Wie vandaag dan ook rondom Ziggo Dome rondloopt en geen idee heeft wat hier vanavond afspeelt, kijkt raar op. De gehele middag kleurt het Arenaplein vol met zwart geklede mensen en het is niet bij te houden hoeveel mensen er uitgedost bijlopen als de duivelse frontman van Ghost. Het zegt niet alleen veel over wat voor fenomeen deze band is geworden en over de toewijding van zijn fanbase, maar ook over de reis die het bonte gezelschap heeft gemaakt de afgelopen jaren. Want wie kon voorspellen dat de mysterieuze verschijning die in 2011 voor het eerst in Nederland verscheen als voorprogramma van onder andere Paradise Lost en Trivium en In Flames, of als kleine act op FortaRock, zich zo zou opwerken dat Ziggo Dome nagenoeg bijna uitverkocht is. En hoeveel mensen van destijds zijn er vandaag ook weer bij?
Waar de occulte rockband vroeger dus zelf graag gebruik maakte van het collegiale gebaar om als voorprogramma te mogen optreden, biedt deze vandaag niet de kans aan andere bands om zich voor te stellen aan een groot publiek. Dat is een gemiste kans en hierdoor staat vanavond dus alleen Ghost op de planken, dat het optreden wel meteen grandioos aftrapt met het geweldige, nieuwe Peacefield.
Een groot gordijn verhult nog wat er te gebeuren staat, maar wanneer het kinderkoor overgaat in die heerlijke gitaarriff en de bezwerende zang van Papa V Perpetua (oftewel Tobias Forge) te horen is, heeft Ghost eigenlijk al gewonnen. Vanaf dan is het een duivelse zegetocht en heeft de formatie de gehele zaal in haar macht en wanneer het gordijn naar beneden valt, is er niemand meer die onder deze bezwering uitkomt.
Het stage design vol met schedels en occulte verwijzingen is indrukwekkend, net als het grote, verlichte kruis dat boven de band zweeft. Ook het geluid imponeert meteen en staat kraakhelder afgesteld. Dat blijft de gehele show ook zo. Daarbij heeft de band het lef gehad om telefoons te verbannen, waardoor iedereen geconcentreerd waarneemt wat er gebeurt en het met zijn ogen ziet in plaats van door een beeldscherm. Wat een verademing.
Muzikaal tapt de formatie uit haar gehele discografie. Er wordt niet alleen veel oud materiaal gespeeld, maar ook het recente werk komt veel aan bod. Waar klassiekers als Cirice, Year Zero en Ritual uiteraard op veel bijval kunnen rekenen, valt op dat nummers van het onlangs uitgebrachte Skeletá net zo enthousiast (en misschien nog wel enthousiaster) onthaald worden. Vooral de singles Lachryma en Satanized zijn een schot in de roos, maar ook het avontuurlijke Umbra is geliefd.
Een absoluut hoogtepunt aanwijzen is dan ook moeilijk, want eigenlijk is de voorstelling een aaneenschakeling van hoogtepunten. Desondanks imponeert Call Me Little Sunshine het meest. Niet alleen omdat de song geweldig is, maar mede door de ijzingwekkende manier waarop Papa zijn entree maakt in zijn volledige kostuum. Ook Rats geeft kippenvel, al is dat mede vanwege de fantastische visuals op de beeldschermen. Daarnaast zal het feest dat losbarst tijdens de toegift bestaande uit Mary On A Cross, Dance Macabre en afsluiter Square Hammer ook vast menig bezoeker bijblijven.
De geluiden zijn dan ook unaniem lovend wanneer de show ten einde is. En terecht. Zowel muzikaal als visueel verbluft de groep met zijn optreden. Ghost heeft goud in handen met zijn lieflijke, satanistische insteek. Wellicht dat fans van het eerste uur allang afgehaakt zijn en wellicht vinden een hoop fans het nieuwe album iets te glad, maar wie vanavond in Ziggo Dome aanwezig is, ziet dat Tobias Forge en zijn kompanen precies weten wat ze doen en dat de succesformule nog lang niet uitgewerkt is.
Setlist:
1. Peacefield
2. Lachryma
3. Spirit
4. Faith
5. Call Me Little Sunshine
6. The Future Is A Foreign Land
7. Devil Church
8. Cirice
9. Darkness At The Heart Of My Love
10. Satanized
11. Ritual
12. Umbra
13. Year Zero
14. He Is
15. Rats
16. Kiss The Go-Goat
17. Mummy Dust
18. Monstrance Clock
Toegift:
19. Mary On A Cross
20. Dance Macabre
21. Square Hammer
Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina.