Ik zal het maar direct toegeven: ik ben Silencing Machine, het nieuwe album van de Amerikaanse experimentele blackmetalband Nachtmystium, bepaald niet onbevangen en ‘met een open geest’ tegemoet getreden. Sterker zelfs: bij aanvang van mijn eerste luisterbeurt stonden mijn verwachtingen op een bijzonder laag pitje.
De reden daarvoor is simpel: ik draag beide Black Meddle-albums op een voetstuk. De nieuwsberichten die in de aanloop van Silencing Machine doorsijpelden, stemden mij dan ook weinig hoopvol: het album zou een radicale breuk zijn met de experimenteerdrift van Assassins en Addicts. ‘Back to the roots’, om een bekende uitdrukking te gebruiken. Geliefd onder veel conservatieve metalfans, maar met twee innovatieve meesterwerken op zak misschien niet de beste keuze. Wat heet: om de wagonlading aan psychedelica die de vorige albums naar ongekende hoogten (en sferen) stuwde in te ruilen voor primitief lo-fi-geraas lijkt op een vorm van creatieve zelfmoord.
Gelukkig valt het eindresultaat na een flink aantal luisterbeurten meer dan mee. De voortekenen zijn niet geheel ongegrond (Silencing Machine is een stuk rauwer en minder experimenteel dan het Black Meddle-tweeluik), maar ook weer niet alleszeggend (wie goed luistert, hoor dat de psychedelische invloeden onder de oppervlakte nog steeds weelderig bruisen en tieren). Opener Dawn Over The Ruins Of Jerusalem is een perfect voorbeeld hiervan. Het nummer laat een veel rechtlijniger en agressiever Nachtmystium horen dan we op basis van de vorige albums gewend zijn, maar de psychedelische uitspattingen zijn nog steeds duidelijk hoorbaar en op de achtergrond gebeurt van alles.
Dat het geraas niet ten koste van de finesse is gegaan, laten de meer uitgesproken experimentele nummers, die al snel de overhand krijgen, horen. Wat te denken van het geweldige drieluik And I Control You (dat een lekker industrial-tintje heeft), The Lepers Of Destitution (met gave echo-effecten over Blake Judd’s raspende strot) en het verrassend melodieuze Borrowed Hope And Broken Dreams? Dat zijn nummers die echt niet enorm ver van de Black Meddle-albums afstaan, maar hooguit meer in balans zijn. En dan heb ik een werkelijk geniaal nummer als Decimation, Annihilation nog niet eens genoemd. Hierin vormen primitieve blackmetalritmes en dampende black-‘n-roll de basis waarop Sanford Parker zich volledig mag uitleven.
Het heeft wat luisterbeurten gekost, maar uiteindelijk heb ik Silencing Machine volledig omarmd. Nachtmystium prolongeert met dit album zijn status als een van de meest interessante blackmetalbands van de laatste jaren, en wint er en passant ook nog wat verloren gewaande oude fans mee terug.
Tracklist:
1. Dawn Over The Ruins Of Jerusalem
2. Silencing Machine
3. And I Control You
4. The Lepers Of Destitution
5. Borrowed Hope And Broken Dreams
6. I Wait In Hell
7. Decimation, Annihilation
8. Reduced To Ashes
9. Give Me The Grave
10. These Rooms In Which We Weep
