Een verslag van Sufferer:
Het festivalseizoen is al enige tijd van start gegaan in de lage landen maar er zijn nog weinig metal festivals geweest. Dit is voor mij de eerste van dit jaar. Een hoog Gothic Metal gehalte kon voor mij de pret niet drukken integendeel.
Het weer was prima, de sfeer was fantastisch. Niks stond een goed festivaldagje in de weg. Tijd voor de bands om zich waar te maken.
Om 13:30 begon voor mij de eerste band genaamd Akercocke. Natuurlijk ben ik als black/death/doom metal reporter een beetje bevooroordeeld bij het wat stevigere werk maar deze mannen wisten hun naam zeker waar te maken. Het uit Engeland afkomstige gezelschap speelde een superstrakke set met nummers als "Of Menstrual Blood and Semen", "A skin for Dancing in", "Horns of the Baphomet", "Masks of God" werden vooral de 2e CD gepromoot. Ik heb ontzettend genoten van het erg kort durende optreden +/- 35 minuten. De bij het Wâldrock publiek over het algemeen onbekende band heeft zeker een aantal zieltjes weten te winnen. Strak in pak steelde deze band zeker de show en werd het half slapende publiek goed wakker geschud.
Ik baal er nog steeds van dat ik de onverwachte show in Paradiso heb moeten missen een paar maanden voor dit optreden.
Destroyer 666 speelde in de tent het 2e podium van Wâldrock. Knalharde Black/trash. Veel nummers werden gespeeld van hun "Phoenix Rising". Ik vond het geluid persoonlijk behoorlijk slecht en erg hard voor zo'n klein tentje. De laatste keer dat ik ze live zag in de kleine zaal van 013 met Carpathian Forest vond ik het geluid en de band een stuk beter. Ze stonden een beetje routinematig te spelen. Nee snel door naar de volgende band maar... erg jammer. Ik had meer van dit optreden verwacht.
Na Destroyer 666 en een stevig ontbijt werd het tijd voor Hypocrisy. Deze old school death metal mannen zijn al meer dan 10 jaar bezig. Live heeft deze band altijd iets extra's wat ze op cd niet altijd even goed konden overbrengen namelijk het "rauwe geluid". De set bestond uit een mix van oude en nieuwe songs. Ze begonnen met de knaller "Roswell 47" en eindigden hoe kan het ook anders met "The Final Chapter". De oude nummers werden een stukje beter ontvangen, vooral door de echte aanhang van deze band. Ik (niet een die hard hypocrisy fan) vond persoonlijk de oude songs ook veel beter.
Het is jammerlijk maar waar het word tijd voor deze band om er maar mee te stoppen. Ze hebben op elk festival gestaan en hebben hun ding eigenlijk al jaren geleden gedaan. Het optreden vond ik in vergelijking met andere festivals een beetje tegenvallen. De beste CD's namen ze ook jaren geleden op. Ik wil bij deze nog wel een boodschap aan de Wâldrock organisatie doorgeven: Book volgend jaar Pain (het side project van de heer Tagtren!
Al met al een routine optreden wat niet echt voor veel sensatie zorgde.
Arch Enemy was een band die voor mij in het rijtje past met "In Flames, Dark Tranquillity en meer Gothenborg" bandjes. En aangezien ik dat genre nou niet een van de meest boeiende vind ging ik met een erg neutrale mening naar deze band kijken. Maar wat bleek, ze hadden de 100 punten in de Aardschok niet niets voor niets verdient! Een Zeer goed optreden met songs als "The Enemy Within", "Burning Angel" en "Heart of Darkness" van hun zeer goede nieuwe cd getiteld "Wages of Sin". Daarnaast ook natuurlijk "The Immortal" van de CD "Burning Bridges" en nog een aantal oudere nummers. Wat mij natuurlijk als eerste opviel was de zangeres die zeker niet onderdoet aan hun ex-zanger die van het mannelijke geslacht is. Aangenaam verrast door het fantastische gitaarspel en een zware sound heeft menig Wâldrock bezoeker zich zeer vermaakt met dit optreden.
