Hoe Helvítismyrkr zich verhoudt tot het oudere materiaal van Arckanum is moeilijk te zeggen. Dit album is namelijk mijn eerste kennismaking met de band. Na enkele aandachtige luisterbeurten kan ik echter concluderen dat Helvítismyrkr prima in elkaar zit, maar tevens de finesse ontbreekt om ook echt op te vallen in de stroom releases die dit genre nog altijd overspoelt. Met openingsnummer Helvitt is in ieder geval niets mis. Arckanum klinkt ondanks de naar eigen zeggen ‘heldere productie’ nog altijd rauw op charmante wijze en door de melodieuze, maar tegelijkertijd ongepolijste riffs komt de band authentiek maar nergens overdreven primitief over.

De band claimt zelf nadrukkelijk niet met pagan blackmetal geassocieerd te willen worden, vanwege de ‘Chaos-Gnostische’ filosofie achter Arckanum. Het zal allemaal wel. Met de bij vlagen folkachtig aandoende, rauwe riffs ontkomt Arckanum namelijk niet aan een dergelijke vergelijking. Door de combinatie van epische riffs en stuwend drumwerk doet Helvítismyrkr qua sfeer ook af en toe een beetje aan het werk van Immortal denken. Met name Myrkrin Vinna Hefnt en Nifldreki klinken daardoor behoorlijk lekker. Het beste nummer is echter Ór Djúpum, een stuwend en ronkend nummer met overtuigend gitaarwerk dat bij vlagen aan het latere werk van Darkthrone doet denken (een vergelijking die mij overigens ook bij Sísoltinn bekruipt).

Toch is Helvítismyrkr niet over de gehele linie even sterk. Zo sleept het hierop volgende In Svarta zich redelijk futloos voort. Het ruim zes minuten durende outro slaat al helemaal nergens op en zorgt ervoor dat het album als een nachtkaars uit gaat. Zo blijf ik toch met een enigszins nare nasmaak achter. Jammer, want in grote lijnen is Helvítismyrkr gewoon een degelijke plaat. Niets wereldschokkends, maar zeker goed genoeg om fans van bovengenoemde bands tevreden te stellen.

Tracklist:
1. Helvitt
2. Myrkrin Vinna Hefnt
3. Ór Djúpum
4. In Svarta
5. Nifldreki
6. Svartr ok Þursligr
7. Þrúðgelmis Hlaut
8. Sísoltinn
9. Outro