Adversarial is daarmee het eerste album zonder de karakteristieke raspstem van Andy Bereski. Zijn vervanger is de lokale veteraan Darryl Shepard die tevens de gitaarpartijen overgenomen heeft. In kwalitatief opzicht heeft de band wel iets moeten inleveren, maar gezien de speculaties over Andy’s geestelijke gestel, ligt het voor de hand om te zeggen dat deze line up in elk geval veel stabieler is.
De plaat opent vrij agressief met Swing The Scimitar, wat de enige track is die grunts bevat. Even lijkt het er dus op dat Black Pyramid stijlwijzigingen heeft doorgevoerd. Met een andere zanger(/gitarist) ligt dat natuurlijk voor de hand. Maar Daryl Sheppard klinkt redelijk als zijn voorganger. Daarbij zijn de typische melodieën van Black Pyramid gebleven. Minder aanwezig dan voorheen, maar het mag duidelijk zijn dat de nieuwe songs in het verlengde van de oude liggen. De fans van het eerste uur gaan sowieso veel plezier beleven aan Aphelion, maar ook het vlotte Issus (dat wat opbouw doet denken aan Iron Maidens Genghis Khan) en het afwisselende Onyx & Obsidian mogen er wezen.
Adversarial zal voor de fans wel even slikken zijn. Je merkt namelijk dat er iets veranderd. Het gevolg is wel dat deze plaat niet de bekende impact heeft, maar tegelijkertijd veel concurrenten met gemak voorblijft. Black Pyramid levert in elk geval een prima plaat af die je weer het gevoel geeft dat je meegenomen wordt naar (Hyboriaanse) oerlandschappen en zware doom metal goed combineert met heavy metaltempo’s. Adversarial is geen toprelease, maar wel een van de betere van 2013.
Tracklist:
1. Swing The Scimitar
2. Bleed Out
3. Issus
4. Aphelion
5. Onyx & Obsidian
