Kampfar is zo’n band die gerust een aantal jaren kan wachten met een nieuwe release zonder aan kracht in te boeten. Natuurlijk, de tijd staat niet stil. De tijd kan veel met een mens doen, dus ook met een mens. Zeven jaar ongeveer hebben we gewacht op “Kvass” en zeven jaar kan een band de nek omdraaien, of een band komt doodleuk met een album dat aan alle hooggespannen verwachtingen voldoet.
Maar goed, “Kvass” draait zijn rondjes, het toetsenbord ratelt. Ik krijg een scheur in mijn kop. Ik word gek. De nieuwe Kampfar is een album dat ik in mijn armen sluit. “Kvass” kan niet stuk.
Mooi, dat frontje met dat ijzige sneeuwlandschap, mooi die kleuren. Mooi, de melodieeën. Mooi, de vertrouwde geluiden. Mooi, ineens die piano aan het begin van “Ravenheart”, mooi die uitbarsting daarna van gitaren en stem. Mooi, die ritmes, die vertrouwde ritmes. Mooi hoe Kampfar je in vervoering brengt met zijn deken van melodieën. Mooi hoe verschrikkelijk goed de nummers in elkaar zitten. Mooi, dat geluid, die productie. Mooi, alle zes de nummers. Erg mooi. Erg Kampfar.
Eigenlijk is het onzin om aan deze schijf veel woorden vuil te maken. Kampfar vertelt het verhaal nu door middel van “Kvass”. Het verhaal van goede muziek. Het verhaal van klanken die je van meet af aan in hun greep houden. Wat je er allemaal bij denkt zal mij persoonlijk aan mijn reet roesten, wat mij betreft denk je aan ondergesneeuwde wouden, aan fjorden, aan schepen met bebaarde langharige woestelingen erin, aan een kerstboom met versieringen zoals je die altijd al hebt gewild.
O, moet ik deze recensie ook nog eens volschrijven over riffje dit en break dat? Wending zus en midtempo geouwehoer?
Doe me een lol en koop dit album, zet de stereo thuis op stand “idiote hufter van hiernaast”, draai de nieuwe Kampfar en laat elkaar met rust.
Dit moet gehoord worden!
Tracklist:
1. Lyktemenn
2. Til Siste Mann
3. Ravenheart
4. Ildverden
5. Hat og Avind
6. Gaman av Drømmer
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
.jpg){kind=small}
