van Psychic TV. Ik denk niet dat er iemand is die dat zou doen, maar jij wel.
Dat was mijn idee! Vet hè? Ik voelde me ook echt vereerd hoor. We hebben, denk ik, twee en een half à drie uur zitten lullen, waarvan een uur op camera. Het was heel bijzonder. Dank je wel! Ik ben er verlicht van teruggekomen. Misschien wel iets te, maar daar heb ik ook tips voor gekregen van Genesis. Binnenkort speelt hij met zijn band in Den Haag, dus misschien ga ik daar wel ga kijken. Ik heb veel aan dat gesprek gehad en het was natuurlijk wel moeilijk dat het iemand is aan wie je zoveel wilt vragen en dan moet je het alleen maar over gender hebben. Gelukkig was Genesis superrelaxed en hij nam de tijd ook. Hij wilde veel vertellen en ik heb vooral aandachtig geluisterd.