Tip aan alle Graspop bezoekers: ga naar Arch Enemy.
Na een lange pauze en veel rond geneuzel met mijn vriendinnetje gingen we samen door naar het Gothische Metalgebeuren: After Forever, Within Temptation en Tristania.
After Forever was als eerste aan de beurt. Een goede set met zowel nummer van hun nieuwe cd "Decipher" als van hun debuut "Prison of Desire". De intro was een covertje van Queen getiteld "who wants to live forever". Na het goede begin vond ik het langzaam aan een beetje inzakken, zeker toen ze midden in de set een cover van Iron Maiden gingen spelen gititeld "The evil that men do". After Forever is een gothic metal band, geen heavy metal band dacht ik bij mezelf. Na dat nummer vond ik er niet zoveel meer aan. Erg jammer. Op Progpower 2000 waren ze erg goed.
Within Temptation dan? De opener "Mother earth" werd erg goed ontvangen. Een paar gigantisch lelijke groene cactussen op het podium maakten het geheel niet erg mooi. Het vuurwerk en de show daarintegen wel. In het midden van de set een aantal nummers van hun eerste CD waar het succes allemaal mee begon. "Restless" en "Enter" werden gespeeld.
Na dik een half uur en een computer storing die ervoor zorgde dat de achtergrond synths het even niet goed meer deden vonden we het wel weer mooi genoeg geweest. Tijd voor de afsluiter (voor mijn Wâldrock) dan maar.
Tristania. Yes, wat vond ik die zangeres toch een lekker ding. Helaas is daar niet veel meer van over maar zingen kan ze nog steeds. Veel nummers van de nieuwe CD getiteld "World of Glass" werden er gespeeld. Het is jammer maar waar: sinds het vertrek van hun lead zanger en gitarist en oprichter van de band "Morten Veland" is het erg achteruit gegaan met de band. De oude Tristania zou altijd een appart plekje bij me hebben maar de mooie "Widows weeds" ligt al ver achter ons. Overall toch een redelijk optreden. Ik heb me in iedergeval wel vermaakt.
Conclusie:
Wâldrock 2002 was erg gezellig, superknus en zeker de moeite waard om eens te bezoeken al waren de verschillen in klasse van bands groot dit jaar.
Tot Wâldrock 2003!
Een verslag van Kipman:
Ik had altijd al een keer naar Wâldrock gewild, vooral ook omdat het dichtbij is (3 kwartier rijden bleek achteraf). Twee jaar geleden was de line-up voor mij erg goed met Demons & Wizards, Slayer en Motorhead. Maar helaas was ik toen op vakantie. Vorig jaar vond ik de line-up niet zo interessant. Maar dit jaar dacht ik van, 'fuck it' ik ga sowieso heen! En dat heb ik dus ook gedaan. Ook even iemand gevraagd die het ook wel leuk leek, zodat ik in ieder geval vervoer had, hehe. De line-up viel mij eigenlijk toch wel weer tegen. Ik ben een groot fan van heavy metal en helaas was er niet zo'n band. Ik vond het ook zeer jammer dat Halford niet doorging. Maar achteraf heb ik erg genoten van de bands die er wel waren. Bovendien kwam ik toch wel voor Motorhead en ook Arch Enemy wilde ik heel graag zien.
Om kwart voor twee hadden we de auto op het parkeer terrein. Daarna naar de camping gelopen en ik kon nog net al het spul houden dat ik mee had. Bij de ingang hadden we met iemand afgesproken die een plekje voor ons vrij had gehouden. Dus erst maar de tent op gezet. Dat was voor mij toch alweer 6 jaar geleden dat ik zoiets deed, maar wonder boven wonder stond dat ding perfect! Kwart voor drie stonden we dan op het festival terrein. De eerste vier bands hadden we dus gemist. Agnostic Frost was net begonnen met hun set, maar eigenlijk hoefde niemand van onze groep die te zien. Dus eerst maar eventjes het terrein verkend en naar de metalmarket gegaan. Daar waren we ook weer snel weg, want wat er allemaal voor spul lag, was erg verleidelijk om te kopen en ik had te weinig centen mee. Ook begon Overkill over tien minuten en die wildn we wel zien.
