Winterhorde ken ik sinds het debuut Nebula uit 2006. Die eerste plaat vond en vind ik een weinig verheffende aangelegenheid. Melodieuze black metal tussen de lijntjes, zonder al te veel fantasie. Grappig genoeg is die basis er nog steeds, maar de Israëliërs hebben daar in de tussentijd een karrenvracht aan fraaie elementen aan toegevoegd. Uitstekende heldere vocalen bijvoorbeeld en een zeer professionele productie die het materiaal lekker vet uit de speakers doet knallen. Door de cleane zang doemt regelmatig de naam Borknagar op, al blijven folk-invloeden hier achterwege. De riffs en het keyboardwerk zijn bovendien stukken interessanter dan vroeger. Zo nu en dan gaat Winterhorde behoorlijk progressief tekeer, waardoor ik bij vlagen moet denken aan de Noorse groep Grand Alchemist, die er een vergelijkbare grootse aanpak op nahoudt.
Toegegeven, Winterhorde speelt niet de meest originele muziek. Maar alles is wel erg goed uitgevoerd. Misschien dat iets meer agressie de muziek nog naar een hoger plan zou kunnen tillen, maar verbeterpuntjes houd je toch. Wie wacht op nieuw plaatwerk van Dimmu Borgir of zijn of haar black metal graag melodieus, afwisselend en technisch ijzersterk wil hebben, kan zonder moeite de beurs trekken. Maestro is simpelweg één van de betere releases in een genre dat sinds het hoogtepunt eind vorige eeuw toch een beetje lijkt te zijn ingekakt. Door Winterhorde heb ik er in elk geval weer wat meer vertrouwen in. Overigens duurt deze cd maar liefst 66 minuten. Dat lijkt even schrikken. Maar om eerlijk te zijn zit daar geen noot kutmuziek tussen.
Tracklist:
1. That Night In Prague
2. Antipath
3. Worms Of Souls
4. They Came With Eyes Of Fire
5. Chronic Death
6. The Heart Of Coryphee
7. A Dying Swan
8. Maestro
9. Through The Broken Mirror
10. Cold
11. Dancing In Flames
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=avatar}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
