Shadowrise speelt cinematische, symfonische power metal met blastbeats, veel bombast en een cinematisch gevoel. De muziek voelt aan als een wervelwind. Wintersun en Fleshgod Apocalypse zijn bijvoorbeeld van invloed geweest op de band die in 2009 zijn basis legde onder de naam Frozen Jacks. Het folky aspect van destijds is grotendeels verdwenen, maar het tempo zit er doorgaans goed in en op zowel muzikaal als vocaal gebied is er veel te beleven. Drummer Joris Sevat verandert regelmatig het ritme, de gitaristen (ritmegitarist/zanger Roman Potasse en leadgitarist Daniel Boomsma) komen in elke song met een veelvoud aan ideeën en daarbovenop komen ook nog de keyboardpartijen. De eerste luisterbeurten is dat even wennen en kan het voor de luisteraar te druk zijn, temeer de extreme (raspende) vocalen en de cleane zang van gitarist Roman respectievelijk Laura Guldemond (Generation Lost, Epic Rock Choir, ex-Synergy Protocol) elkaar in hoog tempo afwisselen.
Het zijn overigens wel prima verzinsels die aan bod komen. Het technische niveau ligt hoog en de keyboard- en gitaarpartijen komen mooi samen, zoals aan het begin van Rise te horen is. Een bijzonder aspect is dat de gelaagde muziek van het kwintet door melodeath geïnspireerd is. Dat hoor je zowel terug in het gevarieerde, krachtige drumwerk als de zware, energieke riffs en melodische leads. Denk aan Soilwork, Arch Enemy en Children Of Bodom. In Django komen de klanken à la Symphony X goed naar voren. Ondanks de progressieve touch is deze sterke single melodisch en toegankelijk van aard, onder meer doordat Laura veel ruimte krijgt en deze middels fraaie zanglijnen goed benut, net als in het epische Rise, de prima opener van de ep. In het snelle afsluitende titelnummer klinkt haar krachtige zang halverwege minder overtuigend. Op die korte passage na is er weinig aan te merken op de prestaties van de dame en heren.
Escape From Shadow Island is een sterk visitekaartje van Shadowrise, waarbij het adrenalinegehalte constant hoog blijft. De vele ideeën die in de composities zijn verwerkt, zijn aangenaam en in elk nummer komen memorabele riffs en leads langs. De eerste luisterbeurten komt het geheel wat druk over en wat rustmomenten (zoals het fraaie pianospel aan het einde van het titelnummer) toevoegen op toekomstig werk zou geen overbodige luxe zijn, maar nadat je de ep een aantal keer hebt opgezet, went dat wel en ontdek je steeds weer nieuwe details. Shadowrise is een goede kanshebber voor een plek op FemME 2016.
Tracklist:
1. Rise
2. Django
3. Monsters
4. Escape From Shadow Island
