Het mag duidelijk zijn, geen enkel album van de New Yorkse thrashformatie klinkt hetzelfde en op langspeler nummer elf verlegt de band wederom zijn grenzen. For All Kings is een logische opvolger van zijn voorganger en neemt een deel van zijn sound mee, maar voegt daar ook weer nieuwe elementen aan toe. Zo is de krachtige sound van songs als I'm Alive, The Giant en In The End doorgetrokken en met een fikse scheut melodie en bombast overgoten. De beloofde thrashsound komt hierdoor er wat bekaaid vanaf.
Monster At The End, For All Kings, Blood Eagle Wings en Breathing Lightning laten dit goed horen, maar maken ook duidelijk dat episch niet het vakgebied is waar Anthrax in excelleert. Alle nummers beginnen aardig, maar weten nooit echt op stoom te geraken of de juiste toon aan te slaan. Te vaak wordt er gas teruggenomen in de refreinen of sterft het nummer een langzame dood. Blood Eagle Wings en You Gotta Believe zijn positieve uitzonderingen, aangezien deze tracks halverwege interessante kantelmomenten kennen, maar ook daarvoor én daarna gebeurt er eigenlijk weinig interessants.
Grootste oorzaak hiervan is dat Joey Belladonna maar met weinig memorabele refreinen en coupletten op de proppen komt. Het is knap dat zijn bereik met de jaren niet afneemt en zijn stem alsmaar voller klinkt, maar zijn manier van zingen heeft ditmaal een duidelijke keerzijde. Zijn zang is teveel gericht op midtempo en lange uithalen tegen het einde van een zin. Het tempo trekt uit de tracks en veel van zijn zang begint op elkaar te lijken. Hierdoor bekruipt je meermaals een déjà-vu-gevoel.
De episch geaarde tracks gaan dan ook zo aan je voorbij. Ze weten de aandacht niet vast te houden of die meeslependheid te creëren die je wel gewend bent van de formatie. Ondanks dat de heren allemaal goed spelen, weten ze het gewoon niet goed om te zetten in pakkende songs. Gelukkig zijn daar nog snelle nummers zoals Evil Twin, Suzerain, Defend Avenge en Zero Tolerance die de plaat uit zijn winterslaap weet te houden en voor meer pit zorgen. Vooral laatstgenoemde is erg sterk als onvervalste thrasher en ook All Of Them Tieves is het benoemen waard, mede vanwege een geweldige gitaarsolo in het midden van het nummer.
Maar al met al is For All Kings een teleurstelling. Muzikaal is het allemaal dik in orde en de productie is prima, maar het materiaal overtuigt gewoon te weinig. Dit is een duidelijke plaat waarbij iemand had moeten knippen in de tracks en de lengte van het album. Dan had het al een stuk beter uitgepakt. Nu kabbelt het grotendeels maar voort, duurt het te lang en blijft een onbevredigend gevoel achter. Deze release zal vooral voor een tweestrijd zorgen tussen de Anthrax-fans. Liefhebbers van enkel en alleen het speed en-thrashgeweld zullen ontevreden achterblijven, terwijl mensen die later ingestapt zijn en de melodieuze sound van Worship Music kunnen waarderen, hier zich best nog mee zullen vermaken. Tussen de klassiekers uit de omvangrijke carrière van Anthrax zal deze plaat zich in ieder geval niet scharen.
Tracklist:
1. Impaled
2. You Gotta Believe
3. Monster At The End
4. For All Kings
5. Breathing Lightning
6. Breathing Out
7. Suzerain
8. Evil Twin
9. Blood Eagle Wings
10. Defend Avenge
11. All Of Them Thieves
12. This Battle Chose Us
13. Zero Tolerance
