Vaste opener op deze tour lijkt Lord Of The Lost, een Duitse gothicrockformatie die alle clichévakjes weet aan te vinken. Kinky leren outfits: check. Opzwepende beats: check. Mysterieuze, donkere stem: check. Stroboscoop: check. Ondanks dat is het stiekem best vermakelijk en een deel van het publiek vindt dat ook. We hebben wel eens mindere openers gehad bij Iron Maiden.

In de begindagen van Airbourne leek het erop dat de band de opvolger van AC/DC kon gaan worden. Helaas pindakaas, AC/DC blijft maar doorgaan waardoor Airbourne die plek niet kan innemen. Dat neemt niet weg dat de band erg leuk is, vooral live. Frontman Joel O'Keeffe is zowel Brian Johnson als Angus Young, met zijn krijsende stem en rare kapriolen op het podium. De titel van opener Ready To Rock is perfect gekozen, want het zet de toon voor de rest van de show en brengt je gelijk in de stemming om lekker te headbangen en bier achterover te tikken. Dat is ook iets wat Joel zelf graag doet en óók graag op het podium laat zien. De rest van de band is wat statischer, maar de frontman ziet elke hoek van het podium meerdere keren per nummer.

Het optreden van vanavond leunt vooral op de bekendere singles van de Australische band. Zo komen Boneshaker, Breakin' Outta Hell, Live It Up en natuurlijk Runnin' Wild voorbij, al hadden ze dat laatste nummer wel wat in mogen korten. Zoals gezegd, frontman Joel rent alle kanten op, maar tijdens Girls In Black gaat hij zelfs door het publiek. Een gewaagde zet, als voorprogramma, maar het wordt met veel gejuich ontvangen. Op de rug van een roadie gaat hij een stuk het veld op, om vervolgens nog lekker rond te spuiten met een blikje bier. Ja, Airbourne weet wel hoe je moet rocken.

Daar waar Airbourne met een knaller begon, opent Iron Maiden juist heel ingetogen en sfeervol. De dreigende drums van het titelnummer van het laatste album Senjutsu kondigen de show aan, terwijl de bandleden een voor een het podium opkomen. Zeg, we zouden toch weer een Legacy Of The Beast-show krijgen, net als de vorige keer? Dat klopt, maar omdat de band inmiddels een nieuwe plaat uitgebracht heeft, begint het optreden met de eerste drie songs daarvan, voordat men overgaat op ouder materiaal. Eerst dus Senjutsu. Frontman Bruce Dickinson begint ook achterop het podium, maar hij oogt niet zo energiek als vier jaar geleden. Door zijn nieuwe heup springt hij wat minder van hot naar her als voorheen. Gelukkig wordt hij, naarmate de show vordert, wat beweeglijker. Eddie komt ook tijdens het openingsnummer al het podium oplopen. Deze keer is hij in de samurai-outfit waarmee hij de laatste albumhoes siert. Hij loopt wat rond en dreigt wat met zijn zwaard.

Tijdens de twee singles van het nieuwe album die daarna volgen, is er wat minder show, maar daarna wordt het decor omgebouwd. De Japanse aankleding verdwijnt en het "glas-in-lood"-decor van Legacy Of The Beast verschijnt voor Revelations. De diverse ombouwpauzes tussen de nummers halen overigens wel de vaart er wat uit. De daaropvolgende meezinger Blood Brothers is wonderbaarlijk in de plaats gekomen van 2 Minutes To Midnight. Dat dat nummer van de setlist is verdwenen, is opvallend, gezien de tourposter gebaseerd is op de hoes van die single. De setlist is gelukkig wel in een andere volgorde dan de vorige keer. Zo zijn Sign Of The Cross (met fantastische aankleding), Flight Of Icarus (met Bruce wederom als pyromaan) en Fear Of The Dark (altijd een genot) naar voren gehaald. Tijdens deze songs laat Dickinson overigens horen hoe geweldig hij nog klinkt.

Op voorhand was ik wat huiverig, want op het laatste album hoor je duidelijk dat Bruce niet meer klinkt zoals vroeger, maar vanavond is zijn stem in topvorm. Zijn timing echter niet altijd. Een paar keer zet hij net iets te laat in, maar goed, bij een liveshow kan je zoiets ook wel verwachten. Het is overigens niet alleen Bruce die hier last van heeft. Ook de gitaristen spelen hun partijen soms net wat anders dan we van ze gewend zijn en ook bij Nicko McBrain is het toch wel te merken dat hij ouder wordt. Zijn drumspel is niet altijd meer zo strak als het wel eens geweest is. Niet dat heel de show hierdoor nu echt verpest wordt, maar af en toe merk je het gewoon even. Nog een kanttekening heb ik bij het geluid deze avond. Voorin is dat erg goed, maar naarmate je verder naar achteren op het veld staat, wordt het wel een stuk minder. Over de tribunes kan ik niet oordelen, daar zat ik niet.

Na een klein uurtje komt het einde van de show in zicht. Zodra het lijflied Iron Maiden wordt ingezet, weten de fans namelijk al dat het er bijna opzit. Echter kan dat natuurlijk niet voordat een immens grote Eddie achter de drumkit verschijnt. Het is dezelfde demonische Eddie als vier jaar geleden, afkomstig uit het spel Legacy Of The Beast. Hoe vaak je Eddie ook ziet verschijnen, hij blijft altijd een hoogtepunt in de show. Het is gelukkig nog niet het einde van de avond, ook al wenst Bruce aan het einde van het nummer iedereen een goede avond namens Iron Maiden, Eddie en de jongens.

Nee, je moet pas weggaan als Always Look On The Bright Side Of Life klinkt, of daarna pas. En eerst komt er nog een toegift. En ook in de toegift zien we Eddie terug. Tijdens The Trooper komt hij op in zijn rode, Britse uniform. Deze keer gaat hij het gevecht aan met Bruce en geeft hem zelfs een schop onder zijn kont. Iets later staat Dickinson nog met een Nederlandse vlag te zwaaien, in plaats van de Britse waarmee hij aan het begin van dit nummer stond. Daarna volgt een gewaagde keuze voor in de toegift, want de band zet The Clansman in. De Blaze Bayley-nummers zijn niet de meest populaire bij de fans, maar het publiek zingt toch luidkeels "freedom" mee met Dickinson. Publieksfavoriet Run To The Hills volgt, waarbij heel het publiek weer uit z'n dak gaat. Als vervolgens het licht uitgaat is de show nog steeds niet afgelopen, want de band komt nog een keer terug. Nu voor wederom een hoogtepunt van de avond: Aces High. In 2018 werd de show nog met deze kraker geopend, nu sluit men de avond in stijl af. En net als toen vliegt de Spitfire ook nu boven de hoofden van de bandleden. Het is met dit nummer nog één keer genieten geblazen voordat we naar huis mogen.

Setlist Iron Maiden:
1. Senjutsu
2. Stratego
3. The Writing On The Wall
4. Revelations
5. Blood Brothers
6. Sign Of The Cross
7. Flight Of Icarus
8. Fear Of The Dark
9. Hallowed Be Thy Name
10. The Number Of The Beast
11. Iron Maiden

Toegift:
12. The Trooper
13. The Clansman
14. Run To The Hills

Tweede toegift:
15. Aces High

Setlist Airbourne:
1. Ready To Rock
2. Back In The Game
3. Girls In Black
4. Burnout The Nitro
5. Boneshaker
6. Breakin' Outta Hell
7. Live It Up
8. Runnin' Wild

Meer foto's vind je op onze Facebook-pagina!