Na het in 2012 verschenen album Another Night Of Passion was de moed, die door voorgaande releases stevig in de schoenen was gezonken, weer een beetje komen bovendrijven bij Max Pie. Na de tour met Axel Rudi Pell nam de band, nog steeds in de originele bezetting, dit Interceptor op in Michael Voss' Kidpool studio in Münster. Ik moet zeggen, aan power hebben de heren geenszins ingeboet.
Meeslepende, melodieuze en pompende hardrock teistert de speakers. De productie van Voss zorgt er mede voor dat de eerste nummers er als zoete koek in gaan, alhoewel de stem van Voss me nog steeds niet kan bekoren. Het gitaarspel van Jürgen Breforth kan dat wel. Retestrak worstelt hij zich door de nummers heen. Het in Nashville geschreven Five Minute Warning (samen met songwriter Van Preston) haalt me eigenlijk een beetje uit de roes van de eerste vier nummers. Jammer.
Maar bij Bring On The Night ben ik weer klaarwakker. Het tempo is inmiddels aardig opgeschroefd en de aardige opbouw zorgt zowaar voor een meeknikkend hoofd, dat voor de verandering even van links naar rechts knikt bij de poging-tot-gitaarsolo, niet Breforth's sterkste kant. Twee nummers op dit album zijn een aparte vermelding waard. Allereerst is dat Show No Mercy dat men ten opzichte van de 1987-versie (Night Of Passion) flink heeft opgepoetst, en de Sweet-cover Turn It Down.
Dit album valt me alleszins mee omdat de heren bij het schrijven van de nummers goed hebben opgelet om niet elk nummer clichématig aan te pakken. Sterker nog, ik vind eigenlijk dat ze aardig hebben geëxperimenteerd. Begin november zouden de heren nog touren in Duitsland, Zwitserland en Nederland met "ons" Vengeance in het voorprogramma maar gitarist Breforth moest een oogoperatie ondergaan waardoor de tour is verschoven naar 2014.
Tracklist:
1. Save Me
2. Godzilla
3. Sons Of Anarchy
4. Rock All Your Life
5. Five Minute Warning
6. Bring On The Night
7. Streets Of Tokyo
8. Show No Mercy
9. Revolution
10. Turn It Down
