Als Powervice het podium betreedt duiken we gelijk even terug naar de jaren tachtig. Twee gitaristen met leren jacks en een bassist met een peuk in zijn mond beginnen lekker te jammen. Als na enige tijd ook de zanger te voorschijn komt is het eerste wat in me op komt ‘hey, die ken ik’. Het is Rogier Stockbroeks die onder andere ook zingt in de coverband Stormrider. De muziek van Powervice is geïnspireerd door Iron Maiden en Stockbroeks laat horen over een sterke stem te beschikken. Enkel bij wat hoge uithalen trekt hij het niet helemaal. Powervice blijkt een leuke opener van de avond en vooral de gitaristen weten te imponeren.
Om eindelijk zijn eigen gedachten eens te ventileren (bij Judas Priest kreeg en bij Iced Earth krijgt hij daar de kans niet voor), richtte zanger Tim ‘Ripper’ Owens zijn ‘eigen’ Beyond Fear op. In mei komt hun eerste cd uit en dus is nog niemand bekend met hetgeen op deze Goede Vrijdag gebracht wordt. Vandaar misschien dat het publiek aanvankelijk wat onwennig reageert. Tijdens de eerste paar nummers ligt het tempo laag en weet eigenlijk niemand in de zaal hoe hierop te reageren. Naarmate de set vordert krijgen we wat stevigere en vooral snellere nummers te horen en het moet gezegd, het klinkt verre van slecht! Owens spreekt regelmatig het publiek toe en er komt wat meer feedback vanuit de zaal. Als de Priest-nummers ‘Burn In Hell’ en ‘One On One’ en het Iced Earth-nummer ‘Red Baron/Blue Max’ voorbijkomen wordt er heftig met de hoofden geschud. Het is overigens een duidelijke zaak dat Owens verreweg de belangrijkste persoon is binnen Beyond Fear. In de mix heeft zijn krachtige stem namelijk een erg prominente plek gekregen zodat hij boven alles hoorbaar is. Hoewel niet alle nummers kunnen boeien laten de Amerikanen een zeer behoorlijke eerste indruk achter.
Sinds vorig jaar bestaat Anthrax weer uit de klassieke line-up waarmee in de jaren tachtig thrash-mijlpalen als ‘Among The Living’ en ‘Spreading The Disease’ werden opgenomen. Dat betekent dat zanger Joey Belladonna en gitarist Dan Spitz weer terug zijn op het oude nest en dat John Bush en Rob Caggiano niet langer van de partij zijn.
Het publiek (waarvan het grootste deel de wilde haren reeds heeft verloren) krijgt vanavond een best-of set voorgeschoteld, hetgeen vrij logisch is daar het laatste album ‘We’ve Come For You All’ alweer dateert uit 2003. Natuurlijk komt er een hele straat aan klassiekers langs waaronder ‘Antisocial’, ‘Efilnikufesin (N.F.L.) en ‘Among The Living’ en natuurlijk verandert bijna het gehele vlakke deel van de 013 in één grote pit tijdens ‘Caught In A Mosh’. Het houdt helaas ook in dat de songkeuze vrij voorspelbaar is. Toch is er ruimte voor een enkele verrassing. “I know some of you guys go a long way back with Anthrax, but I know for sure you haven’t heard this one in a long time” kondigt gitarist en publiekslieveling Scott Ian aan alvorens ‘A Skeleton In The Closet’ wordt ingezet.
Zelfs na een kwart eeuw staan de heren nog als een stel jonge honden op het podium. Veelvuldig zoeken Ian en Belladonna, die overigens prima bij stem was, contact met het uitzinnige publiek en wordt er door de bandleden (en crew) onderling veel gedold. Een spetterende thrash-avond wordt na anderhalf uur met een laatste topper, ‘I Am The Law’, afgesloten.
Van zanger John Bush is al even niets meer vernomen. Hij en Rob Caggiano zijn officieel nog niet op straat gezet, maar getuige het plezier dat het vijftal vanavond uitstraalt én de aankondiging dat er gewerkt wordt aan nieuw materiaal (mét Belladonna), doet voor dit duo het ergste vermoeden. Dat Anthrax anno 2006 nog altijd bestaansrecht heeft wordt door dit strakke concert nog maar eens bewezen.
Setlist Anthrax:
1. Among The Living
2. Metal Thrashing Mad
3. Got The Time
4. Caught In A Mosh
5. Efilnikufesin (N.F.L.)
6. Indians
7. Antisocial
8. A.I.R.
9. Medusa
10. A Skeleton In The Closet
11. I'm The Man
12. Be All, End All
13. I Am The Law
