Nu metalcore alweer enige jaren een van meest vruchtbare genres is, lijkt het er op dat meer en meer bands die middels deze speelstijl bekendheid vergaarden het over een andere boeg gooien en hun horizon verbreden.

Zo herinnert het hoge Metallica-gehalte van Trivium geenszins aan de metalcore van debuutalbum Ember To Inferno, klinkt Throwdown tegenwoordig als Pantera en heeft Darkest Hour gekozen voor melodieuze death metal.

As I Lay Dying blijft niet achter, laat zich met An Ocean Between Us niet in een hokje plaatsen en levert prompt het beste werk uit hun carrière af.

An Ocean Between Us is een moderne plaat die niet aan een stijl vasthoudt: Het tempo op het thrash/death-achtige nummer Within Destruction is genadeloos hoog, de blastbeats in Comfort Betrays bijten je in je achterste, de zang in I Never Wanted is emotioneel beladen en de logge riffs over de gehele plaat doen bij tijd en wijle aan Chimaira denken.

Belangrijk pluspunt ten opzichte van voorganger Shadows Are Security is dat Clint Norris zijn basgitaar heeft afgestaan aan Josh Gilbert. Niet dat Gilbert stukken beter aan zijn viersnaar plukt dan Norris, maar de ongeforceerde cleane zang die hij tevens verzorgt is van grote toegevoegde waarde en geeft de refreinen een herkenningspunt, waar de coupletten bij kans uit elkaar knallen door de meedogenloze brullen van Tim Lambesis.

As I Lay Dying maakt met An Ocean Between Us een plaat waar niks op af te dingen valt. An Ocean Between Us is compromisloos, energiek, agressief en pakkend tegelijk. Een muzikaal hoogstandje van de heren uit San Diego, die langzaam de hoogste regionen binnen de metalscene naderen.

Tracklist:
1. Separation
2. Nothing Left
3. An Ocean Between Us
4. Within Destruction
5. Forsaken
6. Comfort Betrays
7. I Never Wanted
8. Bury Us All
9. The Sound Of Truth 10. Departed
11. Wrath Upon Ourselves
12. This Is Who We Are

Score: 87 / 100

Reviewer: Edo
Toegevoegd: 12 oktober 2007

[ Terug naar de Album Reviews ]

Wereldplaat!

khad me aan een bom van een plaat verwacht, maar hij kan me persoonlijk weinig boeien. wat vinden ze toch allemaal zo leuk aan dat clean gejammer, t maakt alle metalcore zo eentonig. de plaat heeft wel z'n pluspunten zoals de genoemde nummers maar verder vind k em niet uitsteken boven de rest

Schitterend album zeker en vast, maar zoals hierboven vermeld teveel cleane stukken zijn echt niet goed en voorspelbaar.

hij is zeker wel goed luisterbaar, maar echt heel boeiend niet. inderdaad de cleane zang is het niet helemaal.

Leuke plaat. Vele gezeur alweer gehoord over overproductie net als bij de vorige plaat: Shadows are Security. Feit is wel dat dat klinische, overgeproduceerde voor sommigen te vet/dik klinkt. Feit is ook dat je een wereldleven tegemoet gaat als je dit soort platen supervet vindt aangezien er op dit moment honderden soortgenoten rodnlopen (kopie's vind ik wat ver gaan!). Dus niet origineel en misschien wel wat voorspelbaar maar wel erg goed! Vorige album (Shadows are Security) klinkt mijns inziens vetter. Vooral omdat ik een groter fan ben van de meer midtempo songs van deze band. Al met al toch tachtig punten!

Ik ben een fan van hen vanaf de eerste cd, en moet zeggen dat ik dit ook een verschrikkelijk fijne plaat vind om naar te luisteren.
De nummers die al werden genoemd zijn uiteraard prima, maar ik moet zeggen dat ik de eerste single, Nothing Left, en Bury us All ook heerlijk vind. Vooral de solo's uit die 2 nummers vind ik echt heel goed.

Nou zei ik midtempo, omdat het zware geluid erg log overkomt. Echt midtempo kan je het niet noemen alhoewel de midtempo breakdowns in veel groter getalen voorkomen op 'Shadows ar security' dan op deze plaat.

Wat is hier zo bijzonder aan? At the gates-riffs 'lenen' en er breakdowns en cleane zang aan toevoegen, overproductie kan er ook nog wel bij. En als je Christelijke teksten wil doen, doe het dan goed, neem een voorbeeld aan Narnia(Zweedse power metal-band, niet het boek of de film ervan).

O, ja, en er staat een fout in de tracklijst, 10 staat vlak achter 9, moet er onder staan.