Overkill dus. Die speelden in de tent die voor het eerst te bewonderen was op Wâldrock. Voordeel is dat er meer bands op Wâldrock kunnen komen. Nadeel is dat er geen pauzes meer zijn tussen de bands als je alles wil zien. Ik had daar geen last van en vond de tent en prima extra podium. Maar Overkill dus. Ik kende niks en werd dus verrast door de best wel goed podiumpresentatie van de band. Ook wel lekkere muziek, dat gelukkig toch wel in de buurt kwam van heavy metal, maar ook met trash invloeden. Lekker krijsende zanger met een goede stem en hij was er uitermate trots op dat ie half nederlands was. Hij kreeg het publiek mee door het welbekende 'Daar aan dat kleine café aan de haven' te zingen! Grappig.
Tijdens Overkill ging een vriendin van ons alvast door naar Hypocrisy, want die wilde ze niet missen. Wij gingen na het optreden die kant op. Wij bekeken de band echter vanaf een afstandje. Konden we meteen eventjes wat drinken en nog eens drinken. Hypocrisy kende ik helemaal niet. Ik meende dat ze trash metal speelden of zo. Dat bleek dus brute death metal te zijn. Klonk wel leuk, maar dit was verder niks voor mij. De muziek was me wat te traag. Het publiek vooraan genoot echter wel, en dus toch een succesvol optreden.
DRI trad daarna op. Nooit van gehoord en ook gemist dus. We gingen wat eten en daarna gingen we ons klaarmaken voor Arch Enemy. Ik had de laatste cd die week gekocht. Melodieuze death metal spelen ze. Normaal hou ik daar helemaal niet van, maar toch vond ik de muziek erg goed. Bovendien hebben ze een vrouw als krijser en die doet het erg goed op cd en de plaatjes. Ik was dus erg benieuwd hoe ze op het podium zou zijn. Ik stond mooi vooraan, dus konden we dat eens goed bekijken. Helaas was er eerst nog een vette, dronken vent die op Lemmy probeerde te lijken. Hij was flink irritant, dus ik dacht, dat heb ik weer. Gelukkig was hij snel opgerot.
Na een langdradige intro begonnen ze met het geweldige Enemy Within. Angela, de zangeres, was dus echt geweldig! Die hele podiumpresentatie van haar was gewoon super. Ze was harstikke enthousiast en dat straalde van haar mooie koppie af. En het grunten en krijsen ging haar ook goed af. De andere bandleden speelden ook goed, maar alle Wâldrock-ogen waren toch op haar gericht. Zeker één van mijn favoriete optreden en als ik zo het gastenboek van de site van Wâldrock lees, ben ik niet de enige.
Daarna hadden we After Forever. Die band wilde ik altijd wel eens zien. Ben geen fan van de muziek of zo, maar je hoort er zoveel van. Helaas, we moesten toch eventjes naar de tent om een fotorolletje voor mijn toestel te halen en meteen maar eventjes een blikje alcohol genuttigd. Daarna nog effe snel de tent in te gaan om een foto te maken. Het was er echter stampvol en verder dan het midden kwam ik niet. Ze hadden dus weer eens succes. Wij moesten echter weer vooraan staan voor Kreator. Mijn maat wilde die graag zien en ik eigenlijk ook wel.
Kreator was al begonnen. Maar er bleek iets mis gegaan te zijn tijdens het begin (een amp was gesprongen). Dus begon het optreden vijf minuutjs later. In de auto had ik voor het eerst hun muziek gehoord en dat vond ik wel best wel goed klinken. En het hele optreden klonk ook goed. De band speelde goed en ze speelden een goede set. Maar niet alles vond ik goed. Ik vind het altijd wel leuk als een band wild en enthousiast op het podium bezig is. Kreator stond er echter bij als een pot verf. De zanger/gitarist maakte er nog wel wat van. En heel het publiek genoot ook van het optreden. Ook succes voor Kreator dus. En ik vermaakte me ook weer prima.
