Iedereen heeft er wel eens van gehoord, maar bijna niemand kent hun muziek. Toch is het een van Amerika’s oudste metalbands, maar heeft in Nederland eigenlijk nooit echt goed de aandacht gekregen. Dat zou zo gebleven zijn als er in de redactie van Metalfan.nl niet een paar verstokte Manilla Roadfans zouden rondlopen. In het najaar hadden we al de eer om de heren tijdens een lang video-interview te mogen spreken. Deze maand presenteren we de review van Crystal Logic, omdat onlangs het nieuwe The Blessed Curse een bespreking kreeg.

Waarom er dan voor Crystal Logic gekozen is? Omdat het een klassieker is, terwijl de band en dit album veel te weinig erkenning hebben gekregen en nauwelijks bekend zijn onder het metalvolk. Daar snappen we helemaal niets van. Dit meesterwerk mag dan ruim dertig jaar oud zijn en wellicht wat stoffig klinken op het eerste gehoor. Toch bevat het weergaloze nummers die veel bands hebben geïnspireerd. Necropolis is een metalanthem dat behalve erg pakkende riffs en zanglijnen ook geweldige teksten heeft. Mark Shelton is duidelijk een kind van Robert E. Howard en H.P. Lovecraft en dat hoor je op deze plaat direct terug. De frontman zingt graag over Vikingen, mythes, de apocalypse en horrorverhalen, waarin de protagonist keuzes met ernstige gevolgen maakt. Een band als Rush laat hier duidelijk zijn invloed gelden. Dit soort thema’s zul je in literaire kringen niet tegenkomen, maar pulpliefhebbers vinden dit nogal briljant.

Necropolis schittert in zijn eenvoud: een van de weinige nummers die ik met plezier op repeat kan blijven draaien. Dat geldt ook voor Flaming Metal System, dat op de oorspronkelijke versie niet te vinden is, maar sinds de reünie wel als bonus op de heruitgaven staat. Het is een geweldige meezinger met een wat wilde gitaarsolo, maar een prachtige sfeer. Nummers als Feeling Free Again en The Ram zijn een stuk luchtiger, maar niet per se minder goed. Ze vallen minder op, al is het een vrij relaxte brug naar de fenomenale afsluiters van dit album.

De vrolijke, opgewekte toon van The Ram slaat plots om wanneer The Veils Of Negative Existence wordt ingezet. De ijskoude en naargeestige sfeer ervan hielp een jonge Leif Edling tot het bepalen van het geluid van Nemesis en later Candlemass. Grappig is dat dit nummer niet echt ergens heen gaat, maar toch iets magisch heeft. Het is een sfeervol pareltje, maar het gaafste nummer van Crystal Logic is toch echt Dreams Of Eschaton, waar Mark Shelton en co. helemaal losgaan. Wat een fantastische teksten worden hier opgedragen. Het doet zowel aan als een mythologisch verhaal als een verschrikkelijk naar toekomstbeeld. De opbouw met het sterke akoestische intro tot de screams in de finale maakt dit tot een episch meesterwerk. Ook hier voegt het Lovecraftiaanse thema echt iets toe en de lange, psychedelische gitaarsolo maakt het helemaal af. Als dit je niet raakt, dan zal het nooit wat worden tussen jou en Manilla Road.

Probeer verder te kijken dan het kitscherige artwork dat in alle lelijkheid wel iets gaafs heeft. Crystal Logic is in alle facetten een plaat uit 1983. De productie is voor jarentachtigbegrippen best goed en een zanger als Mark Shelton moet je uiteraard trekken. Maar als ik je enthousiast heb weten te maken en je luistert muziek liever vanaf een geluidsdrager dan een laptopje, ga dan vooral op zoek naar de re-release die Crystal Logic heeft gekregen. Niet alleen zit er een mooi boekje bij vol liner notes en Mark Sheltons verhaal over de plaat, maar ook een bonus-cd vol extra’s. Waar het natuurlijk om draait, is dat iedere metalliefhebber deze kraker in de kast moet hebben staan.

Tracklist:
1. Prologue
2. Necropolis
3. Flaming Metal System (bonustrack)
4. Crystal Logic
5. Feeling Free Again
6. The Riddle Master
7. The Ram
8. The Veils Of Negative Existence
9. Dreams Of Eschaton
10. Epilogue