Genghis Tron speelt een intense vorm van metal en grindcore en leukt dat op met allerlei electronica. Het opvallende hieraan is dat men dit doet zonder bassist en zonder drummer. Heeft dit gevolgen voor het uiteindelijke resultaat vraagt u zich nu waarschijnlijk af? Het antwoord wat mij betreft is een overduidelijk nee. Oke, je hoort dat men met een drumcomputer werkt, maar dat past prima bij het elektronische karakter van deze band en is nergens storend.

Wat opvalt aan Board Up The House, wat trouwens in grote lijnen over de psychologie van claustrofobie handelt, is dat men in tegenstelling tot de eerdere albums, de eerder genoemde EP Cloak of Love en het album Dead Mountain Mouth, duidelijk gegroeid is als band. Was Cloak of Love een compleet overstuurd, haast spastisch album vol met op hol geslagen grindcore en elektronica en kwam Dead Mountain Mouth op mij vooral over als een album vol goede ideeën maar zonder echte songs, Board Up The House is meer gericht op echte songs. Natuurlijk zijn er nog steeds nummers als Things Don’t Look Good, Blow Back en Colony Collapse die bol staan van de overgangen van blastbeats naar breakbeats en via lagen synthesizers, dissonante riffs weer terug naar blastbeats gaan, maar als geheel is Board Up The House een stuk gestructureerder iets wat duidelijk wordt in nummers als het titelnummer, I Won’t Come Back Alive en het afsluitende Ergot (Relief) dat maar liefst 10 minuten duurt. Ook bevat het album meer rustpunten én blijkt zanger Mookie ook nog eens een overtuigende normale zangstem te hebben naast zijn demonische gekrijs en geschreeuw.

Wellicht dat sommige liefhebbers van het eerste uur ietwat teleurgesteld zijn door de nieuwe wat meer gestructureerde aanpak van Board Up The House maar mijn gevoel zegt dat Genghis Tron met dit album meer zieltjes zal winnen dan verliezen. Het album is een aanrader voor liefhebbers van bands als Cephalic Carnage, Aphex Twin, Dillinger Escape Plan, Autechre, Converge en Nine Inch Nails. En dan liefhebbers van bovenstaande bands die er vooral van houden als al deze bands tegelijkertijd spelen. Wat mij betreft nu al één van de kandidaten voor de jaarlijsten.