Alec Empire hoefde ik niet te zien. We gingen nog maar weer eens wat eten en drinken. Ik zocht nog iemand op die ook op Wâldrock rondliep, maar niks gevonden. Maar en beetje het terrein rondswalken was ook wel leuk. Het sfeertje wat er hangt is perfect. Niks geen ruzie of zo, iedereen komt gewoon voor feest en muziek. Na het eten maar weer naar het hoofdpodium. Het was tijd voor Within Temptation. Die moest ik ook nog eens zien. Naar voren kon ik al niet meer, daar was het te druk voor. Dus heb ik het lekker van veraf bekeken en ik zag nog een bekende. Helaas was de groep wel eventjes uit elkaar. Maar dat kwam later toch weer goed. Een GSM heeft zo z'n voordelen. Het optreden van Within Temptation had het beste geluid van de dag. Sharon was weer erg mooi en had weer een prachtige stem. De muziek is wel leuk, maar voor mij wordt het na een tijdje wel wat saai. Plus die ene gitarist met die kale kop vind ik wat overdreven bezig zijn. Within Temptation had in ieder geval wel een geslaagd optreden, gezien de reactie van het publiek. Ook de pyro's en de sneeuw tijdens Ice Queen zag er mooi uit.
Dan hadden we Tristania. Zeker weten dat ik die niet ging zien, want anders kon ik Motorhead wel eens missen! We hebben nog wat drinken gehaald en op een podium gezeten. Daar waren we wel aan toe. Maar om half elf gingen ik en mijn maat richting podium om zo een mooi plekje te bemachtigen. We stonden mooi voor en ik stond precies voor de microfoon van God, ehm, Lemmy. Tijdens het optreden stond ik gelukkig net voor de gigantische pit, maar werd wel lkker heen en weer geschut. Motorhead heb ik pas begin dit jaar ontdekt en draai hun muziek nu met liefde. Ik was dan ook verheugd te lezen dat ze headliner waren dit keer.
De opkomst van Motorhead is geweldig. Denk je dat de crew nog bezig zijn het podium in orde te maken, gaat zomaar het licht uit en stappen Lemmy en co voor het uitzinnige publiek. En ze begonnen mt de perfecte opener We Are Motorhead. Je kon aan ze zien dat ze jarenlange ervaring hebben, niks ging fout. De muziek was keihard, maar toch kwamen de instrumenten er goed bovenuit. Behalve de stem van Lemmy, maar who cares? Het concert ging in een sneltreinvaart en nummers kwamen voorbij zoals No Class, Civil War, Sacrifice (met geweldige drumsolo!), Iron Fist etc. De verrassingen kwamen in de vorm van Shoot You In The Back, Dr Rock en mijn favoriet Love For Sale, waarvan ik dacht dat ze die nooit meer zouden spelen. Ik meende dat Lemmy al 56 jaar was en vet whiskey zoop, maar zo kwam hij dus echt niet over. Daar keek ik toch wel even van op. Hij hoeft verder weinig meer te doen dan er te staan, het publiek schreeuwde toch wel voor hem. Hij genoot wel zichtelijk en hij zou bijna vergeten dat zijn favoriete hoed gejat is. Maar ook de rest van band was erg goed en tijdens de solo's van Phil liet Lemmy wel even weten dat iedereen ook voor hen moest aplaudiseren. Nou ja, om van een lang verhaal kort te maken: Motörhead rules! Het beste optreden van de dag! Ik ben echt blij dat ik een band heb gezien met zovel ervaring en met zo'n grote status.
Om iets over twaalf uur was het afgelopen en er was verder niks meer te beleven. Dus maar naar de camping e nog wat biertjes genuttigd. De alcohol was er tijdens Motorhead alweer uitgezweet. En terugkijkend naar en geslaagd festival. Ik heb me prima vermaakt bij elke band en het heeft niet geregend! Ik ga dus volgend jaar zeker weer! Dan misschien weer een heavy metal band erbij?
