Zo ook het uit 2004 stammende Pestilence Upon Mankind, het zesde album van de band, dat dus tevens het laatste wapenfeit bleek te zijn. Het is een album dat ook anno 2011 absoluut de moeite waard is. De nummers zitten stuk voor stuk uitstekend in elkaar, zonder overbodige opsmuk, maar met genoeg muzikaal vakmanschap om ook met louter traditionele middelen interessant te blijven. In muzikaal opzicht valt Thy Primordial het best te vergelijken met een band als Setherial: razendsnelle, venijnige black metal met veel ruimte voor vurige riffs.
Pestilence Upon Mankind staat vol met dit soort razendsnelle, compromisloze black metal. Met name nummers als Genocide Angel, Death Is Mercy en het veelzeggende Grinding Black Madness rossen er genadeloos op los en doen qua riffs en snelheid aan het oudere werk van Marduk denken. Toch verrast Thy Primordial ook op sommige momenten. Zo is This Glorious Day vooral een lekker groovend nummer met een dreigend refrein en een heerlijke, Dissection-achtige leadriff die als een rode draad door het nummer loopt. Een ijzersterk nummer! Ook de stuwende, maar verrassend sfeervolle afsluiter Revel In Misanthropy laat een ietwat andere kant van de band horen.
Het grootste deel van het album wordt er echter gerost en gebeukt – en om eerlijk te zijn, is dat ook precies wat ik van Thy Primordial verwacht. De productie is bovendien perfect voor dit soort muziek: krachtig, maar met de noodzakelijke rauwe rand. Mensen die vinden dat Setherial de laatste jaren te gelikt is gaan klinken, doen er goed aan om Pestilence Upon Mankind maar eens in huis te halen. Een sterk album van een band die wat mij betreft nog wel wat jaartjes door had mogen gaan.
Tracklist:
1. Pestilence Upon Mankind
2. Glorious Day
3. Genocide Angel
4. Crowned With Lamentable Creed
5. Death Is Mercy
6. Deprived Of Everlasting Bliss
7. Soul Affliction
8. Branded
9. Grinding Black Madness
10. Revel In Misanthropy
