Herr Morbid, het brein achter de Italiaanse band Forgotten Tomb, omschrijft zijn muziek als "depressive & manipulating dark metal". Daarmee slaat hij de spijker precies op de kop, "Springtime Depression" klinkt als een naargeestige doom plaat, gehuld in een mantel van necro black metal.
In de eerste instantie denk ik dat "Springtime Depression" vooral interessant is voor liefhebbers van old school black metal. Forgotten Tomb lijkt op het eerste gezicht een mid-tempo black metal band te zijn, in de stijl van bands als Darkthrone en Burzum, maar na nadere bestudering van de muziek, kwam ik tot de conclusie dat Forgotten Tomb eerder staat voor doom metal met een black metal sound. Niettemin is deze sound instrumentaal voor de sfeer van de plaat, en gezien de grote hoeveelheid old school black metal bands die de mid-tempo variant spelen, is de ware aard van de muziek van Forgotten Tomb een subtiliteit die waarschijnlijk aan de meeste luisteraars voorbij zal gaan.
Genoeg gezeik over genres. "Springtime Depression" is een uitstekende plaat, die door middel van uitgestrekte, repetitieve songs zeer krachtige sfeerlagen schept. De band hanteert een typische old school black metal sound: zeer verstoorde gitaren, weinig franje en een wat korrelige, smerige productie (van niemand minder dan Tommy Tägtgren). Zoals ik al aangaf zijn de nummers vrij eenvoudig; zoals het goede old school black metal betaamt ligt de nadruk meer op sfeer dan op techniek, complexiteit en variatie. Het grote concept van Herr Morbid en zijn band (met naast Morbid een creatuur genaamd Wedebrand, die de drumpartijen verzorgt) draait om depressie en zelfmoord. Afgaande op de liner notes en de teksten in het boekje heeft Herr Morbid weinig meer om voor te leven, toch ben ik dankbaar dat hij zijn schijnbaar onvermijdelijke zelfdoding nog even heeft uitgesteld, anders had ik deze prima dark metal plaat moeten missen!
"Springtime Depression" kent zes nummers, waarvan het openingsnummer "Todestrieb" en het zesde nummer, genaamd "Subway Apathy", me het meest aanspreken. "Daylight Obsession" kent wat blastpassages, en is dan ook meteen het snelste nummer van de cd. Het titelnummer is een weemoedig akoestisch nummer, en vormt een welkome afwisseling. Zwakke nummers heb ik niet kunnen vinden, "Springtime Depression" is een plaat die van begin tot einde kwaliteit levert. Niet baanbrekend, niet innovatief, maar wel sfeervol, duister en effectief.
Tracklist:
1. Todestrieb
2. Scars
3. Daylight Obsession
4. Springtime Depression
5. Colourless Despondency
6. Subway Apathy
.jpg){kind=small}
